στο μεταλλικό φεγγαρόφωτο
στέκει μέσα στα χρόνια,
ως υφαντό, με του ανέμου τ’ αδράχτι.
Άφησε μια βαθιά ουλή
στης μνήμης το καθάριο πρόσωπο.
Η σιωπή του ανάμεσα
στη μέρα και τη νύχτα.
Από την αίσθηση του τοίχου,
που η φθορά έχει νοτίσει,
η μυρωδιά της πρώτης δόξας
πλέκει ρόδινο στεφάνι.
Στα μπαλκόνια του
τα αηδόνια καλούν την άνοιξη
και ο έρωτας από μπρούτζινο υλικό,
στέκει ακλόνητος να περιμένει αιώνια.
Σοφία Αγραπίδη γεννήθηκε στην Ανδραβίδα. Είναι απόστρατος Υπξκος του Σ.Ξ.Αποφοίτησε από ΙΔ.ΙΕΚ ως Β.Λογιστή και Πρ. Η/Υ.Ο γραπτός λόγος αποτελεί ένα από τα ενδιαφέροντά της. Ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται σε ανθολογίες καθώς επίσης δοκίμια και άρθρα της δημοσιεύονται κατά καιρούς στον έντυπο και διαδικτυακό τύπο.
.
Σας ευχαριστώ πολύ για την δημοσίευση του ποιήματός μου!!Σας εύχομαι Καλή Ανάσταση!
ΑπάντησηΔιαγραφή