«Μπάνια του λαού» στην …παραθαλάσσια Αθήνα του 19ου αιώνα

του Τάκη Κατσιμάρδου //

Τα μπάνια εν Φαλήρω. Σκίτσο του σατυρικού περιοδικού «Αριστοφάνης» το 1887

   Αφού η Αθήνα δεν έχει θάλασσα, ας μεταφέρουμε τη θάλασσα στην Αθήνα! Κάπως έτσι σκέφτηκε ένας δαιμόνιος πολυτεχνίτης μαθηματικός στα τέλη του 19ου αιώνα. Σκοπός του, να δροσίσει τους κάθιδρους κάτοικους της πρωτεύουσας τους καλοκαιρινούς μήνες. Με το αζημίωτο!

Τότε, χρειάζονταν να ξοδέψουν χρόνο και χρήμα για ν απολαύσουν τις δυσπρόσιτες παραλίες της Αττικής. Ακόμη και τα Φάληρα, παρά τη λειτουργία του σιδηροδρόμου από τη δεκαετία του 1870 και του τροχιόδρομου, φάνταζε μακρινό και ήταν προσιτό για τους προνομιούχους.

Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ ΑΠΑΘΑΝΑΤΙΣΕ (ΚΑΙ) ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

 Seymour, David (1911 - 1956)
Γεννημένος στην Πολωνία, ο David Seymour (αρχικά Szymin) μελετά γραφικές τέχνες στη Λειψία και εγκαθίσταται στο Παρίσι στα τέλη της δεκαετίας του 1940, όπου γίνεται φίλος με τον Robert Capa. 

. Το 1945, ανακαλύπτει ότι ολόκληρη η οικογένειά του έχει εξολοθρευτεί από τους Ναζί και ως εκ τούτου αποφασίζει τρυφερά για να απεικονίσουν τα ορφανά παιδιά των Εβραίων εγκαταστάθηκε στο σπίτι που χρησιμοποιείται για να είναι εξοχική κατοικία της οικογένειάς του. Μετά από αυτό, ο ίδιος ποτέ δεν θα επιστρέψει στην ανατολική Ευρώπη. Στη δεκαετία του 1950, που εισάγεται σε μια άλλη ατμόσφαιρα, ότι του vita dolce, και αυτός αντιπροσωπεύει επιδεικτική θρησκευτικές γιορτές, ενώ ο ίδιος παράγει όμορφο πορτρέτο φορέων, όπως η Σοφία Λόρεν και Κερκ Ντάγκλας, με ένα οπτικό βάθος που παραδίδονται από το συνδυασμό του ενός ενσυναίσθηση των ματιών και η πρακτική προσέγγιση γραφικών εκπαίδευση του είχε χορηγηθεί. Νιώθοντας ότι ανήκει τώρα σε μια μεσογειακή ταυτότητ Seymour, David (1911 - 1956)
Γεννημένος στην Πολωνία, ο David Seymour (αρχικά Szymin) μελετά γραφικές τέχνες στη Λειψία και εγκαθίσταται στο Παρίσι στα τέλη της δεκαετίας του 1940, όπου γίνεται φίλος με τον Robert Capa. α, ο David Seymour, με το παρατσούκλι Chim, ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα και το Ισραήλ και όταν οι εκρήξεις κρίση του Σουέζ, ο φωτογράφος αποφασίζει να ξεκινήσει για την Αίγυπτο, όπου πεθαίνει το 10ο Νοέμβριο του 1956 μαζί με τον Jean Roy, δημοσιογράφος για Paris Match, κάτω από την εκτόξευση όπλα.
 Το 1948, φωτογράφος David "Chim" Seymour εξιστορείται η κατάσταση των παιδιών σε πέντε ευρωπαϊκές χώρες που είχαν καταστραφεί από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το νέο βιβλίο Chim: Τα παιδιά του πολέμου αναδεικνύει τις ισχυρές εικόνες που ορίσετε ένα πρότυπο για φωτογραφικές συνηγορίας για τα παιδιά.

Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα: http://www.unicef.org/emergencies/index_69785.html

Μιά φορά κι έναν καιρό... Οι καλοκαιρινές διακοπές

 .,.εκείνα τα χρόνια ήταν κάτι το άγνωστο και αν άκουγες κανένα να μιλάει για αυτές φρόντιζες να μάθεις ποιός είναι και τι δουλειά κάνει.
Έτσι προσπαθούσαν αυτό το όνειρο να το εκπληρώσουν με άλλο τρόπο...
Οικόπεδα με δόσεις...δίπλα στην θάλασσα.

Αιόλου, άρωμα άλλης εποχής

Οδός Αιόλου, Ιούνιος 1892. Μια εικόνα από τη καθημερινότητα της Αθήνας στα τέλη του 19ου αιώνα.
Billy Files

Εδώ το κεντρικό καφενείο «η Ωραία Ελλάς», εδώ το κεντρικό ξενοδοχείο της Πόλης: «Ξενοδοχείο της Ευρώπης» του ιδιόρρυθμου ζεύγους Καζάλι, εδώ κοντά ...και η πιάτσα με τις άμαξες. Γεμάτη η Αιόλου από μικρά ξενοδοχεία, πού λειτουργούσαν τότε και σαν εστιατόρια.

Δ.Πικιώνης:”Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι, τι κάνετε; Τι αφανίζετε;”

Όχι δεν είναι από την Βιέννη, η το Παρίσι, η κάπου αλλού στην Ευρώπη.
Είναι το Ξενοδοχείο ΑΚΤΑΙΟΝ στο Νέο Φάληρο.Πριν το κατεδαφίσουν οι εργολάβοι.
΄Οταν ένα κράτος γκρεμίζει τέτοια αρχιτεκτονικά και πολιτιστικά μνημεία ζωής, αυτό αντιπροσωπεύει την κοινωνία του, το πολιτικό του σύστημα, αλλά και το τι ήθελε να κτίσει .Με μοναδικο κριτήριο την αντιπαροχή,το κέρδος και την εξουσία των εργολάβων, σίγουρα θα πρέπει να νοιώθουμε ταπεινωμένοι για τις πόλεις που ζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά μας,

O νεαρός δάσκαλος έφτιαξε ένα αλλιώτικο σχολείο στο ορεινό Ρέθυμνο.

To 2012 βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσω το καθιερωμένο πλέον TedxΤhessaloniki. Κάποια στιγμή βρέθηκε λοιπόν στη σκηνή ένας 27χρονος δάσκαλος από τη Δράμα που δίδασκε σε ένα τετραθέσιο δηµοτικό σχολείο στον Φουρφουρά, ένα χωριό στο ορεινό Ρέθυµνο της Κρήτης. Στο τέλος της ομιλίας του κατάφερε κάτι απίστευτο: όλη η αίθουσα είχε σηκωθεί όρθια και τον χειροκροτούσε. Τι ήταν αυτό που μοιράστηκε με τον κόσμο που οδήγησε σε αυτή την έκρηξη ενθουσιασμού;
Συχνά οι πιο απλές κινήσεις είναι αυτές που μιλάνε απευθείας στην καρδιά του κόσμου. Ο νεαρός δάσκαλος που συνεπήρε το κοινό ονομάζεται Άγγελος Πατσιάς και τα τελευταία πέντε χρόνια, μαζί με μία ομάδα δασκάλων, αλλάζουν τα δεδομένα της διδασκαλίας όπως την ξέραμε.

Ο Αντώνης Μαρτσάκης είναι όλη η κρητική μουσική και λεβεντιά σε ένα πρόσωπο Ο Κρητικός μουσικός από την Κίσσαμο βγάζει όλο το πάθος της Κρήτης μέσα από το βιολί του.

Μόλις μπήκα μέσα στον 'Ομαλό' τον είδα απέναντί μου να στέκει αρχοντικός. Τον ξεχωρίζεις ανάμεσα στο πλήθος. Έχει μια κορμοστασιά περήφανη, μια μουστάκα λεβέντικη και μια αύρα αυθεντική.

Eν Αθήναις...τα παιχνίδια του δρόμου και της αλάνας

 Εκείνα τα χρόνια τα παιδιά έπαιζαν με τις γκαζές που τις λέγανε και γιαλένια...με τους βόλους που ήταν χωμάτινοι....

αλλά και με τα χαρτάκια ή χαπαχούπες.

Σαν σήμερα... Ντίνος Ηλιόπουλος (Αλεξάνδρεια 12 Ιουνίου 1915 – Αθήνα, 4 Ιουνίου 2001)

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος (Αλεξάνδρεια 12 Ιουνίου 1915 – Αθήνα, 4 Ιουνίου 2001) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του ελληνικού θεάτρου και του κινηματογράφου.

ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑΣ ΦΙΞ

 

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑΞΑ 
της Μάρως Καρδαμίτση Αδάμη

Η οικία Johann Ludwig Fuchs (Ιωάννης Φιξ) και η Ζυθοποιΐα ΦΙΞ
Λεωφόρος Συγγρού (ex 39 - οδός Φαλήρου)
- Ανέγερση αρχικού εργοστασίου: 1876

Πανέμορφα, Θαυμάσια Μανιτάρια!…

Τι χρειάζονται τα παιδιά για να είναι ευτυχισμένα Της Μαρίας Ποθητού

Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που χρειάζεται ένα παιδί για να είναι πραγματικά ευτυχισμένο.

Οι απόψεις και οι θεωρίες πολλές. Άλλοι μιλούν για λεφτά, άλλοι για υλικά αγαθά και ανέσεις, άλλοι για παιχνίδια που τα ευχαριστούν, άλλοι για προοπτικές για σχολική και επαγγελματική επιτυχία, άλλοι για μια καλή οικογένεια και άλλοι για το συνδυασμό όλων των αυτών των παραγόντων. Αν όμως παρατηρήσουμε παιδιά που έχουν όλα τα παραπάνω, θα βρούμε πολλά από αυτά να μην είναι πραγματικά ευτυχισμένα. Μπορεί να μην είναι αρκετά για εκείνα, ή μπορεί να τους λείπει κάτι που κανείς δεν έχει φανταστεί. Ίσως γιατί κανείς δεν προσπαθεί να σκεφτεί, τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα παιδί πραγματικά ευτυχισμένο.

Τσαγκαράδα - Πηλίο. (Βίντεο από την Icarus)

Ένα ταξίδι στον τόπο, την ιστορία και την Ορθοδοξία.
Η ορεινή Τσαγκαράδα είναι ένα από τα παλαιότερα χωριά του Πηλίου και, ίσως, το πιο γνωστό τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Αν την κοιτάξει κανείς από μακριά μοιάζει να «πνίγεται» μέσα στην πλούσια βλάστηση και τα απέραντα δάση.

 Στα ανατολικά μπορείτε να θαυμάσετε τη πανοραμική θέα του Αιγαίου πελάγους, με την απαράμιλλη ομορφιά του ενώ στα δυτικά της τις κατάφυτες πλαγιές του Πηλίου.