Έργα Νεοελληνικής Τέχνης (Modern Greek Art Projects)

Ο Γιάννης Περδίος που πέθανε στις αρχές Φεβρουαρίου (2014) υπήρξε η ζωντανή ενσάρκωση της έννοιας του συλλέκτη, έχοντας καταφέρει να αγοράσει τα ωραιότερα και αντιπροσωπευτικότερα δείγματα της ελληνικής ζωγραφικής από τον 17ο ως τον πρώιμο 20ο αιώνα.[..] Το μάτι του ήταν αλάνθαστο και το αισθητήριο του για την αυθεντικότητα εμπιστεύονταν οι πάντες. Ήταν άνθρωπος μονήρης και μυστικοπαθής, αλλά αριστοκρατικός στην συμπεριφορά. Κυπριακής καταγωγής, γεννημένος στην Αλεξάνδρεια, ο Περδίος μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου η τέχνη είχε ιδιαίτερη αξία. Ο νομικός και φιλόλογος πατέρας του, ένας άνθρωπος με βαθιά καλλιέργεια, του είχε κάνει άλλωστε το πρώτο δώρο που τον μύησε στο συλλέγειν: ένα αρχαίο νόμισμα. Έκτοτε μπήκε μέσα του το μικρόβιο. Στα νεανικά του χρόνια υπήρξε ένας Ιντιάνα Τζόουνς που πέρασε πολλές από τις νεανικές του νύχτες σε τέντες βεδουϊνων στην έρημο, αναζητώντας θησαυρούς. Εγκατέλειψε την Αίγυπτο για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ελλάδα και στην Αγγλία, όπου αργότερα ασχολήθηκε επαγγελματικά με φαρμακευτικές και τουριστικές επιχειρήσεις. Για να κρατήσει στα χέρια του αυτό που επιθυμούσε ο Περδίος, ξεπερνούσε όλα τα εμπόδια. Είχε αγοράσει πίνακα καταβάλλοντας ένα ποσό αντίστοιχο με την αξία μιας μονοκατοικίας στα Ανάκτορα. Συνέλεγε μεθοδικά πληροφορίες, γινόταν ντεντέκτιβ, κυνηγούσε τον στόχο παθιασμένα.
Δεν παντρεύτηκε ποτέ διότι ήξερε ότι η σύζυγος και τα παιδιά θα έρχονταν σε δεύτερη μοίρα μετά τα έργα. Έφτασε να μπει ακόμα και στην φυλακή μερικούς μήνες, για μια υπόθεση αγοράς έργων του Νίκου Χατζηκυριάκου Γκίκα από την οικονόμο του ζωγράφου. Ζούσε μόνος του σε μια βίλα στο Ψυχικό, μαζί με τα έργα. Δεν έβαλε ποτέ θέρμανση για να μην επηρεάζονται οι ευαίσθητοι στην θερμοκρασία καμβάδες, δεν πήγαινε ταξίδια ή διακοπές για να μην τα αφήνει μόνα τους. Πηγές αναφέρουν ότι είχε συναντήσει έναν υπουργό Πολιτισμού για να του εκφράσει την επιθυμία του, να γίνει ένα μουσείο για την συλλογή του. Εκείνος δεν αντελήφθη την τεράστια ευκαιρία και ο συλλέκτης θυμωμένος δεν ξαναθέλησε να αποκτήσει αλισβερίσι με το κράτος.
Μαργαρίτα Πουρνάρα
Είχε ανακαλύψει άγνωστα έργα του Βρυζάκη σ' έναν βαυαρικό πύργο έξω από το Μόναχο, δεν του ξέφευγε κανένα έργο που τον ενδιέφερε σε δημοπρασίες. Οταν αυτή η συλλογή εκτέθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη στο τέλος του 1998, υπό τον τίτλο «Θησαυροί της Νεοελληνικής Τέχνης - Η συλλογή Γιάννη Περδίου», είχαμε μείνει άφωνοι από τα έργα που περιείχε. Ευτυχώς υπάρχει ο κατάλογός της, με κείμενα Νέλλης Μισιρλή και Στέλιου Λυδάκη. Είναι από τις συλλογές που έχουν την αξία του αρχείου, όχι μόνο ως προς τη διαφύλαξη της μνήμης αλλά και γιατί λειτουργούν αποδεικτικά για το βάθος μέσα στον χρόνο της ελληνικής τέχνης και της καλλιτεχνικής παραγωγής. Μπακουνάκης Νίκος

Προσωπογραφία Κατερίνας-Ρόζας Μπότσαρη,1852. Κόρη του Μάρκου Μπότσαρη. Θεώδορος Βρυζάκης (1814-1878).