Των Κολοκοτρωναίων

"Ό,τι μπορούσα έκανα. Έκαμα το χρεός μου προς την πατρίδα και εγώ και όλη η φαμελιά μου. Είδα την πατρίδα μου ελεύθερη, είδα εκείνο οπού ποθούσα και εγώ και ο πατέρας μου και ο παππός μου και όλη η γενεά μου, καθώς και όλοι οι Έλληνες".  

"Αντίκρισα τόσες φορές τον θάνατο και δεν τον φοβήθηκα. Ούτε και τώρα τον φοβάμαι."  Ο Λόγος του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα

The greek victory in Dervenakia (1822). Theodoros Vryzakis  (1814–1878)

Ο Γάλλος αξιωματικός Maxime Rayband, που πολέμησε ως εθελοντής στην Ελλάδα, γράφει: "Δε μπορεί κανείς να του αρνηθεί μια έμφυτη ιδιοφυία στα πολεμικά. Είναι εντελώς αγράμματος. Ανάστημα πάνω από το μέτριο, ατημέλητη αμφίεση, θηριώδης φυσιογνωμία, έκφραση σκληρή και άγρια. Χάρη στη σωματική του διάπλαση και τη σιδερένια υγεία του αντέχει και στις πιο σκληρές κακουχίες".
Ο Πρώσσος αξιωματικός C. M. Schrebian, επίσης εθελοντής πολεμιστής, καταγράφει ως εξής την εντύπωση που του άφησε, το 1822, όταν τον είδε πρώτη φορά: "Ο Κολοκοτρώνης πλησίαζε την πόλη (Τριπολιτσά) και άφησα τη θέση που είχα ως τότε, για να παρατηρήσω από κοντά τον διαβόητο αυτόν άνδρα, που είχε τότε πολύ μεγάλο κύρος στους Έλληνες. Ίππευε ένα ωραίο άσπρο αραβικό άτι. Η φορεσιά του ήταν κοκκινοβαφής, πλούσια κεντημένη με χρυσάφι και ραμμένη με τον αλβανικό τρόπο. Στους ώμους του ήταν δύο ολόχρυσες λεοντοκεφαλές και στο αριστερό του χέρι κρατούσε ένα μπαστούνι (με χρυσό πόμολο) στηριγμένο στο δεξί πόδι. Το κάλυμμα της κεφαλής του ήταν ένα πλακουτσωτό κόκκινο σκουφί τριγυρισμένο με ένα χοντρό μεταξωτό μαντήλι. Τα πόδια του από τους αστραγάλους ως επάνω από τις κνήμες περιβάλλονταν με περικνημίδες (τουσλούκια) χρώματος ανοιχτού μπλε και κόκκινου. Τα παπούτσια επίσης κόκκινα. Το άλογό του ήταν επιστρωμένο με κόκκινη μαροκινή σέλα, κεντημένη με χρυσό. Στο πίσω και ανυψωμένο μέρος της διακρίνονταν επτά χρυσά άστρα και το μισοφέγγαρο. Το πιο κοντινό του περιβάλλον το αποτελούσαν οι δυο του γιοι και ο γιος της φημισμένης Μπουμπουλίνας, ένα αγόρι 12 περίπου χρόνων, οι οποίοι τον ακολουθούσαν ντυμένοι επίσης με βαρύτιμα ρούχα και ιππεύοντας μεγαλόπρεπα άλογα. Ακόμη στην ακολουθία του βρίσκονταν πολλοί κακοντυμένοι με βρώμικα ρούχα Έλληνες που ίππευαν άλλογα, μουλάρια και γαϊδούρια και οι οποίοι μου φάνηκαν μάλλον υπηρέτες παρά σπουδαία πρόσωπα. Η πομπή προχωρούσε προς την ορισμένη για τον καπετάνιο κατοικία κάτω από τους δυνατούς πυροβολισμούς των στρατιωτών που τους συνόδευαν και που ο αριθμός τους ίσως ανέβαινε στους τριακόσιους ή τετρακόσιους άνδρες".

.