Υπάρχει Έλληνας ποδοσφαιριστής που να έχει παίξει, με την ομάδα του, αντίπαλος της ομάδας του Πελέ και του Μπεκενμπάουερ; Υπάρχει και είναι ο παλαιός ποδοσφαιριστής του Εθνικού Πειραιώς Πέτρος Κοντόπουλος.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Νίκαια, στις δύσκολες εποχές του '60, τότε που η προσφυγούπολη ήταν ποδοσφαιρομάνα και λάτρευε κυρίως την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό, ο Εθνικός ήταν η ομάδα των «λίγων, αλλά εκλεκτών». Βέβαια, στη Νίκαια και στους γύρω δήμους υπήρχαν σπουδαίες μικρές ομάδες-φυτώρια, που τροφοδοτούσαν τους μεγάλους συλλόγους. Η Προοδευτική, η Α.Ε. Νικαίας, ο Άρης, οι δύο ομάδες των Ποντίων (Α.Ο. και ΑΕ.), η Δόξα Πειραιώς, ο Αργοναύτης, ο Ατρόμητος, οι Νέοι Ευγενείας, η Δραπετσώνα, ο Περαμαϊκός, ο ΑΠΟ Κερατσινίου.
Θυμάμαι στα ντέρμπι Δόξα - Πόντιοι στο κατάμεστο το γήπεδο της Νικαίας (χώμα, ξερό σαν πέτρα το τερέν), να δημιουργείται το αδιαχώρητο, με 3.000 κόσμο και φανατισμό, με μάχες εκ του συστάδην. Στη Δόξα έπαιζε ο Μιχάλης Βουτσαράς, που πήγε στον Παναθηναϊκό, στον Ατρόμητο ο Σιδερής, που πήγε στον Ολυμπιακό, στην Προοδευτική ο Φρονιμίδης και ο Χριστοφίδης, και αυτοί πήγαν στον Ολυμπιακό. Στην Α.Ο. Ποντίων έπαιζε ο Πέτρος Κοντόπουλος, κυνηγός, με χαμηλό κέντρο βάρους, «μοβόρο» τον φώναζε η εξέδρα γιατί ήταν άγριος, ενώ έμπαινε στην περιοχή με το κεφάλι κάτω και δύσκολα έπεφτε... Άσε δε που ο Πέτρος ήταν... δεξιός! Σε μια πόλη όπου έβραζε το ΚΚΕ και έβγαζε πάντα δήμαρχο, δεν ήταν εύκολο να είσαι «από την άλλη μεριά». Ο Πέτρος, όμως, όχι μόνο ήταν, αλλά και το έλεγε!
Βικ Μπάκιγχαμ
Τον είδαν τα μάτια των «κυνηγών» του Εθνικού και βρέθηκε στην ομάδα των «αριστοκρατών» του Πειραιά και στα χέρια του μεγάλου Αγγλου προπονητή Βικ Μπάκιγχαμ! Για να καταλάβετε δε ποιος ήταν ο Μπάκιγχαμ ήταν ο προπονητής που είχε ανακαλύψει τον Κρόιφ στον Αγιαξ και αυτόν τον προπονητή έφερε ο Δημ. Καρέλας στον Εθνικό! Ο Κοντόπουλος έμεινε στον Εθνικό σχεδόν όσο και ο Μπάκιγχαμ. Από το 1969 έως τις αρχές του 1971.
«Μέγας προπονητής! Μάθαμε μπάλα κοντά του. Είχαμε ομαδάρα, παίζαμε με όλους και δεν φοβόμασταν κανέναν! "Παίξτε για τον εαυτό σας, για να ευχαριστηθείτε το παιχνίδι" μας έλεγε και έτσι κάναμε! Και έρχονταν οι νίκες, καθώς παίζαμε χωρίς άγχος και με την άγνοια κινδύνου των νέων! Και ήμασταν πολλοί νέοι τότε στην ομάδα, δίπλα σε μεγάλους παίκτες. Κρεμμύδας, Χατζηιωάννογλου, Αντωνάτος, Κρητικόπουλος, Νικηφοράκης, Λεβεντάκος και από κοντά και οι νεότεροι. Μεγάλη ομάδα ο Εθνικός τότε και με έναν Καρέλα που παρείχε τα πάντα...»
Και μετά την αποχώρηση του Μπάκιγχαμ τι έγινε;
Ο Μπάκιγχαμ έφυγε από τον Εθνικό και πήγε στην Μπαρτσελόνα! Εκείνος πήρε εκεί τον Κρόιφ, το 1974. Τον είχε στους νέους του Αγιαξ και είχε δει το ταλέντο του! Ξεχώριζε τους νέους και πίστευε σε αυτούς. Μετά τον Εθνικό έπαιξα στο Κορωπί, που πρωταγωνίστησε στη Β' Εθνική, μεγάλη κατηγορία τότε, με μεγάλες ομάδες. Εκείνη την περίοδο δέχθηκα μια πολύ καλή πρόταση από την Ανόρθωση και έφυγα για την Κύπρο, όπου έπαιξα καλή μπάλα και πέρασα καλή ζωή. Αλλά έγιναν τα γνωστά γεγονότα και έφυγα για το Τορόντο, στον Καναδά, όπου έπαιξα στον Πανελλήνιο.
Και με Πελέ και Μπεκενμπάουερ πώς έπαιξες αντίπαλος;
Έπαιξα με τον Πανελλήνιο αντίπαλος με τον Κόσμο της Νέας Υόρκης, που τότε είχε αρχίσει να μπάζει το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ. Μεγάλοι παίκτες, κράχτες για το κοινό. Έτσι έφτιαξαν ποδόσφαιρο οι Αμερικάνοι και σήμερα δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις άλλες χώρες. Και να σου πω κάτι; Αν αποφασίσουν οι Αμερικάνοι να κάνουν το ποδόσφαιρο εθνικό σπορ, θα παίρνουν το Παγκόσμιο Κύπελλο για πλάκα!
Μιλάμε στην αυλή του οινοποιείου του Νίκου Μπίλια, στο Αμπελάκι, στη Σαλαμίνα, όπου μένει πλέον μόνιμα ο Πέτρος με την οικογένεια του.
Και πώς αποφάσισες να γυρίσεις πίσω στην Ελλάδα;
Μα, δεν έφυγα μετανάστης! Να παίξω μπάλα επαγγελματικά πήγα. Τότε έπαιζαν επαγγελματικό ποδόσφαιρο στον Καναδά και στις ΗΠΑ πολύ προτού γίνουν οι ΠΑΕ στην Ελλάδα! Γύρισα το 1980 και ξαναφτιάξαμε την ομάδα της Νίκαιας, που την πήγαμε πολύ καλά. Εκεί σταμάτησα το ποδόσφαιρο. Τότε, στα 30-32, ήσουν μεγάλος για μπάλα...
Πώς βλέπεις το ποδόσφαιρο σήμερα;
Είναι πλέον καθαρά επαγγελματικό, είναι μεγάλες μπίζνες, έχει γίνει θέαμα αποδοτικό, παίζονται δισεκατομμύρια.
Οι παίκτες είναι τόσο μεγάλοι όσο τους κάνουν τα ΜΜΕ;
Υπάρχουν μεγάλοι παίκτες, αλλά στην εποχή τη δική μας έπαιζες με την ψυχή και τις οδηγίες του προπονητή. Δεν είχαμε τα σημερινά μέσα. Σήμερα είναι ευλογία Θεού να κάνεις επάγγελμα το χόμπι σου και να κερδίζεις χρήματα για να περάσεις καλά την υπόλοιπη ζωή σου. Δεν ζηλεύω, όμως. Και εμείς καλά περάσαμε...
Και ο Εθνικός; Τον παρακολουθείς;
Αφότου έφυγε ο Καρέλας, ο Εθνικός έχασε το στήριγμα του. Τον βρήκαν μπόσικο και τον έβγαλαν από τη μέση. Όλα θα είχαν αλλάξει αν είχαν αφήσει τον Δημήτρη Καρέλα να πάρει στον Εθνικό τους παικταράδες της Εθνικής Ουγγαρίας του Πούσκας! Σήμερα θα ήμασταν πρώτη δύναμη στην Ευρώπη! Αλλά...
Από το άρθρο του Enjoy «Ο Έλληνας που κοίταξε στα μάτια Πελέ και Κάιζερ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου