Οι Αδελφοί Μιλάνοι και η "Σκάλα" του Μιλάνου.

Κάποτε υπήρχε ένα μικρό καπηλειό στον Βόλο που το έλεγαν "Σκάλα" και επειδή ο ιδιοκτήτης ονομάζονταν Μιλάνος (Στέφανος) κάποιος σοφός πελάτης το πέταξε και καθιερώθηκε σαν η ¨Σκάλα του Μιλάνου¨ Ο νονός ήταν ο διευθυντής της Βολιώτικης εφημερίδας "Θεσσαλία" Τάκης Οικονομάκης που με ένα άρθρο στην καθημερινή του στήλη το 1938 παρομοίασε με πολύ θράσος την γνωστή Σκάλα του Μιλάνου με το ταβερνάκι της πλατείας Αγ.Νικολάου - το τόσο μικρό και χαμηλοτάβανο καπηλειό. Η ¨σκάλα¨ δημιουργήθηκε λοιπόν από τον πατέρα Στέφανο (έναν πολύ καλό μουσικό της εποχής του μεσοπολέμου που μύησε τα παιδιά του στο ρεμπέτικο, σμυρνέϊκο, λαϊκό αλλά και στο ταβερνείο του παλιού Βόλου) και συνέχισε την παράδοση με τα δύο αδέρφια Κάρολο και Νίκο Μιλάνο καπηλειό επί 87 συνολικά χρόνια!!!!.
Η αλήθεια είναι ότι το ¨Σκάλα" δεν σήμαινε θέατρο ή κλίμακα αλλά ¨σκάλωμα¨γιατί ότι όποιος πήγαινε κόλλαγε και ξαναπήγαινε - "σκάλωνε" και ακόμα μπορεί να μην ήταν τόσο διάσημη σαν τη σκάλα του Ιταλικού Μιλάνου, αλλά είχε τόση πολύ μουσική ατμόσφαιρα που την συναγωνίζοταν !!

[...]Ο Βασίλης Τσιτσάνης, μάλιστα, είχε δηλώσει σε εφημερίδα του Βόλου το 1957: «Έρχομαι εδώ, στη "Σκάλα του Μιλάνου" για ν' ακούσω πόσο όμορφα παίζονται τα λαϊκά τραγούδια». Και το δικαιολογούσε αυτό, γιατί πίστευε ότι τα παιδιά του Στέφανου Μιλάνου, ο Κάρολος, ο Νίκος (και κάποιες φορές ο μικρότερος Στάθης), έπαιζαν με τον δικό τους τρόπο και τραγουδούσαν συνθέσεις των πιο γνωστών και μεγάλων δημιουργών του ρεμπέτικου και του λαϊκού μας τραγουδιού.

Μετά τον θάνατο του γενάρχη Στέφανου Μιλάνου, το στέκι μεταφέρθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1978 σ' έναν ισόγειο μικρό χώρο της οδού Ιωλκού, στο κέντρο του Βόλου.

Εκεί κάθε βράδυ ο Κάρολος με το μπουζούκι, ο Νίκος με την κιθάρα, ο νεαρός Στέφανος με μπουζούκι, κάποιοι φίλοι τους και συνεργάτες, άλλος με ακορντεόν, άλλος με μπαγλαμαδάκι και άλλος με.... κουτάλια, συγκροτούν μια ωραία ορχήστρα συνόλου που παίζουν και ερμηνεύουν με τρόπο αξιοθαύμαστο τα ωραιότερα ελληνικά λαϊκά τραγούδια, κυρίως της περιόδου 1945-1970. Τα όργανα δεν έχουν καμία σχέση με ηλεκτρισμό. Βγάζουν φυσικό ήχο, καθώς οι οργανοπαίκτες παίζουν και τραγουδούν ανάμεσα στους θαμώνες της ταβέρνας. Το πρόγραμμα στη μικρή ταβέρνα του Μιλάνου κρατάει από τις 9 το βράδυ έως τη 1 μετά τα μεσάνυχτα. Οι ίδιοι οι καλλιτέχνες σερβίρουν τα πιάτα και το κρασί πριν αρχίσουν να παίζουν και στη συνέχεια τα τέλια παίρνουν... φωτιά και όλοι γίνονται ένα. Μια μεγάλη χορωδία, με μαέστρους τους αδελφούς Μιλάνου, οι οποίοι παίζουν και τραγουδούν Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Μητσάκη, Καλδάρα, Βαμβακάρη, Χατζηχρήστο, Ζαμπέτα, Δασκαλάκη, Καζαντζίδη, Γαβαλά και άλλους γνωστούς δημιουργούς.

*του Πάνου Γεραμάνη,

(εφμ. "Τα Νέα" 05/01/2000, απόσπασμα - αναδημοσίευση) http://www.aspromavro.net/2015/08/blog-post_61.html

Σκάλα του Μιλάνου, 22/12/1959. Ο Στέφανος Μιλάνος με τους τρεις γιους του. Με το καπέλλο, ο ηθοποιός
Πέτρος Γιαννακός (Κοκοβιός). Πίσω, ο μαυροπίνακας με το όνομα του Μητσάκη πρώτο-πρώτο.

[...]Στις 4 Ιουνίου 2004, οι φίλοι των Μιλάνων διοργανώνουν προς τιμή τους μια συναυλία στον Βόλο. Την παρουσιάζει ο Πάνος Γεραμάνης και συμμετέχουν οι Kώστας Καλαφάτης, Δημήτρης Κοντογιάννης, Χρήστος Μητρέντζης, Γιώργος Ξηντάρης, Νίκος Παπάζογλου, Τόλης Χάρμας κ.α. Δυο χρόνια μετά, στις 20 Απριλίου 2006 (ημέρες Πασχαλιάς), ο Νίκος φεύγει για να συναντήσει τον πατέρα του. Το φευγιό του σημαίνει και το τέλος τής "Σκάλας", μετά από 87 χρόνια ζωής. Την επόμενη χρονιά, στις 4 Μαΐου 2007 (πάλι ημέρες Πασχαλιάς), θα φύγει και ο Κάρολος, κλείνοντας οριστικά μια από τις πολλές όμορφες σελίδες της λαϊκής μουσικής μας ιστορίας.

http://teddygr.blogspot.com/2018/02/blog-post_92.html

Ζωντανά μέσα από την ταβέρνα των αδελφών Μιλάνων στον Βόλο το 1985 ακούγονται τα τραγούδια... Η μάγισσα της Βαγδάτης (Β Τσιτσάνη) Πασατέμπος (Μ. Χιώτη) Δραπετσώνα ( Θεοδωράκη Λειβαδίτη) Συνέφιασε (Γ. Μητσάκη) Γκιουλ Μπαχάρ (Β Τσιτσάνη) Βεδουίνα (Μ. Χιώτη) Τώρα που έχεις παραδάκια (Μ. Χιώτη) και άλλα... 

.