Γιώργος Παπαστεφάνου
Το 1964, πριν ακόμα κλείσει τα 17, η Τζιλιόλα Τσινκουέτι θα κέρδιζε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ τού Σαν Ρέμο και λίγο μετά, ένα άλλο πρώτο βραβείο την περίμενε στον διαγωνισμό τής Eurovision, με το ίδιο τραγούδι που έλεγε, «Δεν έχω την ηλικία για να σε αγαπήσω». Νon ho l’ eta’ per amarti. Ο δίσκος ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη και πούλησε πάνω από 3.000.000 αντίτυπα.
Δέκα χρόνια αργότερα κι αφού είχε περάσει ξανά και ξανά απ’ το Σαν Ρέμο, η Τζιλιόλα βρέθηκε για ακόμη μια φορά στη Eurovision με το τραγούδι Si και ήρθε δεύτερη, πίσω από τούς ΑΒΒΑ και το περίφημο Waterloo. Το άστρο τής Τζιλιόλα θα έλαμπε πια μέχρι Λατινική Αμερική και Ιαπωνία. Και ακόμη και η αφιλόξενη, ψηλομύτα βρετανική αγορά, θα τής άνοιγε τις πόρτες. Όμως εγώ θα ήθελα να σταθούμε στο Φεστιβάλ Σαν Ρέμο τού 1969. Μετρήστε πόσα χρόνια έχουν περάσει: πενήντα συναπτά! Εκείνη τη χρονιά λοιπόν, οι νικητές του Φεστιβάλ ήταν η Ίβα Τζανίκι και ο Μπόμπι Σόλο με το τραγούδι Zingara, ενώ το β’ βραβείο μοιράστηκαν ο Σέρτζο Εντρίγκο και η Μαίρη Χόπκιν με το ακόμη ωραιότερο Lontano dagli occhi. Η Τζιλιόλα Τσνκουέτι είχε περιοριστεί, μαζί με την Φρανς Γκαλ, στην έκτη θέση. Όμως το τραγούδι με το οποίο συμμετείχε, La pioggia, έγινε μεγάλη επιτυχία. Και κάποια στιγμή, η εταιρία Music-Box ζήτησε από μένα να γράψω λόγια ελληνικά για να τα τραγουδήσει η Τζιλιόλα. Η παραγγελία ήταν οι στίχοι μου να μην απομακρυνθούν πολύ από τους αρχικούς ιταλικούς, έτσι το «La pioggia» έγινε «Κι αν βρέχει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου