Κάθε γενιά έχει τους κώδικές της. Όταν εγώ ήμουν έφηβος, είχαμε σλόγκαν στην παρέα το «Τρίχες και πράσινα άλογα», ως συνώνυμο τού «μπούρδες». Κι όταν θέλαμε να παίξουμε τους μάγκες, το «Άλα!» τών μεγάλων μάς κάλυπτε απόλυτα. «Άλα, έχω στρώσει μια κεφάλα, που τα βλέπω όλα σαν μπέης και τα νοιώθω σαν πασάς».
Το Τρίο Κιτάρα ακούγαμε να το λέει στο ραδιόφωνο, αλλά πρώτος διδάξας ήταν ο τραγουδιστής Δημήτρης Σκούταρης, στην ταινία τού Αλέκου Σακελλάριου «Ένα βότσαλο στη λίμνη» το 1952. Μόνο τρία χρόνια αργότερα, στην κινηματογραφική κωμωδία τού Νίκου Τσιφόρου «Γλέντι, λεφτά κι αγάπη», στο πολυτραγουδισμένο «Άλα» προστέθηκε ένα «της», και ιδού ένα ακόμη αρχοντορεμπέτικο τραγούδι, με πολύ ευρηματικές ρίμες. «Άλα της με μαγέψανε τα μάτια τα μεγάλα της, άλα της και είπα αντίο τής ζωής μου τής ανάλατης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου