Θεσσαλονίκη: Πάρις και Μερόπη Πρέκα στο Τελλόγλειο τον Νοέμβριο!

 Δύο εκθέσεις - αφιερώματα σε ένα σημαντικό ζευγάρι δημιουργών με πολύπλευρη καλλιτεχνική δράση, τον Πάρι και τη Μερόπη Πρέκα, εγκαινιάζονται στο Τελλόγλειο Ίδρυμα στις 14 Νοεμβρίου 2017. Οι εκθέσεις, που θα απλωθούν σε δύο ορόφους του Τελλογλείου, έχουν τίτλο «Πάρις Πρέκας και Μερόπη Πρέκα: δύο δημιουργοί, δύο κόσμοι».
«Η συνύπαρξη στον ίδιο μουσειακό χώρο ενός καλλιτεχνικού ζευγαριού με τόσο διαφορετικό εικαστικό ύφος αποτέλεσε μια ευχάριστη πρόκληση», τονίζει η γενική γραμματέας του Δ.Σ. Τελλογλείου, καθηγήτρια του ΑΠΘ Αλεξάνδρα Γουλάκη – Βουτυρά, που έχει τη γενική ευθύνη των εκθέσεων. «Τα κοινά βιώματα, η παράλληλη πορεία στη ζωή και την τέχνη ώθησαν τους δύο δημιουργούς σε δύο διακριτούς δρόμους καλλιτεχνικής έκφρασης, που ωστόσο φέρουν την προσωπική τους σφραγίδα», προσθέτει. 

ΠΑΡΙΣ ΠΡΕΚΑΣ

Ο Πάρις Πρέκας (1926 - 1999) υπήρξε από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταπολεμικής γενιάς Ελλήνων ζωγράφων. Καλλιτέχνης με πολύπλευρο ταλέντο και διάθεση για πειραματισμούς, ξεκίνησε με αφετηρία τη ζωγραφική (ακουαρέλες, ελαιογραφίες) για να στραφεί στη γλυπτική (μέταλλο, πηλός, μάρμαρο, ξύλο), την κοσμηματογραφία, την αρχιτεκτονική διακόσμηση. Εμπνεύστηκε από την ελληνική αρχαιότητα, τη λογοτεχνία (Γ. Σεφέρης), την πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

Στο Τελλόγλειο, στον εκθεσιακό χώρο του ισογείου, θα παρουσιαστούν περισσότερα από εκατό έργα του Πρέκα (ζωγραφικά, γλυπτά, κοσμήματα και έπιπλα), αντιπροσωπευτικά των βασικών σταθμών της καλλιτεχνικής του διαδρομής.  Κάποια από αυτά παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό: έργα εμπνευσμένα από το Τείχος του Βερολίνου, καθώς και τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973, που απεικονίζουν την είσοδο του τανκ στο Πολυτεχνείο.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα έργα του με θέμα το Δράμα της Κύπρου. «Η εικαστική γλώσσα είναι όπλο και δύναμη-γιατί η εικόνα δεν σβήνει ποτέ από την ψυχή και το μυαλό κι έχει την εν δυνάμει ικανότητα να αναγεννά την ελπίδα για τη νίκη του δικαίου», έγραφε ο Πάρις Πρέκας.
Τα Άλογα, εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική τέχνη αναδεικνύονται από τον δημιουργό σε διαχρονικά σύμβολα ηρωισμού και οι Ίκαροι σε σύμβολα ελευθερίας και φυγής λίγο πριν την πτώση. Μαζί με τις Μάσκες, τις Ζώνες αγνότητας και τη Διαπόμπευση φιλοτεχνήθηκαν από τον Πρέκα την περίοδο της Χούντας ως προσπάθεια διεξόδου και καταγραφής της ζοφερής πραγματικότητας.

ΜΕΡΟΠΗ ΠΡΕΚΑ

Αγαπημένο του θέμα υπήρξε η θάλασσα. Απέδωσε το τοπίο της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Σαντορίνης σε μια σειρά ακουαρέλες, ενώ για τα Τάνκερ, σκουριασμένα σύμβολα της πετρελαϊκής κρίσης, παροπλισμένα στο λιμάνι της Ιτέας, χρησιμοποίησε έντονα χρώματα (μαύρο,  κόκκινο,   ώχρα,   γαλάζιο).
Στα όψιμα έργα του εντάσσονται οι Ήρωες του Riace, που εμπνεύστηκε με αφορμή την ανέλκυση από το βυθό του Ιονίου πελάγους, στα ανοιχτά της Καλαβρίας, δύο χάλκινων ανδρικών αγαλμάτων, τα οποία αποδόθηκαν στον Φειδία.
Ένα μεγάλων διαστάσεων ηλιακό ρολόι, κοσμήματα, έπιπλα από μέταλλο, ξύλο και δέρμα, φτιαγμένα όλα από τον Πρέκα, συμπληρώνουν την έκθεση. 

«Εικοσιοχτώ του Οχτώβρη 1940».Άγγελος Σικελιανός

«Πορεία μεταγωγικών». Φωτογραφία, Δημήτρης Χαρισιάδης.
Αρχείο: Μουσείο Μπενάκη. Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940

 Ο Άγγελος Σικελιανός θα δημοσιεύσει στις 15 Νοεμβρίου 1940 στη Νέα Εστία το ποίημα «Εικοσιοχτώ του Οχτώβρη 1940». «…Κανείς δεν θα ξεφύγει τη γενιά του!/το βάρος της θα σπάσει ως τη στιγμή/ που βγαίνοντας από τη λησμονιά του/ στο φως που πια δεν στέκουν δισταγμοί/ Ελέγαμε: Ένα Μαραθώνα ακόμα! Ελέγαμε: Μια Σαλαμίνα ακόμα! Ελέγαμε:/ Ακόμα ένα εικοσιένα! Κι ήρτες τέλος συ, Μητέρα-Μέρα, όπου αγκάλιασες κι ανύψωσες ολόκληρα τα περασμένα στον ανώτατο λυτρωτικό σκοπό τους, στον υπέρτατο τους ηθικόν Ιστορικό Ρυθμό!/ Ω δικαίωση όλων των ελληνικών αγώνων! Ω ύψιστη ηθική στροφή μέσα στο χάος ολόκληρου του Κόσμου! Και μαζί, ω γιγάντια πλέρια ιστορική καταβολή, από την οποία,..Νικητές, οι Έλληνες, θα ξεκινήσουμε αύριο, πρωτοπόροι της ανάπλασης ολόκληρης της γης!...»

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας - Φιλοθεϊτης

 
Ο Γέροντας Εφραίμ γεννήθηκε το 1928 στον Βόλο ως Ιωάννης Μωραΐτης.
Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη φτώχεια, βοηθώντας τον πατέρα του στην εργασία του, αλλά πάντα ακολουθούσε το ευσεβές παράδειγμα της μητέρας του (η οποία έγινε αργότερα μοναχή με το όνομα Θεοφανώ).

Σε ηλικία 14 χρονών άρχισε να λαχταρά τον μοναχισμό, αλλά δεν πήρε ευλογία από τον πνευματικό να πάει στο Άγιο Όρος έως ότου έγινε 19 χρονών.

Με την άφιξη του στο Άγιο Όρος πήγε κατευθείαν στον γέροντα Ιωσήφ (Ησυχαστή), ο οποίος τον αποδέχτηκε στην αδελφότητα του, και έκανε την κουρά του 9 μήνες αργότερα το 1948 με το όνομα Εφραίμ.
Από υπακοή στο γέροντά του, ο μοναχός Εφραίμ χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια ιερέας.
Η ζωή στην αδελφότητα του γέροντος Ιωσήφ ήταν πολύ αυστηρή και ασκητική.

Μετά την κοίμηση του γέροντος Ιωσήφ το 1959, συγκεντρώθηκαν αρκετοί μοναχοί γύρω από γέροντα Εφραίμ που τον είχαν ως πνευματικό πατέρα.

Το 1973 η αδελφότητά του μετακόμισε στην Ιερά Μονή Φιλοθέου όπου έγινε και ηγούμενός της. Λόγω της φήμης του γέροντος Εφραίμ, η μοναστική αδελφότητα μεγάλωσε γρήγορα.
Του ζητήθηκε από την επιστασία του Αγίου Όρου, να αναβιώσει και να επανδρώσει πολλά μοναστήρια στο Άγιο Όρος τα οποία έπασχαν από λειψανδρία, όπως του Ξηροποτάμου, Κωνσταμονίτου και Καρακάλλου. Αυτά τα μοναστήρια είναι κάτω από την πνευματική του καθοδήγηση μέχρι και σήμερα.
Επίσης υπάρχουν πολλά άλλα μοναστήρια στην Ελλάδα κάτω από την πνευματική καθοδήγηση του γέροντος Εφραίμ, όπως η Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στις Σέρρες, της Παναγίας της Οδηγήτριας στην Πορταριά (Βόλος) και αυτό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, πρώην μετόχι της Φιλοθέου, στη νήσο της Θάσου.

Το 1979 σε μια σύντομη επίσκεψή του στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για λόγους υγείας, κατάλαβε πως είναι θέλημα θεού να επιστρέψει.
Από τότε έκανε ετησίως ταξίδι στην Βόρεια Αμερικής ταξιδεύοντας σε ελληνορθόδοξους ιερούς ναούς σε διάφορες πόλεις. Τα πνευματικά του παιδιά γίνανε δεκάδες χιλιάδες: λαϊκοί, μοναχοί, ιερείς.

Συνέχισε να είναι πνευματικός πατέρας ιερών μονών στο Άγιο Όρος και 8 γυναικείων μοναστηριών σε όλη την Ελλάδα, αλλά καθώς δεν ήταν πρακτικό να είναι ηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου, καθώς έλειπε για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Βόρεια Αμερική, παραιτήθηκε το 1990.

Στην Αμερική έως σήμερα έχει ιδρύσει 19 μοναστήρια, 17 είναι στις Η.Π.Α. και τα 2 είναι στον Καναδά (ανδρικά και γυναικεία), τα οποία υπάγονται στην Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής και Καναδά.
Τα μοναστήρια είναι τα εξής: δύο στη Φλόριντα, δύο στο Τέξας, δύο στο Σικάγο, δύο στη νότια Καρολίνα, ένα στη Νέα Υόρκη, ένα στην Ουάσιγκτον, ένα στην Πενσυλβανία, ένα στην Καλιφόρνια, ένα στο Ιλινόις, ένα στο Μίτσιγκαν, ένα στο Μόντρεαλ, και ένα στο Τορόντο, αφιερωμένα στο Χριστό, στην Παναγία και σε διαφόρους Αγίους.
Επίσης έχει κατασκευάσει ένα γηροκομείο.

Σήμερα ο γέροντας Εφραίμ μονάζει στο μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην έρημο της Αριζόνας, λίγη ώρα μακριά από την πρωτεύουσα της Αριζόνας το Phoenix και κοντά στην πόλη Florence.

Έργα Νεοελληνικής Τέχνης (Modern Greek Art Projects)

Ο Γιάννης Περδίος που πέθανε στις αρχές Φεβρουαρίου (2014) υπήρξε η ζωντανή ενσάρκωση της έννοιας του συλλέκτη, έχοντας καταφέρει να αγοράσει τα ωραιότερα και αντιπροσωπευτικότερα δείγματα της ελληνικής ζωγραφικής από τον 17ο ως τον πρώιμο 20ο αιώνα.[..] Το μάτι του ήταν αλάνθαστο και το αισθητήριο του για την αυθεντικότητα εμπιστεύονταν οι πάντες. Ήταν άνθρωπος μονήρης και μυστικοπαθής, αλλά αριστοκρατικός στην συμπεριφορά. Κυπριακής καταγωγής, γεννημένος στην Αλεξάνδρεια, ο Περδίος μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου η τέχνη είχε ιδιαίτερη αξία. Ο νομικός και φιλόλογος πατέρας του, ένας άνθρωπος με βαθιά καλλιέργεια, του είχε κάνει άλλωστε το πρώτο δώρο που τον μύησε στο συλλέγειν: ένα αρχαίο νόμισμα. Έκτοτε μπήκε μέσα του το μικρόβιο. Στα νεανικά του χρόνια υπήρξε ένας Ιντιάνα Τζόουνς που πέρασε πολλές από τις νεανικές του νύχτες σε τέντες βεδουϊνων στην έρημο, αναζητώντας θησαυρούς. Εγκατέλειψε την Αίγυπτο για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ελλάδα και στην Αγγλία, όπου αργότερα ασχολήθηκε επαγγελματικά με φαρμακευτικές και τουριστικές επιχειρήσεις. Για να κρατήσει στα χέρια του αυτό που επιθυμούσε ο Περδίος, ξεπερνούσε όλα τα εμπόδια. Είχε αγοράσει πίνακα καταβάλλοντας ένα ποσό αντίστοιχο με την αξία μιας μονοκατοικίας στα Ανάκτορα. Συνέλεγε μεθοδικά πληροφορίες, γινόταν ντεντέκτιβ, κυνηγούσε τον στόχο παθιασμένα.

Αγιοφάραγγο, φαράγγι των Αγίων / the gorge of the saints

Mια υπέροχη εικόνα απο το φαράγγι των Αγίων, το Αγιοφάραγγο, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα ασκητισμου των Αστερουσίων ορών που καθόλου τυχαία δεν έχουν χαρακτηριστεί ως το "Άγιον όρος" της Κρήτης. Σύμφωνα με το θρύλο, εκατοντάδες ερημίτες ζούσαν εδώ σε συνθήκες απόλυτης απομόνωσης ο ένας από τον άλλο. Συναντιόταν μόνο μια φορά το χρόνο στο "γουμενόσπηλιο" για να καταμετρηθούν. Τοσο διαδεδομένος ήταν ο ασκητισμό στο Αγιοφάραγγο ώστε οι ναυτικοί που ταξίδευαν στο Λυβικό έβλεπαν λέει - κατά την παράδοση - το φαράγγι να λάμπει από το φως των ασκητών.

Η Ελλάδα της δεκαετίας του ’60

Ο Ματ Μπάρετ διαθέτει ένα αρκετά μεγάλο φωτογραφικό αρχείο από τον πατέρα του, όταν γύριζαν την Ελλάδα στα 60ς. Έγχρωμες νοσταλγικές φωτογραφίες από μια διαφορετική εποχή.


Το 1963, ο νεαρός Ματ Μπάρετ ταξίδεψε με την οικογένειά του στην Ελλάδα λόγω της δουλειάς του πατέρα του, Νίκου Οικονομόπουλου, καθηγητή στο επάγγελμα, που έπρεπε να διδάξει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μπορεί να έμειναν για ένα χρόνο, αλλά ξαναγύρισαν το 1968. Όλον αυτόν τον καιρό, ο πατέρας του Μπάρετ τραβούσε φωτογραφίες και αποτύπωσε τη ζωή στην πρωτεύουσα, την Πελοπόννησο αλλά και τα νησιά της χώρας μας. Φτάνοντας στο 2005, ο υιός αποφάσισε να “καθαρίσει” τις φωτογραφίες του πατέρα του από το βάρος της ηλικίας τους και της διαμονής τους για καιρό στο υπόγειο, θέλοντας να τον τιμήσει μ’αυτόν τον τρόπο και να τις παρουσιάσει οργανωμένες σε άλμπουμ.  Ο ίδιος ο Μπάρετ, διατηρεί ένα site που προωθεί την Ελλάδα γενικότερα στο www.greecetravel.com. Ας ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν της χώρας μας μέσα από τις αναμνήσεις μιας απλής, φυσιολογικής οικογένειας.
Αθήνα
Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από την πρώτη χρονιά της οικογένειας στη χώρα μας και την Αθήνα. Το διαμέρισμά τους βρισκόταν στο Γουδί, αλλά το άλμπουμ περιέχει και εικόνες και από την επιστροφή τους το 1968. Η ζωή της πρωτεύουσας πριν από 40 χρόνια εμφανίζεται σε αυτές τις φωτογραφίες. Μοναστηράκι, Ομόνοια, Σύνταγμα,  η Αμερικανική Πρεσβεία, το σπίτι της οικογένειας και φυσικά όλος ο αρχαίος πλούτος της πόλης βρίσκεται εδώ. Η Αθήνα έχει υποστεί αλλαγές, αλλά όλα κάτι μας θυμίζουν.

Η ΑΓΟΡΑ ΜΟΔΙΑΝΟ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 Περπατήσαμε στις στοές της πιο αριστοκρατικής αγοράς της Θεσσαλονίκης, της αγοράς Μοδιάνο, και σας παρουσιάζουμε εικόνες του χθες και του σήμερα, καθώς επίσης και τη σημερινή εικόνα εγκατάλειψης που δεσπόζει σ’ αυτή.

ΕΡΕΥΝΑ: Κατερίνα Τόλια

ΜΟΝΤΑΖ: Ιωάννα Δελήπαλτα
  
Παραγωγός  Ε.Ο.Ε. Ερευνητικός Οργανισμός Ελλήνων

Ελλάδα (1954-1965), Χρόνια Αθωότητας

. .

 Φωτογράφος: Robert McCabe

H πρώτη μου επίσκεψη στην Ελλάδα ήταν τον Ιούνιο του 1954. (...) Ο εμφύλιος πόλεμος είχε τελειώσει. Οι επισκέπτες ήταν λίγοι, και αυτοί γίνονταν δεκτοί με μια καλοσύνη και μια θερμή φιλοξενία που άφησαν βαθιές και αξέχαστες εντυπώσεις.

Ο γέρος και η θάλασσα

Ο γέρος και η θάλασσα, η ιστορία του γερο-ψαρά Σαντιάγκο και του ξιφία που ψάρεψε μετά από εβδομάδες ολόκληρες άκαρπων προσπαθειών, είναι ένα από τα τελευταία έργα του Χέμινγουαιη (κυκλοφόρησε το 1952) και αποτελεί το αριστούργημα του.

Ο Alexandre Petrov κατέχει ιδιαίτερη και περίοπτη θέση στο ρωσικό animation. Η τεχνική που χρησιμοποιεί με εντυπωσιακό τρόπο είναι η ζωγραφική (κραγιόνια παστέλ και λάδι) πάνω σε επιφάνειες γυαλιού. Ο Πετρόφ υπήρξε μαθητής του Γιούρι Νόρσταϊν.

Διαφημίσεις της δεκαετίας του ’50!

Ευαγγελία Αναστασάκη 

Τα διαφημιστικά γραφεία από τη δεκαετία του ’50 δεν υπάρχουν πια, εκτός από ελάχιστα, όπως ο Λεούσης. Τα περισσότερα, όπως η Γκρέκα, η Άλμα, ο Μίνως, η Ίρις, η Ηχώ, η Γνώμη, η ΑΔΕΛ κ.λπ. είτε απορροφήθηκαν από άλλες εταιρίες, είτε χάθηκαν στην “αλλαγή” της νέας εποχής. Το ίδιο συνέβη και με αρκετά από τα προϊόντα που διαφημίζονται μέσα στο λεύκωμα. Όμως οι παλαιότεροι σίγουρα θα τα θυμηθείτε, ενώ οι νεότεροι θα δείτε από πού ξεκίνησαν κάποια άλλα που αντέχουν μέχρι σήμερα.

1. Πολύ πριν γίνει άνθος αραβοσίτου

Η εταιρία θρεπτικών προϊόντων Γιώτης ιδρύθηκε το 1930 στην Αθήνα και μεγάλωσε (συνεχίζοντας μέχρι σήμερα) αμέτρητες γενιές από μπέμπηδες και μπέμπες. Το άνθος ορύζης υπήρξε η πρώτη βρεφική τροφή που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα. Αργότερα ήρθε το άνθος αραβοσίτου, οι φρουτόκρεμες κλπ κλπ. Βέβαια, η διαφήμιση παραείναι μαύρη για να απευθύνεται σε μαμάδες και να αναφέρεται σε βρέφη, δεν νομίζετε; (1955)

Οἱ βυζαντινές ρίζες τοῦ Θεάτρου Σκιῶν

Σχετικά μέ τό θέμα τῆς πατρότητας τῆς τέχνης τοῦ Θεάτρου Σκιῶν, εἶναι ἀλήθεια πώς ἡ βιβλιογραφία δέχεται (σέ σχετικά μεγάλο ποσοστό) ὅτι ἡ Κίνα ἀποτελεῖ τή γενέτειρα τοῦ Θεάτρου Σκιῶν, ἀκριβῶς ἐπειδή οἱ Κινέζοι κατέχουν τήν ἀρχαιότερη γραπτή μαρτυρία γιά τήν πρώτη ἐμφάνιση τῆς τέχνης αὐτῆς κατά τόν 11ο αἰώνα μ.Χ..
Ἡ παραπάνω παραδοχή ὁδήγησε τούς μελετητές στήν ἄποψη ὅτι τό Θέατρο Σκιῶν ἔφτασε στήν ἀνατολική Μεσόγειο ἀπό τήν Κίνα μέσω Τούρκων νομάδων.
Τά τελευταῖα χρόνια ὅμως πληθαίνουν οἱ φωνές γιά τή στενή σχέση τοῦ Θεάτρου Σκιῶν μέ τή βυζαντινή παράδοση καί κατ’ ἐπέκταση μέ τόν ἀρχαιοελληνικό πολιτισμό.
Ἡ σχέση αὐτή μπορεῖ νά προσδιοριστεῖ μέσω τῆς αἰσθητικῆς τοῦ Θεάτρου Σκιῶν, τῶν ἱστορικῶν μαρτυριῶν καί κυρίως τοῦ ἴδιου του πρωταγωνιστῆ του:

Μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, τον Ιανουάριο του 1948!

 
Μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, μέσα από τον φακό του Dmitri Kessel, τον Ιανουάριο του 1948. Ο Kessel, γεννήθηκε στο Κίεβο της Ουκρανίας το 1902 και μετανάστευσε στην Αμερική το 1923 όπου, αργότερα, εργάστηκε ως φωτορεπόρτερ στο περιοδικό LIFE. Άλλωστε ασχολήθηκε νωρίς με τη φωτογραφία. Γύρισε σχεδόν όλο το κόσμο, ενώ επισκέφτηκε και την Ελλάδα. 
Αποτύπωσε σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας, όπως τα Δεκεμβριανά του 1944 και τον εμφύλιο που ακολούθησε. Απαθανάτισε πρόσωπα και στιγμές της δύσκολης καθημερινότητας στην Ελλάδα μετά τη κατοχή. Τον Ιανουάριο του 1948 ο Κessel τράβηξε, μεταξύ άλλων, και μερικές φωτογραφίες από τη ζωή στη καρδιά της Αθήνας, το Σύνταγμα.

ΕΧΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΜΟΡΦΙΕΣ...!

Ένα υπέροχο Time- lapse βίντεο για την Αθήνα και την Ελλάδα από τόν 27χρονο Αυστριακό φωτογράφο Laurin Döpfner. Η Αθήνα εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά αστικά τοπία στον πλανήτη, ενώ η ύπαιθρος έχει τη δική της μαγεία”, λέει ο ίδιος.

.

Concha Buika & Kendji Girac. "La Boheme"

H Κόντσα Μπουίκα απο την Ισπανία καί ο Κεντζί Ζιράκ από την Γαλλία αναμετριώνται με τον ύμνο μίας γενιάς και μίας εποχής. Με το La Boheme του Αζναβούρ.

.

.

Έκθεση «Το τέλος της παλιάς μας πόλης, Θεσσαλονίκη 1870-1917»

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης παρουσιάζει την έκθεση ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΜΑΣ ΠΟΛΗΣ Θεσσαλονίκη 1870-1917 στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ, Βίλα Καπαντζή – Βασιλίσσης Όλγας 108.

Μια εξιστόρηση για την ακμή και την παρακμή της κοσμοπολίτικης Θεσσαλονίκης στον σχεδόν μισό αιώνα που σημάδεψε τη μετάβασή της από τον μεσαίωνα στη νεωτερική εποχή, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη σύγχρονη Ελλάδα, από την κοινοτική οργάνωση στο ομοιογενές εθνικό κράτος, από την εύφλεκτη ξυλόπηκτη πόλη στα μέγαρα από μπετόν αρμέ, από τα δαιδαλώδη αδιέξοδα στις χαράξεις του σχεδίου Εμπράρ.

 

Το ΜΙΕΤ συνεργάστηκε με φορείς και ιδιώτες που διέθεσαν υλικό από τα αρχεία τους για την πραγματοποίηση της έκθεσης:

- Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας

- Εθνικά Αρχεία της Ουγγαρίας

- Τρικόγλεια Βιβλιοθήκη, ΑΠΘ

- Βρετανική Σχολή Αθηνών και Βρετανική Πρεσβεία στην Ελλάδα

- Συλλογή Αρσέν και Ρουπέν Καλφαγιάν

- Αρχείο Αλέξανδρου & Στέφανου Καλλιγά, παρουσιασμένο από τον Βασίλη Κολώνα

- Συλλογές Ευάγγελου Φυσίκα, Μιχαήλ Β. Χατζηγιάννη

- Αρχεία και Συλλογές του ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ: Συλλογή φωτογραφιών και καρτποστάλ, Συλλογή Γιώργου Αθ. Δέλλιου, Αρχείο Αλέκας Γερόλυμπου, Συλλογή Άγγελου Παπαϊωάννου, Αρχείο Εμπράρ – Υπουργείου Συγκοινωνιών, Συλλογή Μάνου Χαριτάτου.

 

Ξεκινώντας χρονολογικά από τις παλαιότερες φωτογραφίες της δεκαετίας 1863-1873, αποτυπώνεται η κατάσταση της περίκλειστης Θεσσαλονίκης πριν από την κατεδάφιση του θαλάσσιου τείχους που σηματοδότησε το πέρασμα στη νεωτερική εποχή:

Το παλιό Μοναστηράκι

Η Πλατεία Μοναστηρακίου πήρε τ’όνομά της από το Μεγάλο Μοναστήρι της Παντάνασσας που ιδρύθηκε τον 10ο Αιώνα.

Εκεί και στη γύρω περιοχή ύφαιναν υφάσματα που τ’ αποκαλούσαν «αμπάδες». Γι’ αυτό και μια άλλη ονομασία που δόθηκε στο μέρος, ονομασία που διατηρήθηκε και μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, ήταν «Αμπατζήδικα». Σήμερα έχει απομείνει ένα μέρος μόνο του Μοναστηριού. Πρόκειται για το μικρό εκκλησάκι της πλατείας όπου τιμούμε την Κοίμηση της Θεοτόκου.

Επί Όθωνος(1834-1862) υπήρχε πολύ κοντά Στρατώνας που έδωσε άλλο ένα όνομα-παρατσούκλι στην πλατεία: Πλατεία της Παλιάς Στρατώνας. Οι Παλιοί Αθηναίοι τρελαινόντουσαν να δίνουν προσωνύμια και παρατσούκλια γι’ αυτό δεν άργησαν να ονομάσουν την περιοχή και «Τζιερτζίδικα», από τη λέξη Τζιέρι που σημαίνει συκώτι, σπλάχνο -ασφαλώς θα έχετε ακούσει την έκφραση «μού’πρηξες το τζιέρι» αντί του «μού’πρηξες το συκώτι»-, εντόσθια που τηγάνιζαν μικρές ταβερνούλες που γέμιζαν την περιοχή, όπως σήμερα τα σουβλατζίδικα.

Κρίστη Στασινοπούλου - Ουδέν Οίδα

Η Χρυσαυγή "Κρίστη" Στασινοπούλου είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια, στιχουργός και συγγραφέας φανταστικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα, και είναι ιδιαίτερα γνωστή στους μουσικούς κύκλους παγκοσμίως. Συνεργάζεται με τον συνθέτη και μαέστρο Στάθη Καλιβιώτη. Η μουσική της συνδυάζει παραδοσιακούς ελληνικούς ρυθμούς και ήχους, βυζαντινά φωνητικά τύπου, ρεμπέτικο και ροκ. Η δουλειά της έχει συγκριθεί με αυτή των Hedningarna, της Γκρέις Σλικ και της Μπιορκ.

Η Στασινοπούλου, επίσης, ήταν η «ελληνική φωνή» της Άριελ, στην πρώτη ελληνική μεταλώττιση της ταινίας της Disney, Η μικρή γοργόνα, όπως επίσης και της Μπελ στην ταινία Η Πεντάμορφη και το Τέρας, το 1991 wikipedia.

Artist: Kristi Stassinopoulou & Stathis Kalyviotis
Title: NYN
Label: Riverboat Records
Release date: 26 August 2016
USA release date: 30 September 2016

NYN presents Kristi Stassinopolou and Stathis Kalyviotis’ reflections on current day Greece. Through all the challenges their message is to seize this day, not rue the last. Laced with elements of Greek traditional folk mixed with psychedelic rock, punk and contemporary electronica, this is a musical manifesto for our times. https://www.facebook.com/Kristi.Stassinopoulou/photos/a.331448653560504.74332.168515863187118/1137651169606911/?type=3&theater