Οι πρώτες πλαζ του Φαλήρου

    Το τίτλο  των πρώτων πλαζ  του Φαλήρου  διεκδικούν  η περιοχή  ΟΥΛΕΝ, του Ξηροτάγαρου, όπου πρώτη   έκανε τα μπάνια της  η   βασίλισσα Αμαλία, κατεβαίνοντας έφιππη.    

   Βέβαια δεν υπήρχαν καμπίνες   κι έτσι για αποδυτήριο χρησιμοποιήθηκε  ένα παλιό κτίριο.

   Την εποχή εκείνη, ολόκληρη η ακτή από την Πειραϊκή  ως  τη Βάρκιζα ήταν έρημη. Χωράφια, ελιές  και  μερικά αμπέλια  ήταν τα μόνα στολίδια της σημερινής  πολυθόρυβης ακτής.

Η Αρχόντισσα της ποίησης Ελένη Πλαγιωτάκη.

Αρχόντισσα της ποίησης και ζωντανέ μας μύθε, Μάλαμα,  Ασήμι μας,  Χρυσό, και Διαμαντένιε λίθε.
Ξύπνησα τα κοπέλια μου απου'χανε πλαγιάση, τη σκέψη τους ο Άγιος Λόγος σου να τα μπολιάσει. 
Με τη βαθιά αληθινή μου αγάπη, και την ευγνωμοσύνη μου για τις αξίες που κρατά, ο ομορφός σου λόγος ζωντανές.
Όποιος δεν ακούση τα Άγια χείλη σου, να μιλούνε, δίχως να δεί την άνοιξη τα χρόνια του περνούνε.
(Για την εκπομπή του Γιώργου Βιτώρου στο  CRETA TV )

Στέλλα Αλεξάκη.

Θυμάμαι τα χρόνια που περάσανε...

Τα ψάθινα καπέλα, Λυμπεράκη Μαργαρίτα

{...} Θυμάμαι τα χρόνια που περάσανε σαν να 'τανε μια μέρα, μια στιγμή. Στη βεράντα, τα ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά απογεύματα, στρώναμε κερασί τραπεζομάντιλο στο μικρό τραπεζάκι. Κι όταν ερχόταν η ώρα να κατέβει ο ήλιος, να δροσίσει, άκουγες τη θεία Τερέζα να κάνει λίγο θόρυβο απάνω στην κάμαρα της, σαν να μετέφερε κανένα έπιπλο, και να κατεβαίνει με το ακανόνιστο εκείνο βήμα της που νόμιζες ακούγοντας το πως ζαλίζεται, πως θα πέσει κάτω από στιγμή σε στιγμή. 

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ (Θεσσαλονίκη 20 Μαρτίου 1948 - 17 Απριλίου 2011)

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960 περνώντας από τους Olympians και τους Zealot. Συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τους Διονύση Σαββόπουλο, Μανώλη Ρασούλη και Νίκο Ξυδάκη. Έγινε ευρέως γνωστός με το δίσκο του Μανώλη Ρασούλη, Η εκδίκηση της γυφτιάς. Από την παραγωγή αυτή του Σαββόπουλου, μαθαίνουμε ότι το παρατσούκλι του ήταν «push-pull», λόγω των τεχνικών του γνώσεων. Χαρακτηριστικό του Παπάζογλου ήταν το κόκκινο φουλάρι που φορούσε στο λαιμό σε όλες του τις εμφανίσεις.
Τραγούδια του τραγούδησαν πολλοί μεγάλοι Έλληνες τραγουδιστές και επίσης στήριξε αρκετούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα στα πρώτα τους βήματα μέσα από το στούντιό του, το Αγροτικόν, στη Θεσσαλονίκη. wikipedia.

KEIMENO/ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

Με το Νικόλα πίνουμε στο ίδιο μαγαζί στη Σαλονίκη.
Το «πιόμα» με το Νικόλα είναι αλλιώτικο.
Ο Νικόλας εμφανίζεται σαν απ' το πουθενά.
Ο Νικόλας έχει το όνομα του πατέρα μου.
Ο Νικόλας έχει βουνίσιο αέρα, αντάμα με θαλασσινό.

Μαγική (και) από ψηλά η Σαντορίνη

Δια χειρός του σκηνοθέτη και φωτογράφου Θωμά Χρυσοχοΐδη

 Ένα μικρό φιλμ για τους παράγοντες του τουρισμού και τα guided tours που αναλαμβάνουν με πρωταγωνιστές τα υπέροχα τοπία αυτού του ευλογημένου τόπου να αναδείξουν το μεγαλείο της Σαντορινης δημιούργησε ο γνωστός σκηνοθέτης και φωτογράφος Θωμας Χρυσοχοΐδης

Έχοντας μεγάλη θητεια στην φωτογραφια δρασης για πανω απο 25 χρονια, ο Θωμάς Χρυσοχοΐδης γοητευμένος απο την κινουμενη εικονα αρχισε την τελευταια πενταετία να σκηνοθετει short films προσθετοντας και τη μεγαλη του αγαπη για τα drones, τα οποια χειριζεται ο ιδιος με πολυ ιδιαίτερο αποτελεσμα οπως φαινεται και στα πλανα!

Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν τον Απρίλιο και μέσα από το φιλμ προβάλονται και λιγότερο γνωστά τοπία και προορισμοί του νησιού.

http://santo-rinios.blogspot.com/ 

http://protothema./ 

 Απολαύστε το ταξίδι...

"ΡΙΖΕΣ" ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ - ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ

Μουσική : Αντώνης Ζαχαράκης Στίχοι : Ηλιάννα Λυκούδη

 Γκρινιάζεις γέρο-Πλάτανε Τ αέρα.. μη σ αγγίξει...
 Θα πέσουνε τα φύλλα σου.. Φυσήξει δε φυσήξει...
Ρίζες που έχουνε βαθιά Μέσα στη γη περάσει
Μη το φοβάσαι το δεντρό Όσο χρονώ κι αν φτάσει.... 

 Λύρα : Μιχάλης Νικηφόρος Λαούτο : Βασίλης Παπαδάκης Μαντολίνο: Νίκος Νικηφόρος Κιθάρα : Μιχάλης Σαπουνάκης Μπάσο : Αντώνης Ντακάκης Κρουστά-ενορχήστρωση : Αντώνης Ζαχαράκης

Τα κρασοτράγουδα της Πλάκας.

Πολλά είναι ακόμα τα Πλακιώτικα τραγούδια που αναφέρονται σε ανεκπλήρωτους έρωτες και ερωτικές απογοητεύσεις που βρήκαν λίγη παρηγοριά στο κρασί, όπως «το στυμμένο σταφύλι» σε στίχους και μουσική του Αττίκ.

Το στυμμένο το σταφύλι, το κρασάκι το γλυκό

Εναντίον της αγάπης είναι το μόνο γιατρικό.

Ταβερνιάρη, μην αφήνεις το ποτήρι μου αδειανό

Γιατί μόνο σαν μεθύσω τον καημό μου λησμονώ …  

( Τραγούδι του 1919 σε στίχους και μουσική Αττίκ)

Η φωνή του παλιού σπιτιού.

Φορτισμένο με αναμνήσεις,
στο μεταλλικό φεγγαρόφωτο
στέκει μέσα στα χρόνια,
ως υφαντό, με του ανέμου τ’ αδράχτι.

Άφησε μια βαθιά ουλή
στης μνήμης το καθάριο πρόσωπο.
Η σιωπή του ανάμεσα
στη μέρα και τη νύχτα.

Από την αίσθηση του τοίχου,
που η φθορά έχει νοτίσει,
η μυρωδιά της πρώτης δόξας
πλέκει ρόδινο στεφάνι.

Στα μπαλκόνια του
τα αηδόνια καλούν την άνοιξη
και ο έρωτας από μπρούτζινο υλικό,
στέκει ακλόνητος να περιμένει αιώνια.

 Σοφία Αγραπίδη γεννήθηκε στην Ανδραβίδα. Είναι απόστρατος Υπξκος του Σ.Ξ.Αποφοίτησε από ΙΔ.ΙΕΚ ως Β.Λογιστή και Πρ. Η/Υ.Ο γραπτός λόγος αποτελεί ένα από τα ενδιαφέροντά της. Ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται σε ανθολογίες καθώς επίσης δοκίμια και άρθρα της δημοσιεύονται κατά καιρούς στον έντυπο και διαδικτυακό τύπο.
.

1961 - Ο Ντίνος Ηλιόπουλος μέσα από τα μάτια της μητέρας του

 Ο καβγάς μ' ένα συμμαθητή του, η προφητεία της Μαρίκας Κοτοπούλη και η ομολογία: "Τον βλέπω πάντα σαν μικρό παιδί". 

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος υπήρξε όχι μόνο πολύ ταλαντούχος, αλλά κι ένας από τους πιο ευγενείς ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. 

Δύσκολα θα τον φανταζόμασταν να μπλέκει σε καβγά. Κι όμως αυτό συνέβη, κάποια στιγμή της παιδικής του ηλικίας, όταν ένιωσε να θίγεται η αξιοπρέπειά του, ακούγοντας το ρατσιστικό σχόλιο ενός συμμαθητή του. 

Ήταν μια "αποκάλυψη" της μητέρας του, σε μια σπάνια συνέντευξή της στο δημοσιογράφο Σταμάτη Φιλιππούλη, που δημοσιεύτηκε στο "Εμπρός" στις 9 Δεκεμβρίου 1961. 

Το φαράγγι του Ενιπέα - Όλυμπος .

Ο Ενιπέας είναι ποταμός της Πιερίας, ο οποίος διαρρέει το Λιτόχωρο. Το φαράγγι του έχει αναδειχθεί και αξιοποιηθεί σε βαθμό που προσελκύει πολλούς τουρίστες κάθε χρόνο. 
Η ονομασία του ποταμού προέρχεται από κάποια θαλασσινή θεότητα, πατέρα του Πελία και του Νηλέα και συζύγου της Τυρώς. Πρόκειται για προσωποποίηση του Ποσειδώνα. 
Η ίδια θεότητα απαντάται και στη Θεσσαλία και στην Ήλιδα. Σύμφωνα πάλι με τη Μυθολογία, στο Φαράγγι του Ενιπέα κατασπαράχθηκε από τις Μαινάδες ο μουσικός Ορφέας, ενώ στα νερά του ποταμού λουζόταν και η πανέμορφη Λητώ. 

ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

Κανελόριζα - Τραγούδι με προέλευση από την επαρχία Λυδίας στα Δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. 
- (Ο ρυθμός του κομματιού στον πρώτο στίχο κάθε στροφής είναι 9/8 (2-3-2-2), ενώ στο δεύτερο στίχο αλλάζει και γίνεται 7/8 (3-4), χορεύεται στα βήματα του «ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΚΡΥΣΤΟΥ» και κινείται μελωδικά σε δρόμο Σαμπά. 
Το τραγούδι υπάρχει σε διάφορες παραλλαγές. Το συναντάμε και στη Θράκη αλλά και στην Κρήτη με διαφορετικό όμως στίχο.)

Μπιτ Παζάρ, η Θεσσαλονίκη των κάποτε

Από τη Ρέα Βιτάλη.
Περπατώ στη χώρα των κάποτε. «Μπιτ παζάρ» στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Μια περιοχή που χρονολογείται από το 1928. Όταν παραχωρήθηκε στους πρόσφυγες, από τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό Προσφύγων Θεσσαλονίκης, και εγκαινιάστηκε από τον ίδιο τον Βενιζέλο, προκειμένου να πατήσουν σε μια γη την προσφυγιά τους. Μα αν κρίνεις από το όνομα, «μπιτ» σημαίνει ψείρα, δεν πρέπει να ήταν και απολύτως καλοδεχούμενοι. Χοντρό στίγμα, εκείνο το «μπιτ», από τις ψείρες που είχαν τα παλιά ρούχα που πουλούσαν.
Περπατώ στη χώρα των κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα. Διώροφα κτίρια που οι επάνω τους όροφοι ήταν κατοικίες και τα ισόγειά τους εμπορικά μαγαζάκια. Ένα Μοναστηράκι Θεσσαλονικιώτικο, αγαπημένο στέκι των νέων, με όμορφα ουζάδικα και καφενεδάκια.
Περπατώ στην χώρα των κάποτε. Και σε κάθε βήμα, σε κάθε μαγαζί ή πάγκο, σου κλείνουν το μάτι οι μνήμες.

“Flamarabenco” Flamenco Arabe / El viaje de los pájaros

Το μουσικό σχήμα “Flamarabenco” ιδρύθηκε το 2011 στην Πάτρα, ως μία ιδέα να συνδυαστούν οι κοινές ρίζες και τα ακούσματα της Αραβικής και της Φλαμένκο μουσικής. Τα μέλη του, Γιάννης Παναγιωτόπουλος (ούτι, πολίτικη λύρα), Γιώργος Μπαράκος (κρουστά) και Ανδρέας Κίκινας (φλαμένκο κιθάρα), ενώ προέρχονται από διαφορετικές μουσικές καταβολές, μοιράζονται μία κοινή ιδέα: το "πάντρεμα" διαφορετικών μουσικών κόσμων, που έχουν όμως δημιουργηθεί ή επηρεαστεί από τους ήχους της Ανδαλουσίας

Μια βόλτα στην Παλιά Πόλη

Θεσσαλονίκη είσαι μια στον κόσμο δεν είναι άλλη...

...Η παλιά πόλη είναι πάντα μια έκπληξη, όσες φορές και αν την περπατήσεις θα χαθείς στα σοκάκια της, θα ανακαλύψεις κάποιο καινούριο υπέροχο μαγαζάκι με είδη λαϊκής τέχνης και θα πιεις τον καλύτερο ελληνικό καφέ σε κάποια από τις ταράτσες-καφέ με θέα το ωραιότερο για μένα ηλιοβασίλεμα του κόσμου.

Ανηφορίζεις από τον Άγιο Δημήτριο και ξεπηδάει μπροστά σου σαν να είναι βγαλμένη από ταινία του '60, μονοκατοικίες με αυλές και ξύλινα κουφώματα, μυρωδιές από τα λουλούδια και από τις κουζίνες λες και αυτή η μεριά της πόλης δεν εξυχρονίστηκε ποτέ, παππούδες παίζουν τάβλι στις αυλές και οι γιαγιάδες σε κοιτάζουν μήπως και καταλάβουν “ποιανού παιδί είσαι”, πιτσιρίκια με μπάλες τρέχουν πάνω κάτω, μουσικές από τα καφενεδάκια και τις ταβέρνες...κανονική αναδρομή στο παρελθόν. Μόνο που και που κάποιο αυτοκίνητο περνάει και σε επαναφέρει στο σήμερα.
Μια βόλτα στην Παλιά Πόλη για μένα είναι σαν να κάνω format, φεύγουν όλα τα προβλήματα και οι έγνοιες, αδειάζει το μυαλό μου και ταξιδεύω...
 Από τήν Polina Karampasiadou.(Γέννημα – θρέμα Σαλονικιά)
 http://alternatrips.gr/ru/node/267