Η φτώχεια θέλει καλοπέραση και το Ελληνικό σινεμά, παρουσίαζε και τα δυο με τρόπο μοναδικό !
Όπου φτώχεια σκέτη, ετοιμαστείτε για μελόδραμα. Κεντρικός άξονας, η επιπόλαιη και επιφανειακή λογική της πόλης, που εισχωρεί και διαβρώνει την υποτιθέμενη αθωότητα της επαρχίας.
Πρωταγωνιστής είναι συνήθως κάποιος πλούσιος, που πηγαίνει διακοπές σ'
ένα νησί και εκεί ξελογιάζει φτωχό άβγαλτο κορίτσι, για να το
εγκαταλείψει στη συνέχεια. Όπου, τώρα, η φτώχεια συνοδεύεται από
καλοπέραση, αναμείνατε κωμωδία ή μιούζικαλ, με πολύ χορό και τραγούδι !
Εδώ, τα φτωχά πλην τίμια κορίτσια, διατηρούν μεν την αθωότητά τους, αλλά
για να 'χει κάποιο ενδιαφέρον η κωμωδία, τη διανθίζουν με μπόλικη τρέλα
! Κλασικό εύρημα της περιόδου, οι φτωχοί που προσποιούνται τους
πλούσιους (...και τούμπλαλιν) για να πετύχουν το σκοπό τους και βέβαια,
οι εξελίξεις ανατρέπουν τη ζωή τους...
Στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού "Διακοπές στην Αίγινα"(1958), ο πλούσιος που παριστάνει το φτωχό είναι ο Ζαν (Ανδρέας Μπάρκουλης) κι η τουρίστρια που θα πέσει στην αγκαλιά του, είναι η Αλίκη (Βουγιουκλάκη), η οποία καταφθάνει στο νησί με το δημοσιογράφο πατέρα της (Λάμπρο Κωνσταντάρα), έναν πατέρα πολύ μοντέρνο για την εποχή, που δεν κρύβει από την κόρη του τις προθέσεις του για φλερτ και τις ερωτικές περιπέτειές του!
Πολλές ερωτικές περιπέτειες, άθελά του όμως και στον Πόρο αυτή τη φορά, θα έχει κι ο φτωχός ληξίαρχος σε άδεια, Στέφανος Αυγερινός (Θανάσης Βέγγος), στην ταινία "Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο" (1963) του Ορέστη Λάσκου. Η συνωνυμία του με τον ποιητή (...τον υποδύεται ο Κώστας Κακκαβάς), θα τον κάνει για λίγο, έναν ακαταμάχητο εραστή, που στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του, τα κορίτσια τρελαίνονται και σε κάθε του βήμα, σύσσωμος ο γυναικείος πληθυσμός του φημισμένου ξενοδοχείου "Χρυσή Αυγή", είναι έτοιμος να πέσει στα πόδια του!
Το ίδιο δημιουργικό δίδυμο στο σενάριο και στη σκηνοθεσία, θα μας συστήσει την επόμενη χρονιά (...μιλάμε για το 1959) ένα εξίσου θεότρελο"Αγοροκόριτσο", την Αλέκα (Άννα Φόνσου), που παραθερίζει με την ξαδέλφη της στην Αίγινα και νιώθει τα πρώτα της ερωτικά σκιρτήματα για έναν νεαρό φοιτητή της Ιατρικής (Αλέκο Αλεξανδράκη) με τον οποίο, όμως, φλερτάρει η ξαδέλφη της. Η Αλέκα είναι ένα ζωηρό κι ατίθασο πλάσμα, που δεν ξέρει πώς να χειριστεί αυτό που αισθάνεται. Όταν θα συναντηθεί τυχαία στην ακρογιαλιά με το Δημήτρη, θα του ζητήσει να της μάθει να ρίχνει πέτρες με σφεντόνα !! Το όλο πράγμα μοιάζει αταίριαστο, καθώς εκείνον δεν τον συγκινούν τα κακομαθημένα αγοροκόριτσα, αλλά οι ωραίες και σοβαρές γυναίκες κι εκείνη απέχει πολύ απ' αυτό που θα μπορούσε να τον γοητεύσει... ή μήπως όχι ? Το πιο γλυκό "Τρελοκόριτσο" του ελληνικού κινηματογράφου είναι αδιαμφισβήτητα η Τζένη Καρέζη και στην ομότιτλη ταινία του Ντίμη Δαδίρα, το σενάριο Γιάννη Δαλιανίδη την θέλει φτωχή και καταφερτζού, αφού πείθει τον πλούσιο εργοδότη της (Λάμπρο Κωνσταντάρα) να παίξει το ρόλο του πατέρα της, για να κερδίσει την καρδιά του Αλέκου (Κώστα Κακκαβά), που τυγχάνει πλουσιόπαιδο των βορείων προαστίων. Στο πρώτο τους ραντεβού, εκεί που παίζουν ανέμελα στην παραλία της Βουλιαγμένης, θα πέσουν πάνω σ' έναν παλιό γνωστό της (Δήμο Σταρένιο), που την ήθελε... για υπάλληλο, μη νομίζετε...
Στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού "Διακοπές στην Αίγινα"(1958), ο πλούσιος που παριστάνει το φτωχό είναι ο Ζαν (Ανδρέας Μπάρκουλης) κι η τουρίστρια που θα πέσει στην αγκαλιά του, είναι η Αλίκη (Βουγιουκλάκη), η οποία καταφθάνει στο νησί με το δημοσιογράφο πατέρα της (Λάμπρο Κωνσταντάρα), έναν πατέρα πολύ μοντέρνο για την εποχή, που δεν κρύβει από την κόρη του τις προθέσεις του για φλερτ και τις ερωτικές περιπέτειές του!
Πολλές ερωτικές περιπέτειες, άθελά του όμως και στον Πόρο αυτή τη φορά, θα έχει κι ο φτωχός ληξίαρχος σε άδεια, Στέφανος Αυγερινός (Θανάσης Βέγγος), στην ταινία "Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο" (1963) του Ορέστη Λάσκου. Η συνωνυμία του με τον ποιητή (...τον υποδύεται ο Κώστας Κακκαβάς), θα τον κάνει για λίγο, έναν ακαταμάχητο εραστή, που στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του, τα κορίτσια τρελαίνονται και σε κάθε του βήμα, σύσσωμος ο γυναικείος πληθυσμός του φημισμένου ξενοδοχείου "Χρυσή Αυγή", είναι έτοιμος να πέσει στα πόδια του!
Το ίδιο δημιουργικό δίδυμο στο σενάριο και στη σκηνοθεσία, θα μας συστήσει την επόμενη χρονιά (...μιλάμε για το 1959) ένα εξίσου θεότρελο"Αγοροκόριτσο", την Αλέκα (Άννα Φόνσου), που παραθερίζει με την ξαδέλφη της στην Αίγινα και νιώθει τα πρώτα της ερωτικά σκιρτήματα για έναν νεαρό φοιτητή της Ιατρικής (Αλέκο Αλεξανδράκη) με τον οποίο, όμως, φλερτάρει η ξαδέλφη της. Η Αλέκα είναι ένα ζωηρό κι ατίθασο πλάσμα, που δεν ξέρει πώς να χειριστεί αυτό που αισθάνεται. Όταν θα συναντηθεί τυχαία στην ακρογιαλιά με το Δημήτρη, θα του ζητήσει να της μάθει να ρίχνει πέτρες με σφεντόνα !! Το όλο πράγμα μοιάζει αταίριαστο, καθώς εκείνον δεν τον συγκινούν τα κακομαθημένα αγοροκόριτσα, αλλά οι ωραίες και σοβαρές γυναίκες κι εκείνη απέχει πολύ απ' αυτό που θα μπορούσε να τον γοητεύσει... ή μήπως όχι ? Το πιο γλυκό "Τρελοκόριτσο" του ελληνικού κινηματογράφου είναι αδιαμφισβήτητα η Τζένη Καρέζη και στην ομότιτλη ταινία του Ντίμη Δαδίρα, το σενάριο Γιάννη Δαλιανίδη την θέλει φτωχή και καταφερτζού, αφού πείθει τον πλούσιο εργοδότη της (Λάμπρο Κωνσταντάρα) να παίξει το ρόλο του πατέρα της, για να κερδίσει την καρδιά του Αλέκου (Κώστα Κακκαβά), που τυγχάνει πλουσιόπαιδο των βορείων προαστίων. Στο πρώτο τους ραντεβού, εκεί που παίζουν ανέμελα στην παραλία της Βουλιαγμένης, θα πέσουν πάνω σ' έναν παλιό γνωστό της (Δήμο Σταρένιο), που την ήθελε... για υπάλληλο, μη νομίζετε...
Στην κατηγορία "τρελοκόριτσα" ανήκει και η Μαριάννα (Νίκη Λινάρδου), η "τρελοκαμπέρω" αδερφή του Σπύρου (Γιάννη Γκιωνάκη) στην ταινία "Η αδερφή μου θέλει ξύλο" (1966) σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά και σενάριο των Αλέκου Σακελλάριου και Χρίστου Γιαννακόπουλου. Δεν καταδέχεται το Μανώλη (Χάρη Παναγιώτου), το φτωχό παλικάρι που την αγαπά πραγματικά, αλλά μεγαλοπιάνεται, νομίζοντας πως οι γνωριμίες με πλούσιους κυρίους θα τη βοηθήσουν να γίνει σταρ του κινηματογράφου, με το αζημίωτο. Ένας απ' αυτούς, μάλιστα, είναι και ο εργοδότης του αδερφού της (... τον υποδύεται ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος), ο οποίος έχει τη φήμη μεγάλου γυναικά κι όπως είναι φυσικό, θα κάνει τα πάντα για να την εντυπωσιάσει και να την κατακτήσει. Γι αρχή, θα την προσκαλέσει σε κρουαζιέρα στον Αργοσαρωνικό, όπου η Μαριάννα θα καταπλήξει τους πάντες, χορεύοντας χασάπικο στο κατάστρωμα του πλοιαρίου, λίγο πριν φθάσουν στην Αίγινα...
Κατά την δεκαετία του '60, που πολλοί την θεωρούν ως τη "χρυσή περίοδο" του ελληνικού κινηματογράφου, οι εγχώριες παραγωγές, όπως και οι έμπειροι κολυμβητές, αρχίζουν σταδιακά να ξανοίγονται σε πιο απομακρυσμένες περιοχές του Αιγαίου και του Ιονίου και ν' αφήνουν για λίγο τις παραλίες της Αττικής και τα νησιά του Αργοσαρωνικού. Σε μερικές απ' αυτές, η τοποθεσία μπαίνει και στον τίτλο της ταινίας, μάλλον για τουριστικούς λόγους...
Στα "Σκάνδαλα στο νησί του έρωτα" (1963) του Ντίμη Δαδίρα, το εν λόγω νησί, όπου συμβαίνουν οι ερωτικές παρεξηγήσεις, είναι η Κέρκυρα. Εκεί καταφθάνει για διακοπές η πτωχή ξενοδοχοϋπάλληλος Μίνα (Γκιζέλα Ντάλι), προσποιούμενη την κόρη του εφοπλιστή Βεργή (Διονύση Παπαγιαννόπουλου) κι ερωτεύεται τον Τζίμη (Λευτέρη Βουρνά), γόνο εύπορης οικογένειας του νησιού, που όμως της παρουσιάζεται ως πτωχός εργαζόμενος. Στην ταινία περιλαμβάνεται και μία σειρά από εντυπωσιακά πλάνα κρουαζιερόπλοιων. Είναι η περίοδος που αρχίζει η λειτουργία των ναυτιλιακών γραμμών προς την Ιταλία...
Το τέχνασμα της "διπλής ταυτότητας" θα φτάσει στο απόγειο της δόξας του στην ταινία του Ντίμη Δαδήρα"Ραντεβού στην Κέρκυρα" (1960). Εκεί, ο γνωστός καρδιοκατακτητής δικηγόρος, Ανδρέας Λαμπρινός (Αλέκος Αλεξανδράκης) θα συνταξιδέψει με τη Τζένη Καρέζη, που του έχει συστηθεί ως Μίρκα, πτωχή και λίαν ενοχλητική ρεσεψιονίστ στο ξενοδοχείο που διευθύνει η μητέρα του (Ελένη Χαλκούση), ενώ σε κάποια παραλία του νησιού θα τη συναντήσει και ως Ντιάνα, γοητευτική και ολίγον σνομπ, κόρη του ζάμπλουτου ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου (...τον υποδύεται ο Λυκούργος Καλλέργης). Το σχέδιο της Ντιάνας, αρχικά τουλάχιστον, φαίνεται πως αποδίδει... ο Ανδρέας "βρίσκει το μάστορά του", που λέμε. Αργά ή γρήγορα, όμως, ανακαλύπτει το παιχνίδι που παίζεται πίσω απ' την πλάτη του κι αποφασίζει να βάλει τους δικούς του κανόνες...Στην Κέρκυρα θα καταφθάσει κι ο Αγησίλαος Ωνάσης (Κώστας Βουτσάς), που η συνωνυμία του με το διάσημο δισεκατομμυριούχο θα τον βάλει σε περιπέτειες, αφού για τις ανάγκες της ταινίας των Καραγιάννη-Λαζαρίδη, αυτός είναι "Ένας άφραγκος Ωνάσης" (1969). Μια λανθασμένη ιατρική διάγνωση, πως δήθεν πάσχει από μια σοβαρή αρρώστια και πρόκειται σύντομα να πεθάνει, θα τον κάνει να "σηκώσει" όλες του τις οικονομίες, για να περάσει τις τελευταίες μέρες της ζωής του σαν πραγματικός Ωνάσης σ' ένα απ' τα πολυτελέστερα ξενοδοχεία του νησιού, όπου και θα πέσει θύμα της γυναίκας των ονείρων του, την οποία ενσαρκώνει η Μέμα Σταθοπούλου...
Τη Μέμα Σταθοπούλου θα την ξαναδούμε στις ακρογιαλιές της Κέρκυρας, αλλά κι απέναντι, στην πανέμορφη Πάργα, στα τέλη της δεκαετίας του '60, παρέα με τις Ελένη Ανουσάκη, Νίκη Τριανταφυλλίδη και Βίλμα Κύρου και τους Αλέκο Αλεξανδράκη, Γιάννης Φέρτη, Νικηφόρο Νανέρη και Βαγγέλη Βουλγαρίδη, στην ανάλαφρη μουσική κωμωδία του Κώστα Ασημακόπουλου"Το Νυφοπάζαρο". Η ταινία δεν έκανε μεγάλη επιτυχία στις κινηματογραφικές αίθουσες (... ή τουλάχιστον όχι όση έκαναν άλλες, ανάλογου ύφους και θέματος κι οπωσδήποτε όχι αυτήν που θα περίμενε κανείς με τέτοιο καστ), ωστόσο η μουσική και τα τραγούδια του Γιάννη Σπανού ακούστηκαν αρκετά την εποχή της άνθισης του "νέου κύματος", κάποια τραγούδια δε, συμπεριλήφθηκαν σε προσωπικούς δίσκους του συνθέτη κι έγιναν γνωστά μέσ' από επανεκτελέσεις...
Οι νέοι της εποχής ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή, απολαμβάνουν την απέραντη θάλασσα κι αναζητούν τις χαρές που απλόχερα προσφέρει η ελληνική ύπαιθρος... Φτώχεια και καλή καρδιά ! Τι κι αν δεν υπάρχει μια, "όσο έχουμε τα νιάτα, μένουμε πάντα παιδιά", όπως διατείνονται χορεύοντας με μπρίο στις πλαζ οι πρωταγωνιστές και στα, πετυχημένα εμπορικά, μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, όπως τα "Ραντεβού στον αέρα"(1966), "Κορίτσια για Φίλημα" (1965), "Μερικοί το προτιμούν κρύο" (1963), παραφράζοντας το αμερικάνικο μιούζικαλ " Some like it hot", του Μπίλυ Γουάϊλντερ με τη Μέρυλιν Μονρόε, "Κάτι να καίει" (1963) και τόσα άλλα...
Μπορεί ο Φώτης Μεταξόπουλος κι ο Βαγγέλης Σειληνός να μη θύμιζαν σε τίποτα τους συναδέλφους τους Φρεντ Αστέρ και Τζιν Κέλλυ στις κλακέτες και στα σουίνγκ, αλλά τα κατάφερναν μια χαρά στο χασάπικο και στο ζεϊμπέκικο...Ποιος μπορεί να ξεχάσει, το ζεϊμπέκικο του φτωχού ψαρά (Βαγγέλη Σειλινού) που ερωτεύεται την πλούσια επιχειρηματία (Μαίρη Χρονοπούλου), η οποία έρχεται στο νησί του για ν' αγοράσει οικόπεδα, στην ταινία"Γοργόνες και μάγκες"(1968), αλλά και τον δικής του επινόησης χορό "σείλι-σείλι", στο χαρούμενο μουσικό μοτίβο του Κώστα Κλάβα, που η μεγάλη παρέα χόρευε στα γρασίδια, στις προβλήτες, στους δρόμους και στις αμμουδιές και που σύσσωμο το καστ της ταινίας "Μικροί και μεγάλοι εν δράσει" (Μαίρη Αρώνη, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Βασίλης Αυλωνίτης, Βιβέτα Τσιούνη, Γιώργος Πάντζας και Ελένη Ανουσάκη) στο φινάλε της ταινίας, θα το χορέψει ως και στην ταράτσα του "Ξενία" στο Λαγονήσι...
Γενικά, η δεκαετία του 60, κύλισε με χορούς και τραγούδια, πάνω στην άμμο και στα βοτσαλάκια και με πανέμορφα, ζουμερά "κορίτσια με ωραία μαγιό" (Ζωή Λάσκαρη, Μάρθα Καραγιάννη, Χλόη Λιάσκου, Ελένη Προκοπίου κ.α.) και ψάθινα καπέλα, που μόλις έβλεπαν θάλασσα, λες και κάτι τις έπιανε κι αρχινούσαν τις γυμναστικές επιδείξεις. Από κοντά και το απολαυστικό τρίο Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος και Κώστας Βουτσάς, να δίνουν το κάτι παραπάνω στις κατά τ' άλλα εύπεπτες ταινίες της εποχής...
Η "Κόμησσα της Κέρκυρας" Ρένα Βλαχοπούλου, δεν έκανε γυρίσματα μόνο στο νησί της. Ως καταπληκτικό μέντιουμ Μπιμπίδου στο "Μια Ελληνίδα στο χαρέμι" (1971) θ' ακολουθήσει τ' αδέρφια της (Χρόνη Εξαρχάκο και Βαγγέλη Σειληνό) στη Ρόδο, με σκοπό "να τα οικονομήσουν", ενώ στο "Η θεία μου η χίπισσα" (1970) του Σακελλάριου, με πρόσχημα την αναζήτηση της ανιψιάς της μεταξύ των δεκάδων χίπηδων που ήταν η παρέα της - από τους οποίους ξεχώριζε ο πρόσφατα εκλιπών Βασίλης Τσιβιλίκας - θα περάσει σχεδόν από όλα τα Ελληνικά νησιά, για να καταλήξει στα Μάταλα της Κρήτης, γνωστό θέρετρο των παιδιών των λουλουδιών, αλλά και των γυμνιστών της εποχής...
Ως καλοστεκούμενη χήρα και εργοστασιάρχη, που προσπαθεί απεγνωσμένα να ξαναφτιάξει τη ζωή της κι ενθουσιάζεται με τους λάθος άνδρες, στο "Ζητείται επειγόντως γαμπρός" (1971) του Αλέκου Σακελλάριου, θα τη δούμε να δέχεται τις περιποιήσεις του νεαρού Παύλου Λιάρου, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να μάθει θαλάσσιο σκι, σε κάποιο γραφικό λιμανάκι της Αττικής...
Τέλος, ως φτωχή μοδίστρα, Πελαγία από τη Νέα Φιλαδέλφεια, μεταμορφωμένη σε μαντάμ Πελαζί, σχεδιάστρια μόδας εκ Παρισίων, στην ταινία "Η Παριζιάνα" (1969) του Γιάννη Δαλιανίδη, "θα πάει για να θερίσει παρά κι όχι για να παραθερίσει", στο κοσμικό (από τότε) νησί της Μυκόνου...
Εκεί, σε μια από τις πολυσύχναστες πλαζ του νησιού, ο Κώστας Καρράς, θα μας μάθει και τι εστί ... Greek kamaki, πλησιάζοντας τις τουρίστριες, έχοντας στο φορητό μαγνητοφωνάκι του, την επαναλαμβανόμενη, "γκομενοριχτική" φράση "You are beautiful, I love you"...
Το δημοφιλές σπορ, σε διαφορετικές εκδοχές, έχει την τιμητική του στις μεγάλες πισίνες των ξενοδοχειακών συγκροτημάτων και στις παραλίες των Ελληνικών... ταινιών. Από τη Ρόδο ως το Λουτράκι κι από την Κέρκυρα ως την Κω, το καλοκαιρινό φλερτ γνωρίζει πιένες !
Άλλοτε ρομαντικό και αφελές, όπως του Ανδρέα (Ντούζου) στην πανέμορφη Τζένη (Ζωή Λάσκαρη), στο"Κορίτσια για Φίλημα" (1965), άλλοτε αδέξιο, αλλά χαριτωμένο, όπως του Θάνου (Φαίδωνα Γεωργίτση) στη γοητευτική Τζένη (Μπέτη Αρβανίτη)...
Κι άλλοτε άχαρο, αλλά σπαρταριστό κι εν τέλει, επιτυχημένο, όπως του Ιάκωβου (Κώστα Βουτσά) στην Πέπη "...αιώνια δική σου" (Μάρθα Καραγιάννη), υπό το άγρυπνο βλέμμα της Πολίτισσας μητέρας του (της απολαυστικής Μάιρης Μεταξά) στο "Νύχτα Γάμου"(1967)...
Πρόθυμα το μαθαίνουν και οι ξένοι που επισκέπτονται την Ελλάδα ως τουρίστες. Βέβαια, δεν είναι το ίδιο γρήγοροι, αλλά είναι επίμονοι και εν τέλει, αποτελεσματικοί...
Ο κατάξανθος Γερμανός πρίγκιπας (Τόμας Φρίτς), που βρίσκεται incognito στην Αθήνα ως απλός τουρίστας, κυνηγάει απ' άκρου εις άκρον στην Ελλάδα, την πανέμορφη ξεναγό (Έλενα Ναθαναήλ) που του έκλεψε την καρδιά, καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας"Επιχείρησις Απόλλων" (1968), του Γιώργου Σκαλενάκη, που μοιάζει με διαφημιστική καμπάνια του ΕΟΤ...
Μια πιο επιτηδευμένη μέθοδο ερωτικής προσέγγισης, θα δοκιμάσει ο Γιώργος Πάντζας στην ταινία "Ερωτικά παιχνίδια", που σκηνοθέτησε το 1960 ο Γιώργος Θεοδοσιάδης, πάνω σε σενάριο του Ναπολέοντος Ελευθερίου. Για τις ανάγκες των πρώτων κιόλας πλάνων της ταινίας, ο Θεοδοσιάδης θα χρησιμοποιήσει τις εγκαταστάσεις του κολυμβητηρίου του Μετς, στο κέντρο της Αθήνας... έτσι μαθαίνουμε και οι νεότεροι, ότι τουλάχιστον από τα τέλη της δεκαετίας του '50, κατά τους θερινούς μήνες, η πισίνα του κολυμβητηρίου παρέμενε ανοιχτή για το θερμόπληκτο κοινό του άστεος!
Εκεί, λοιπόν, ο νεαρός φοιτητής Αλέκος θα μάθει πως η χαριτόβρυτος νεαρά Τζένη (Μίρκα Καλατζοπούλου), που θα τον εντυπωσιάσει άμα τη εμφανίσει της στην πισίνα, βρίσκει τ' αγόρια της ηλικίας της ανώριμα και σαχλά και προτιμά τους σοβαρούς, μεγαλύτερους άνδρες. Έτσι, αποφασίζει ν' αλλάξει παρουσιαστικό, για να την πλησιάσει. Με τη βοήθεια του μακιγιάζ, αποκτά "γκρίζους κροτάφους" κι όπως είναι φυσικό, κατορθώνει να τη συγκινήσει. Τα πράγματα, όμως, σοβαρεύουν, γι αυτό και πρέπει να εξοβελίσει τον ψεύτικο εαυτό που δημιούργησε και να την ξανακερδίσει, ως συνομήλικός της. Τελικά, θα τα καταφέρει κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής στην Αίγινα, παρόλο που το ζευγάρι βρίσκεται σε συνεχή παρακολούθηση από τον ταλαίπωρο Θανασάκη (Γιάννη Γκιωνάκη) ...
Το κόρτε παρά θιν' αλός δίνει και παίρνει και στην ταινία του Ορέστη Λάσκου "Τρίτη και 13" (1963), όπου ο προληπτικός εργολάβος Κοσμάς (Νίκος Σταυρίδης) καταφθάνει για Κυριακάτικο μπάνιο, συν γυναιξί και "γουρίου". Ο γουρλής, δεν είναι άλλος από τον πειναλέο παλιό του συμμαθητή, Σωτήρη Μπερκέτη (Γιάννη Γκιωνάκη), που γνωρίζοντας την αδυναμία του Κοσμά, θα εισβάλει κυριολεκτικά στη ζωή του, για να τον εκμεταλλευτεί ποικιλοτρόπως, μιας κι ο Κοσμάς δεν του χαλάει χατίρι κι εκτελεί κάθε του επιθυμία, προκειμένου να τον κρατά κοντά του. Μια εκ των επιθυμιών ήταν και το μπάνιο στο Λαγονήσι, όπου ο αδίστακτος Σωτήρης θα ριχτεί ακόμα και στην Πόπη (Μπεάτα Ασημακοπούλου), τη γυναίκα του ευεργέτη του, χωρίς βέβαια, το αναμενόμενο αποτέλεσμα, αφού η Πόπη τον απεχθάνεται σφόδρα...
Στην προσπάθειά της ν' απαλλαγεί απ' το Σωτήρη, που τον θεωρεί απατεώνα, θα συζητήσει το πρόβλημα με τη φίλη της τη Νανά (Πόπη Λάζου) αποκαλύπτοντάς της, μάλιστα, το μυστικό "χάρισμά" του. Λίαν προληπτική και η ίδια, όμως, θα θελήσει να "δανειστεί" το γούρι, έτσι "το νερό στο μύλο" της παρεξήγησης δε θ' αργήσει να πέσει...
Έναν εναλλακτικό τρόπο προσέγγισης του γυναικείου φύλου, λανσάρισε ο
Λάμπρος Κωσταντάρας στα μέσα της δεκαετίας του '60 και στις αρχές της
επόμενης. Τη δεκαετία του '70, την τιμητική τους έχουν τα ανά την
επικράτεια ξενοδοχειακά συγκροτήματα "Ξενία" και ο Κωνσταντάρας, πότε
υποδυόμενος τον εφοπλιστή και πότε τον πάμπλουτο επιχειρηματία [...όπως
για παράδειγμα, στις ταινίες του Κώστα Καραγιάννη "Κρίμα το μπόι σου"
(1970) και "Ο τρελοπενηντάρης" (1971)] μας ξεναγεί στις μοντέρνες
εγκαταστάσεις των "Ξενία" (Λαγονήσι, Ρόδος, Κέρκυρα) και και στις
νεόδμητες καμπάνες του "Hydra Beach", εκεί που σήμερα βρίσκεται το
"Πόρτο-Ύδρα"... 
Στην
ταινία "Κάτι κουρασμένα Παλικάρια" (1967), του Ντίνου Δημόπουλου, με το
σπαρταριστό σενάριο των Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη, ο "μπον
βιβέρ" του Ελληνικού σινεμά, δεν χρειαζόταν ν' ανοίξει καν το στόμα του.
Έφτανε μόνο να κάνει μερικές ασκήσεις σουηδικής γυμναστικής ως
προθέρμανση, πριν βουτήξει από το βατήρα των δέκα μέτρων, στη μοντέρνα
πισίνα ενός, ας το πούμε, προπομπού του Grant Resort στο Λαγονήσι και τα
θηλυκά έπεφταν κάτω ξερά... απ' τα γέλια, όπως κι οι θεατές... 
Άφθονο γέλιο, χαρίζει κι ο Θανάσης Βέγγος ως Παναής, όταν βρίσκει την πλούσια νύφη που αναζητούσε (..."σαν φάρμακο κατά της αδεκαρίας") στο πρόσωπο της Αθηνάς Μερτήρη, σε κάποια παραλία της Χαλκίδας, στην ταινία του Ορέστη Λάσκου "Μην είδατε τον Παναή ?"(1962)...
αλλά και ως " Θου-Βου, φαλακρός πράκτωρ" (1969), όταν ψάχνει να βρει... κάτι, στην πλαζ της Βάρκιζας, έχοντας σαν μοναδικό στοιχείο, ένα σημείωμα με τη φράση "ΓΥΝΑΙΚΑ - ΜΠΙΚΙΝΙ - ΤΡΑΓΙΚΟ"...
Γέλιο αβίαστο, μέσα από ευφυείς ατάκες κι αξέχαστες ερμηνείες, μας προσφέρουν κι οι κωμωδίες "Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο Κοντός" (1960) και "Οι γαμπροί της Ευτυχίας" (1962), με το ίδιο, πάνω-κάτω, επιτελείο πρωταγωνιστών (Γεωργία Βασιλειάδου, Βασίλη Αυλωνίτη, Νίκο Ρίζο, Έλσα Ρίζου, Πόπη Λάζου, Γιώργο Τσιτσόπουλο)...
Εμ,
σενάρια του Νίκου Τσιφόρου είναι και τα δυο ! Το πρώτο φέρνει την
οικογένεια Ταρνιάτη στην Ύδρα, απ' την οποία η Ευτυχία (Βασιλειάδου), η
μεγάλη αδερφή του Βαγγέλη (Αυλωνίτη) έχει πολλές αναμνήσεις, καθώς εκεί
γνώρισε τον πρώτο και μοναδικό έρωτα της ζωής της. Από τότε, βέβαια,
έχουν περάσει αρκετά χρόνια κι η Ευτυχία είναι ολίγον μεγάλη... "ε, δεν
είναι και σαν την Πελοπόννησο"... ελαφρώς σιτεμένη, που λέμε... μια
γυναίκα ώριμη, ψημένη... "λίγο καμένη στις άκρες", αλλά δε βαριέσαι.
Άλλωστε υπάρχει κληρονομιά στη μέση...Το σενάριο της δεύτερης, θέλει τη
Βασιλειάδου και τον Αυλωνίτη ανδρόγυνο και το Νίκο Ρίζο γαμπρό τους. Ο
Κλέαρχος, λοιπόν, που είναι ολίγον μπερμπάντης, πείθει το γαμπρό του το
Μάχο (Νίκο Ρίζο) να πάνε για ιαματικά λουτρά στα Καμένα Βούρλα, χωρίς
τις συζύγους τους (...Βασιλειάδου και Ρίζου αντίστοιχα). Μακριά -όπως
νομίζει- απ' την αυταρχική πεθερά του, ο πιστός κι αφοσιωμένος στη
γυναίκα του Μάχος, θα το ρίξει στη "ντόλτσε βίτα"... Η σκηνή, στην οποία βρίσκεται μεθυσμένος στην παραλία και τα κάνει λίμπα, φωνάζοντας "Εγώ τώρα, σκίζω γάτες... εγώ τώρα, σκίζω Μαρίνες... Φέρτε μου τη Μαρίνα να τη σκίσω !" και παρουσιάζεται από πίσω του η Βασιλειάδου με τα χέρια στη μέση, είναι χαρακτηριστική...
Στη θάλασσα, οι πρωταγωνιστές του Ελληνικού κινηματογράφου, έχουν κάνει τα πάντα! Η Μάρω Κοντού βρέθηκε λαθρεπιβάτης στο ψυγείο ενός πλοίου, ο Κώστας Βουτσάς απέκτησε κότερο, ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης μώλωπες από υποβρύχιες δαγκωνιές, ο Νίκος Κούρκουλος σώθηκε από ναυάγιο, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος σκηνοθέτησε την υποτιθέμενη αυτοκτονία του... απλά και καθημερινά πράγματα δηλαδή, που όλοι κάνουμε στη θάλασσα !
Είτε
με ποδήλατα, είτε με πούλμαν και λεωφορεία της γραμμής, είτε με ανοιχτά
αυτοκίνητα, ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, κατέχουν εξέχουσα θέση στο Ελληνικό
καλοκαίρι. "Μ' αεροπλάνα και βαπόρια και με τους φίλους..." του παλιού
Ελληνικού κινηματογράφου, ο κόσμος ταξιδεύει, το χρήμα κινείται, ο
Έλληνας κυκλοφορεί και γίνεται ο ίδιος πρωταγωνιστής στις ανάλαφρες
ταινίες, που παρακολουθεί στα θερινά σινεμαδάκια, με τις πικροδάφνες και
τα γιασεμιά, τον πασατέμπο, τα pop-corn... και τα μπυράλ !
τέλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου