1821 Τραγούδια Ηρωικά - Ιστορικά - Κλέφτικα

 ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ( Το Ηρωϊκό & Κλέφτικο τραγούδι )
Ότι είναι για τον αρχαίο Ελληνικό Κόσμο τα Ομηρικά έπη, το ίδιο στάθηκαν, ανεξάρτητα από κάθε αξιολόγηση, το δημοτικά τραγούδια για τον νέο Ελληνισμό. Γράφει ο Δημήτρης Φωτιάδης στο 4τομο έργο του (Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 21 1ος τόμος σελίδα 128 ) και συνεχίζει. Για αιώνες από τον ακριτικό κύκλο και τις παραλογές ως το εικοσιένα, ‘ηταν η αστείρευτη βρυσομάνα όπου σ’ αυτήν ξεδίψαγε συναισθηματικά ο λαός μας στις πολυκύμαντες ώρες της ιστορίας του. Βγαλμένα μέσα από την καρδιά ανώνυμων ποιητών, μίλαγαν, με τρόπο μοναδικό, στην καρδιά της Ολότητας. Και μόνο αυτό να πούμε φτάνει και περισσεύει να πλησιάσουμε το ευλογημένο δημοτικό μας τραγούδι.

9 Δημοτικά Ηρωϊκά & κλέφτικα τραγούδια τραγούδια που αναφέρονται στους αγώνες. των Ελλήνων του 1821 και στην συνέχεια. Υπάρχουν 10δες ακόμα. Ας το αγαπήσουμε το δικό μας τραγούδι το ΔΗΜΟΤΙΚΟ που έγραψε ο ίδιος φωτισμένος Λαός μας. 1) Αθανάσιος Διάκος Τσάμικο Αντώνης Σκούφης Κλαρίνο Βάγιος Μαλλιάρας 2) Για σήκω Γέρο του Μωριά: Γεωργία Μηττάκη 3) Γρηγόρης Λιακατάς ( Κλέφτικο Χρήστος Πανούτσος ) 4) Του Φλέσσα η μάνα - Για τον Παπαφλέσσα ( Κλέφτικο Κώστας Καντζιλιέρης ) 5) Του Χριστόδουλου Χατζηπέτρου ( Σταύρος Μπόνιας - κλαρίνο Σωτήρης Σγούρος ) 6) Καραϊσκάκης ( Κλέφτικο Γιώργος Μεϊντάνας ) 7) Αντρούτσος ( Τσάμικο Αθανάσιος Καμπαφλής ) 8) Βελησσάρης ( Τσάμικο Μιχάλης Καλλέργης - κλαρίνο Νίκος Καρακώστας ) 9) Κολοκοτρώνης φώναξε ( Τσάμικο Χρήστος Κοντόπουλος.)

Ο Λεπενιώτης

Κλέφτικο ιστορικό-ηρωικό τραγούδι, στην κλασσική του απόδοση με τη φωνή του Γ.Παπασιδέρη. Αναφέρεται στον αδελφό του πρωτοκλέφτη της Ρούμελης και των Αγράφων Κατσαντώνη, Κώστα Λεπενιώτη που δολοφονήθηκε από τουρκαλβανούς το 1819, καθώς έβγαινε το βράδυ από εκκλησία χωριού Φουρνάς των Αγράφων..

Κείμενα ιστορικά και εκφώνηση Μίμη Οικονόμου Αφιέρωμα για το 1821. Ραδιοφωνική εκπομπή για τη Ανάσταση το Γένους τιμούμε τους αγώνες τους, σεβόμαστε τις θυσίες τους, Ποτάμι το αίμα, χιλιάδες οι νεκροί για την Λευτεριά μας Το μόνο που θέλουν είναι ο σεβασμός μας και να τους θυμούμαστε. ΆΘΑΝΑΤΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ.

το τραγούδι ειναι βγαλμένο  απο την ζωή του μεγάλου σαρακατσάνου καπετάνιου Αντώνη Κατσαντώνη . Άρρωστος προσπαθούσε να αναρρώσει σε μια σπηλιά με συμπαραστάτη τον αδερφό του τον Χασιώτη .Κάποια στιγμή και έπειτα από προδοσία συνελήφθη απο τους Τούρκους . Οι Τούρκοι τον αλυσόδεσαν και πεζό τον έσερναν στα Γιάννενα . Κάποια στιγμή ο καπετάνιος κουράστηκε και είπε τα παραρακάτω λόγια .

Ο Αντώνης Κατσαντώνης ήταν περίφημος κλέφτης της Δυτικής Ελλάδας (1775 - 1809). Καταγόταν από το πετροβουνι Ιωαννίνων κι ήταν γιος αρχιτσέλιγκα.Λέγεται ότι όταν ετοιμαζόταν να βγει στο κλαρί για τη λευτεριά της Πατρίδας, τον παρακαλούσε η μάνα του να κάντσει ήσυχος και να μη φύγει και του 'λεγε: "Κάτσε Αντώνη μου, κάτσε". Έτσι του 'μεινε το παρατσούκλι "Κατσαντώνης". Σύμφωνα με τη γριά Τάτσαινα Μπαλωμένου από το Μύρεσι που πέθανε πάνω από 110 χρονών γύρω στα 1860, ο Κατσαντώνης ήταν άριστος στη σκοποβολή και στο λιθάρι, είχε δε λεπτή, αλλά δυνατή φωνή και ήταν μετρίου αναστήματος Στις δεκαπέντε του Μαγιού στις είκοσι του μήνα, ο Βεληγκέκας κίνησε να πάει στον Κατσαντώνη. Επάτησε κι' εκόνεψε σ' ενού παπά το σπίτι. ? Παπά ψωμί, παπα κρασί να πιουν τα παλικάρια. Κι εκεί που τρώγαν κι έπιναν, κι εκεί που λακριντίζαν, μαύρα μαντάτα του ?ρθανε από τον Κατσαντώνη. ? Να βγεις, Βέλη μ' στον πόλεμο, ν' αλλάξουμε ντουφέκια. Ορθός ευθύς επήδησε και το σπαθί του ζώνει, και τον τσαούση φώναξε «Τσαούση Καραβίδα». ? Τα παλικάρια μάζωξε κι όλον τον νταϊφά μου. ? Τσαούση, μοίρασε ψωμί, δώσε στα παλικάρια, ? γιατ' έχουμε έναν πόλεμο κι ένα βαρύ ντουφέκι. ? Εγώ πηγαίνω πιο μπροστά στην κρύα τη βρυσούλα. Στη στράτα όπου πήγαινε, στη στράτα που πηγαίνει, ο Κατσαντώνης πρόφτασε, κακό καρτέρι τούχε., κι οι κλέφτες τον σταμάτησαν και τον γλυκορωτούσαν. ? Που πας, Βέλη μπουλουμπαση, στα κλέφτικα λημέρια; ?Σ' εσέν' Αντώνη, κερατά, σε σένα παλιοκλέφτη. Εγώ Κλέφτες δεν σκιάζομαι και Κλέφτες δεν φοβάμαι, είμαι ρεντζάλι του Αλή, ρεντζάλι του Βεζύρη. Κι ο Κατσαντώνης φώναξε από το μετερίζι. ?Δεν είναι δω τα Γιάννενα, δεν είναι δω ραγιάδες,' για να τους ψένεις σαν τραγιά, σαν τα παχιά κριάρια, εδώ 'ναι λόγγοι και βουνά και κλέφτικα ντουφέκια, βαριά βροντούν, πικρά βαρούν, φαρμακερά πληγώνουν Τρεις τουφεκιές του ρίξανε, τις τρεις αράδα-αράδα. Η μια τον πήρε ξώδερμα, κι άλλη στο κεφάλι, κι' η τρίτη η φαρμακερή τον πήρε στην καρδιά του... * Ο ποιητής του 1821, Αριστοτέλης Βαλαωρίτης έγραψε για την ώρα του μαρτυρικού θανάτου του Κατσαντώνη: «Δυο γύφτοι τον εστρώσανε δεμένονε στ αμόνι κι αρχίσανε με το σφυρί να τον πελεκάνε. Σκλήθρες πετάν τα κόκαλα, σκορπάνε τα μεδούλια, νεύρα, κομμένα κρέατα, σέρνονται σαν ξεσκλίδια και κείνος τηράει τον ουρανό και γλυκοτραγουδάει: Χτυπάτε, πελεκάτε με σκυλιά, τον Κατσαντώνη δεν τον τρομάζει Αλήπασας, φωτία, σφυρί κι αμόνι.»
 «Παιδιά της Σαμαρίνας»
Ένα ηρωικό δημοτικό τραγούδι, πασίγνωστο σε όλη την Ελλάδα, που τοποθετείται και αυτό στην Ελληνική Επανάσταση.
Η Σαμαρίνα είναι ένα κεφαλοχώρι του Νομού Γρεβενών, ένα από τα υψηλότερα (1.450 υψόμετρο) και γνωστότερα Βλαχοχώρια της Ελλάδας.
Το 1826, στην πολιορκία του Μεσολογγίου, οι Σαμαριναίοι μετέχουν στην αθάνατη φρουρά των Μακεδόνων η οποία πολεμούσε με ανδρεία. Η ομάδα των Σαμαριναίων αποτελείτο από 120 μαχητές, με αρχηγό τον Μίχο Φλώρο, και βρέθηκαν να μάχονται με ηρωισμό στην «Ντάπια», στο πλευρό του στρατηγού Μάκρη.
Μερικά από τα ονόματα των μαχητών, που διέσωσε η παράδοση, ήταν των Μάκρη, Μανάκα, Αβραμούλη, Συράκου, Μ. Μπούσια, Γκιολδάρη, Τζίμου. Κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου η Μακεδονική φρουρά ήταν εμπροσθοφυλακή των πολιορκημένων, με συνέπεια να έχει τις μεγαλύτερες απώλειες από τα πυρά των Οθωμανών.
Διεσώθησαν μόνο 33 Σαμαριναίοι, ενώ οι υπόλοιποι, Φλώρος, Μακρής, Αβραμούλης κ.ά., έπεσαν ηρωικά στο Μεσολόγγι.


Όπως θρυλείται, ο καπετάνιος Μίχος Φλώρος, βαριά τραυματισμένος, έδωσε στα παλικάρια που σώθηκαν ως τελευταία του επιθυμία τα λόγια του τραγουδιού «Παιδιά της Σαμαρίνας»:

Ποιοί είναι οι Φιλέλληνες καλλιτέχνες; Πώς απεικόνισαν την Επανάσταση του 1821;