ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑΣ ΦΙΞ

 

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑΞΑ 
της Μάρως Καρδαμίτση Αδάμη

Η οικία Johann Ludwig Fuchs (Ιωάννης Φιξ) και η Ζυθοποιΐα ΦΙΞ
Λεωφόρος Συγγρού (ex 39 - οδός Φαλήρου)
- Ανέγερση αρχικού εργοστασίου: 1876

- Επέκταση εργοστασίου: 1893
Αρχιτέκτων: Αναστάσης Γερ. Μεταξάς [γεν. 27.02.1862 – † 28.01.1937]
Εργολήπτης: «Γενική Εταιρεία Μπετόν Αρμέ Μόσχος Α. Διαμαντόπουλος και Σια»
- Κατεδάφιση: 1957 περ
Τεκμηρίωση: " 1957. Η «κυριαρχία» της ΦΙΞ συνεχίζεται και αναθέτεται στον Τάκη Ζενέτο, το τότε «τρομερό παιδί της αρχιτεκτονικής», η ανακαίνιση και επέκταση του εργοστασίου στη Λεωφ. Συγγρού."
http://www.fix-beer.gr/history#
***
Διαβάστε για τους Φιξ εδώ: http://mlp-blo-g-spot.blogspot.gr/2013/06/blog-post_11.html
***
Προσοχή: το σχέδιο είναι μεταγενέστερο και όχι στα τέλη του 19ου αιώνα επειδή υπάρχει φωτογραφία του κτηρίου όπως ήταν πραγματικά η οποία δημοσιεύτηκε το 1904. https://www.facebook.com/149801415032228/photos/a.239157132763322.68047.149801415032228/239156442763391/?type=3&theater
***
"Το κτίριο κτίζει ο αρχιτέκτων Αναστάσης Μεταξάς. Ένα τριώροφο κεντρικό κτίριο με μια μονώροφη χαμηλή πτέρυγα δεξιά και μια διώροφη αριστερά με την κατοικία του ιδιοκτήτη στον όροφο.
Το άχτιστο της περιοχής εξασφάλιζε άπλετη θέα προς την Ακρόπολη και το Λυκαβηττό και φυσικά το Ναό του Ολυμπίου Διός, τις περίφημες Κολώνες όπου συγκεντρώνονταν οι Αθηναίοι στα μικρά καφενεδάκια που βρισκόντουσαν εκεί.
Το τριώροφο κτίριο ακολουθούσε την τυπική εκλεκτιστική μορφολογία των βιομηχανικών κτιρίων της Ευρώπης, ενώ το διώροφο κτίσμα με τη μπυραρία στο ισόγειο και την κατοικία στον όροφο ακολουθεί τον ύστερο νεοκλασικισμό.
Ας σημειώσουμε ότι το 1876 που κτίστηκε το πρώτο εργοστάσιο Φιξ μόλις είχε χαραχθεί από το μηχανικό του Δήμου Αθηναίων Ι. Γενισαρλή, η μεγάλη εξοχική λεωφόρος που ένωνε την Αθήνα με το Φάληρο και που αργότερα πήρε το όνομα του Ανδρέα Συγγρού.
Το 1893 ο Κάρολος Φιξ, γιός του Ιωάννη Φιξ αποφασίζει να διευρύνει το εργοστάσιο και να το εφοδιάσει με τα τελειότερα ευρωπαϊκά μηχανήματα.
Την κατασκευή της επέκτασης του κτιρίου, ιδιαίτερα πρωτοποριακή για την εποχή της, μελέτησε ο Αν. Μεταξάς και κατασκεύασε η «Γενική Εταιρεία Μπετόν Αρμέ Μ. Α. Διαμαντόπουλος και Σια» από τις σημαντικότερες τεχνικές εταιρείες της εποχή.
Το καινούργιο εργοστάσιο διπλάσιο σε μέγεθος από το προηγούμενο χρησιμοποιούσε ως κινητήριο δύναμη δυο ατμομηχανές 200 ίππων και τρείς πετρελαιομηχανές 500 ίππων, περιελάμβανε δε εκτός από ζυθοποιείο και παγοποιείο.
Είναι πιθανόν κάποιες από τις μεταγενέστερες μετατροπές στις όψεις, να τις σχεδίασε ο Αλέξανδρος Νικολούδης που παντρεύτηκε το 1916 την κόρη του Κάρολου Φιξ, Μαρία Φιξ. Ο Σωτήρης Μαγιάσης που παντρεύτηκε την άλλη κόρη του Κάρολου Φιξ δεν φαίνεται να παίζει κάποιο ρόλο στην κατασκευή του εργοστασίου.

Η πρόσοψη προς την λεωφόρο Συγγρού ακολουθούσε σε γενικές γραμμές τη μορφολογία του αρχικού κτιρίου και παρουσίαζε πολλές ομοιότητες με αυτή της Βιομηχανίας «Κρόνος» στην Ελευσίνα, έργο του πρωτοπόρου μηχανικού Παύλου Σαντορίνη (1922) που αν και έχει κηρυχτεί διατηρητέο είναι αφημένο στην τύχη του.
* «και μόνον η εξωτερική αυτού άποψις αρκεί για να πείσει πάντα, ότι το εργοστάσιον ΦΙΞ πράγματι ανήλθε εις περιοχήν βιομηχανική εντελώς ευρωπαϊκήν» γράφει το 1920 η «Εικονογραφημένη Ελλάς»
Οι πίσω πρόσθετες κατασκευές πρέπει να είναι των αρχών του 20ου αιώνα. Ήταν χαρακτηριστικά δείγματα μιας νεότερης μοντέρνας αρχιτεκτονικής.
Οπωσδήποτε ένα πράγμα είναι σίγουρο: «Ο Ζύθος Φιξ κατέχει τα πρωτεία, απεδείχθη δε ότι είναι ακαταγώνιστος».
Στα τέλη της δεκαετίας το 50 γιός του Καρόλου Φιξ, Αντώνης αποχωρεί από την οικογενειακή επιχείρηση, δημιουργώντας την Ελληνική Ζυθοποιεία Α.Ε. για να ξαναπεράσει η εταιρεία Φιξ λίγο αργότερα στα χέρια της οικογένειας του αδελφού του Ιωάννη Καρόλου Φιξ.
Όταν το εταιρεία αρχίζει να δραστηριοποιείται και στην αγορά αεριούχων ποτών, η οικογένεια αποφασίζει την ανακαίνιση του εργοστασίου. Σύμφωνα με τον Άρη Κωνσταντινίδη, αρχικά η ανάθεση του έργου δίνεται στον γνωστό αρχιτέκτονα Περικλή Σακελάριο. «Τσακώθηκε όμως ο Σακελάριος με την οικογένεια Φιξ και πήραν τον Ζενέτο» 4. Έτσι το έργο αναλαμβάνουν τελικά οι Τάκη Ζενέτος και Μαργαρίτης Αποστολίδης.
Καθώς οι εξωτερικοί τοίχοι ήταν ανεξάρτητοι από την φέρουσα κατασκευή οι αρχιτέκτονες δημιούργησαν ένα πλέγμα οδηγών μπροστά από την υπάρχουσα κατασκευή με στοιχεία διαφανή και πλήρη, που όμως δεν ταυτίζονταν με τα εσωτερικά ύψη των ορόφων. Ένα τοιχοπέτασμα δηλαδή 5. Με το γνωστό σαρκαστικό του ύφος ο Κωνσταντινίδης σχολιάζει: «Το κτίριο υπήρχε. Αυτός τράβηξε δύο παράθυρα. Ευχαριστώ πολύ» 6.
Κείμενο: Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη
Πηγή
http://triantafylloug.blogspot.gr/p/blog-page_24.html