Όταν η Ελλάδα ζούσε την Πικρή της αγάπη στο Σπίτι των Ανέμων…

Δημοσιεύτηκε από Αναστασία Αντωνοπούλου 

l

Πριν ο «Άγνωστος πόλεμος» ερημώσει τους δρόμους της Αθήνας.

Πριν το φως του Αυγερινού συνδεθεί με το σεισμό του 1981.

Και πολύ πριν τα ριάλιτι κάνουν διάσημους ανθρώπους που πριν -και μετά- δεν σήμαιναν τίποτα για την εγχώρια τηλεοπτική βιομηχανία.

Ουσιαστικά πριν από την τηλεόραση, τότε που οι ιστορίες ξεκινούσαν από μία φωνή και εσύ γινόσουν σκηνογράφος και ενδυματολόγος τους.

Κάπου τότε «Το Σπίτι των Ανέμων» και η «Μικρή πικρή μου αγάπη» ήταν οι πιο γνωστοί τίτλοι σε όλη την Ελλάδα.

26 Αυγούστου 2017 Πετραδολάκια, Ανώγεια

Ψαραντώνης, Αριστείδης Χαιρέτης, Βασίλης Ξυλούρης

Οι οικογένειες των Ξυλούρηδων κάθε χρόνο στις 26 Αυγούστου οργανώνουν γιορτή στον Ψηλορείτη, στην περιοχή Πετραδολάκια (λίγα χιλιόμετρα από τα Ανώγεια). Εκεί σμίγουν με φίλους και συγγενείς για να τιμήσουν την παραμονή της εορτής του, τον προστάτη Άγιό τους, τον Άγιο Φανούριο.
https://www.facebook.com/psarantonis/photos/pcb.1175613489237328/1175612129237464/?type=3&theater 

Πού να' ναι εκείνος ο μπεκρής…

"Έκλεισε η ταβέρνα
σταματήσανε τα "κέρνα"
και στο δρόμο μοναχός ένας μπεκρής

Ως και οι αγαπημένοι μας ήρωες κινουμένων σχεδιων, γερνούν....

Πώς θα ήταν, άραγε, σήμερα οι χαρακτήρες κινούμενων σχεδίων, αν ήταν άνθρωποι;
Ο Andrew Tarusov, ένας Ρώσος καλλιτέχνης, δημιούργησε , το 2015, μια σειρά από διασκεδαστικές  εικονογραφήσεις, που απεικονίζουν τους αγαπημένους μας χαρακτήρες κινούμενων  σχεδίων ως... συνταξιούχους.

Γιώργος Μαυρομανωλάκης. Γιαβάς - γιαβάς (Κατσιφόρας), Αρτεμώνα , Τα παλαιά μου βάσανα., Πεντοζάλη. (Νάξος - Κρήτη)

Γιώργος Μαυρομανωλάκης(Μαύρος): Λαούτο, Τραγούδι

Αλέξανδρος Κανακάκης: Φλογέρες, Τραγούδι

Δημήτρης Στεφανάκης: Λύρα

Μαρίτζια Κατσούνα: Κρουστά, Τραγούδι

( Απόστολος Χαρμαντάς) 1918 – 2008

Λαϊκός τραγουδοποιός και οργανοπαίχτης της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Έγραψε και ερμήνευσε πάνω από 150 τραγούδια.
Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1918 στο Λεωνίδιο και ήταν το μικρότερο από τα οκτώ παιδιά του Παναγιώτη Χαρμαντά και της Ιωάννας Παπουτσή.
Ο Απόστολος πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στο Λεωνίδιο και τελείωσε το γυμνάσιο σαν ένας από τους καλύτερους μαθητές της τάξης του. Εμφανώς επηρεασμένος από τον πατέρα του που έπαιζε λαούτο και τραγουδούσε, αλλά και από τις μουσικές της εποχής που άκουγε στα πανηγύρια και στα γραμμόφωνα, άρχισε γύρω στο 1930 να ασχολείται με την μουσική, με αφορμή ένα μαντολίνο που βρέθηκε στο σπίτι, παίζοντας αρχικά οπερέτες. Οι δύσκολες όμως οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής οδήγησαν τον νεαρό Απόστολο το 1935 στην αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης στην πρωτεύουσα. Αργότερα έμαθε κιθάρα (λέγεται πως άρχισε μαθήματα με τον Δ. Φάμπα) και έπαιζε σε χορούς «για το χαρτζιλίκι του». Έμαθε επίσης καλό μπαγλαμά και πολύ αργότερα έμαθε και μπουζούκι. Στην διάρκεια της Κατοχής, για να μη πεθάνει από την πείνα που θέριζε ιδιαίτερα την Αθήνα, έπαιζε σε ταβέρνες για ένα πιάτο φαγητό! Επαγγελματίας μουσικός έγινε το 1947 και ξεκίνησε σαν επαγγελματίας τραγουδιστής το 1948, με 8 δραχμές μεροκάματο, σ' ένα αναψυκτήριο της πλατείας Κουμουνδούρου, όπου έλεγε Χαιρόπουλο, Αττίκ, ελαφρά τραγούδια. Ύστερα από δύο χρόνια πέρασε στο λαϊκό τραγούδι.

Ο αξέχαστος ηθοποιός που άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στο σανίδι

Η ζωή του παραπονιάρη δήμαρχου της «Κυράς μας της μαμής», Γιώργος Δαμασιώτης

" ,

Ως ένας πραγματικός κύριος θεάτρου και κινηματογράφου, ο μορφωμένος και κοσμογυρισμένος Δαμασιώτης υπηρέτησε την τέχνη του με τις ίδιες δόσεις σεβασμού και πάθους.

Πρωταγωνιστής μεγάλος στο σανίδι, περιορίστηκε σε δευτερεύοντες ρόλους στο πανί, αν και το εκτόπισμά του ήταν τέτοιο που έκλεβε αβίαστα την παράσταση.

Ποιος να τον ξεχάσει ως κλινήρη δήμαρχο στην αλησμόνητη «Κυρά μας τη μαμή» ή ως μεθύστακα στην «Καφετζού» να παραπονιέται στον αστυνομικό για κάτι που του ’πε ο Φωτόπουλος χωρίς να θυμάται τι!

Με το χαρακτηριστικό του χιούμορ, εντός και εκτός οθόνης, ο Δαμασιώτης ήταν ένας ταλαντούχος άνθρωπος που ξεκίνησε από λυρικός τραγουδιστής, ζώντας μια δεύτερη και εξίσου μεγάλη καριέρα στην οπερέτα και τις μουσικές σκηνές. Ήταν η ίδια φωνή που θα τον φέρει στην επικράτεια της υποκριτικής, υπηρετώντας και τα δύο μετερίζια με την ίδια ευσυνειδησία.

Ο βολιώτης ηθοποιός καθιερώθηκε νωρίς νωρίς στον χώρο, καθώς είχε σπουδές στο εξωτερικό και έναν κοσμοπολίτικο αέρα που τόσο χρειαζόταν το εγχώριο θέαμα εκεί στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Τραγουδούσε στην όπερα, έπαιζε επιθεώρηση και αναγνωριζόταν απ’ όλους ως σπουδαίος ηθοποιός, ακόμα και από τα ιερά τέρατα που πλαισίωνε στο θέατρο και το σινεμά.

ΑΘΩΣ -ΣΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Την καθημερινότητα των μοναχών του αλλά και των επισκεπτών του, στη μοναδικότητα του Αγίου Όρους, καταγράφει αυτή η όμορφη ταινία-ντοκιμαντέρ.

Πρόκειται για μια αυστρο-γερμανο-ελληνική παραγωγή που προβλήθηκε τον Ιούνιο 2016 σε κινηματογράφους της Βιέννης και άλλων πέντε αυστριακών πόλεων ενώ η πρεμιέρα έγινε στον κινηματογράφο του Μεγάρου Καλλιτεχνών στην αυστριακή πρωτεύουσα.

Οι δύο σκηνοθέτες, ο Πέτερ Μπάρνελε και ο Αντρέας Μάρτιν δούλεψαν με τους τεχνικούς τους τρία χρόνια.

Το Αγιο Ορος στα 1.000 και πλέον χρόνια της ιστορίας του, κατέστη ένας τόπος μοναδικός, γιατί εκεί συγκεντρώνεται η εμπειρία των ανθρώπων στην προσπάθεια τους να προσεγγίσουν το θείο και οι μοναχοί του είναι οι διακονητές της χάριτος της Παναγίας.
Στη διάρκεια των γυρισμάτων τους με την ομάδα τους, ανακάλυπταν ολοένα και περισσότερες, άγνωστες έως τώρα πτυχές της πνευματικής ζωής, αλλά και της απλής καθημερινότητας των μοναχών του Αγίου Όρους, που αποτυπώνονται στην ταινία-ντοκιμαντέρ, η οποία φέρεται να αποτελεί την πλέον αξιόλογη έως τώρα προσπάθεια σε αυτή την κατεύθυνση.

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ-TO ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

"ὀ θάνατος αυτἠς ζωηφόρος εἰς ουράνιον καί ἀθάνατον μεταβιβάζων ζωή."

 Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’.

Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Δεκαπενταύγουστος στα μοναστήρια της Μεγαλόχαρης -Παναγία Τατάρνα, Γαυριώτισσα, Αντίνιτσα, Προυσιώτισσα

H Κοίμηση της Θεοτόκου, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας και γιορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα σε όλη τη Στερεά Ελλάδα.
Στο Καρπενήσι η Παναγία η Προυσού και η Παναγία Τατάρνας, στη Θήβα η Μεγάλη Παναγιά και στον Ορχομενό η Παναγία η Σκριπού, οι Μονές Αγάθωνος και Δαμάστας στη Φθιώτιδα, η Παναγία της Βαρνάκοβας στη Φωκίδα, της Παναγίας της Φανερωμένης Αρτάκης, της Χιλιαδούς, της Ντινιούς στην Ιστιαία, και της Κοιμήσεως Θεοτόκου Μάτζαρη Οξυλίθου είναι ορισμένα μόνο από τα μοναστήρια και τις εκκλησίες, αφιερωμένες στην Μεγαλόχαρη σε όλη τη Στερεά Ελλάδα.
Την ίδια στιγμή το «Πάσχα του καλοκαιριού» είναι σημείο ορόσημο για το μεγαλύτερο μέρος των ορεινών χωριών στη Δυτική Φθιώτιδα, την Ευρυτανία και την ορεινή Φωκίδα αφού αυτή την περίοδο έχουν προσδιοριστεί χρονικά τα ανταμώματα των ξενιτεμένων στα πανηγύρια που οργανώνονται.
 

Παναγία Προυσιώτισσα: Η κυρά της Ρούμελης
Στο κέντρο καταπράσινων και πανύψηλων βουνών, στα νότια του νομού Ευρυτανίας και μόλις 36 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι, βρίσκεται εδώ και περίπου χίλια χρόνια το ιστορικό και σε όλους μας ακουστό μοναστήρι της Κυράς της Ρούμελης, της Παναγίας της Προυσιώτισσας περιτριγυρισμένο από απότομους και άγριους βράχους που προκαλούν δέος και μόνο που τους ατενίζεις. 
Το μοναστήρι είναι ιστορικό, αγιασμένο που η φήμη του ξεπέρασε τα στενά όρια της Ρούμελης, της Θεσσαλίας αλλά και της χώρας. Κατά χιλιάδες προστρέχουν οι πιστοί στη χάρη της, άλλοι να την επικαλεστούν και άλλοι θερμά να την ευχαριστήσουν. 
Όχι μόνο τον Αύγουστο όπου και εορτάζει το μοναστήρι (στις 23 Αυγούστου ημέρα αποδόσεως της Κοίμησης της Θεοτόκου και συνάμα ημέρα ευρέσεως της θαυματουργού εικόνας) αλλά και όλο το χρόνο, άνθρωποι γονατιστοί, άλλοι με λαμπάδες και τάματα, μάνες με παιδιά στην αγκαλιά, ηλικιωμένοι που με δυσκολία περπατούν, νέοι που ζητούν την παρηγοριά, γονείς με τα παιδιά τους. 
Όλοι προσμένουν καρτερικά στη σειρά, για να φτάσουν στο μικρό και σκοτεινό ναό, καθολικό της Ιεράς Μονής, για να φτάσουν στη Χάρη Της, να ακουμπήσουν τα γεμάτα πίστη χείλη τους στην σεβάσμια εικόνα της Παναγίας, να λάβουν τις δωρεές Της και τις ευλογίες Της.
 

Η Παναγία της Τατάρνας
Με φόντο την Λίμνη των Κρεμαστών στα όρια τη Ευρυτανίας με την Αιτωλοακαρνανίας δεσπόζει στη νέα της θέση η Παναγία η Τατάρνα.
Το καινούργιο μοναστήρι άρχισε να κτίζεται το 1970, σε απόσταση 500μ. νοτιανατολικά από το παλαιό. Σήμερα υπάρχουν ελάχιστα λείψανα του μοναστηριού του 1556 στην θέση Παλιομονάστηρο. 
Η παράδοση τοποθετεί την ίδρυση του Μοναστηριού στις αρχές του 12ου αιώνα, συγκεκριμένα στο 1111. 
«Βασιλομονάστηρο» το αποκαλούσαν οι παλαιοί και πίστευαν πως το έχτισε η Αγία Θεοδώρα, Βασίλισσα της Άρτας χωρίς όμως να ισχύει καθώς η Άγια αυτή Βασίλισσα έζησε 100 χρόνια αργότερα. 
Το μοναστήρι βούλιαξε το 1963 καθώς σημειώθηκε κατολίσθηση στην περιοχή.
Κάθε χρόνο τον Δεκαπενταύγουστο στη χάρη Της χιλιάδες είναι οι επισκέπτες που φτάνουν μέχρι εκεί να προσκυνήσουν.
   

Η Παναγιά του Αγάθωνα
Στην Φθιώτιδα το Μοναστήρι του Αγάθωνα -που βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 600 μέτρων 30 χιλιόμετρα δυτικά της Λαμίας, στην περιοχή της Υπάτης- είναι σημείο αναφοράς μιας και εορτάζει το, Δεκαπενταύγουστο και δέχεται χιλιάδες επισκέπτες απ' όλον τον κόσμο.

Το παλιό Μοναστήρι, που ασκήτευε ο Όσιος Αγάθωνας και βρισκόταν στα όρια των γειτονικών χωριών Λυχνού και Καστανιάς, έπαθε καθίζηση και η εικόνα της Παναγίας εξαφανίστηκε, για να βρεθεί σε φωτόλουστη σπηλιά και εκεί, κοντά στη σημερινή του θέση, να κτίσει το μοναστήρι τον 14ο με 15ο αιώνα. 
Ακόμη και σήμερα οι κάτοικοι των γύρω χωριών μιλούν για την ύπαρξη «στα παλιά χρόνια» μοναστηριού στο νοτιοδυτικό μέρος του χωριού σε κοντινή θέση, που καλείται «Παλιομονάστηρο». Στο μοναστήρι αυτό, πάντοτε σύμφωνα με την παράδοση, ασκήτευε ο μοναχός Αγάθωνας.

Ωστόσο δεν είναι λίγα τα Μοναστήρια στη Φθιώτιδα που είναι αφιερωμένα στην Παναγιά.

Μεταξύ αυτών η Παναγία η Δαμάστα που είναι στις βορεινές πλαγιές του Καλλίδρομου όρους σε υψόμετρο 740 μ. και 23 χιλιόμετρα μακριά από τη Λαμία.
Η Μεταμόρφωση Σωτήρος 4 χιλιόμετρα πάνω από τη λουτρόπολη των Καμμένων Βούρλων. Βρίσκεται σε μια επιβλητική θέση σε υψόμετρο 300 μ. έχει μπροστά του τον Β. Ευβοϊκό

Η Παναγία η Γαυριώτισσα δεσπόζει πάνω από την Αμφίκλεια σε υψόμετρο 800μ.΄Είναι ένα μοναστήρι στις πλαγιές του Παρνασσού που έχει χτιστεί το 1755.
Το Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι κτισμένο σε υψόμετρο 720 μ. στη βορειοανατολική πλευρά του Παρνασσού στην κεντρική Λοκρίδα και απέχει 12 χιλιόμετρα από την Κάτω Τιθορέα.
Το Μοναστήρι της Παναγίας της Ελεούσας είναι χτισμένο στο χωριό Ξυνιάδα Δομοκού. Το Μοναστήρι κτίσθηκε το 1962 όταν ο νυν ηγούμενος του Μοναστηριού οραματίστηκε την εμφάνιση της Παναγίας και υπέδειξε στους κατοίκους του χωριού το σημείο ύπαρξης της εικόνα της Παναγίας και η οποία βρέθηκε στη συνέχεια και στη χάρη της χτίστηκε το Μοναστήρι
Το Μοναστήρι της Παναγίας της Αντίνιτσας βρίσκεται στις πλαγιές του όρους Όθρυς 20 χιλιόμετρα βόρεια της Λαμίας. Κατά την επανάσταση του 1821 έλαβε ενεργό μέρος και απετέλεσε κέντρο αντίστασης και ορμητήριο των αγωνιστών. Το Μοναστήρι καταστράφηκε ολοσχερώς από τις κατοχικές δυνάμεις το 1944 και η αναστήλωση του άρχισε και πάλι στην δεκαετία του 1960
 
Ευβοια: Το πανηγύρι του Οξυλίθου
Στην Εύβοια το Δεκαπενταύγουστο όσοι βρεθούν θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία σε μια από τις πολλές γραφικές εκκλησίες που υπάρχουν και οι οποίες είναι αφιερωμένες στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ενώ όσοι είναι λάτρεις της παράδοσης και των πανηγυριών έχουν εξίσου την ευκαιρία να βρεθούν σε ένα από τα καθιερωμένα πανηγύρια που γίνονται σε πολλά μέρη της Εύβοιας.
Στην Κεντρική Εύβοια το γνωστότερο όλων είναι το πανηγύρι του Οξυλίθου, στο οποίο νέοι και νέες μαζεύονται την παραμονή της γιορτής της Παναγίας και φτιάχνουν το πατροπαράδοτο στιφάδο, ενώ την επομένη στήνεται γλέντι στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας, όπου επισκέπτες και κάτοικοι έχουν την ευκαιρία να γευτούν το στιφάδο και να γλεντήσουν.

Στη Βόρεια Εύβοια η Παναγία της Λιχάδας είναι εξίσου γνωστή για το πανηγύρι της, ενώ λίγο πιο έξω από τη Χαλκίδα και πιο συγκεκριμένα στη παραλία Χιλιαδού τελείται η καθιερωμένη λειτουργία στο απόμερο αλλά πολύ όμορφο εκκλησάκι της Παναγίας.
Στα Ψαχνά και στην Ιερά Μονή Γοργοϋπήκοου γίνεται παραδοσιακή λιτανεία του Επιταφίου της Παναγίας σύμφωνα με την τάξη του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ενώ στην εκκλησία της Παναγίας στο Βασιλικό τελείται κάθε χρόνο πανηγύρι στο δεύτερο δημοτικό σχολείο.
Άλλα γνωστά πανηγύρια της Παναγίας στην Εύβοια είναι στο Γυμνό, στην Αγία Άννα, στα Φύλλα, της Παναγίας της Περιβλέπτου στα Πολιτικά, στη Στενή, στους Στρόπωνες, στον Πάλιουρα και σε πολλά άλλα χωριά της Εύβοιας.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι φωτογραφίες του κορυφαίου Robert McCabe από την Πάτμο του '60 [εικόνες]

Μνήμες και στοιχεία μιας ανθρωπογεωγραφίας μοναδικής εγκλωβίζει κάθε μια από τις 60 φωτογραφίες που έβγαλε στην Πάτμο ο Αμερικανός φωτογράφος Robert McCabe. Οι εικόνες αυτές θα παρουσιαστούν σε έκθεση στο Πνευματικό Κέντρο της Χώρας Πάτμου από τις 24 Ιουλίου ως τις 25 Αυγούστου.

O Robert McCabe ήρθε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1954 και από τότε συνέδεσε τη ζωή του με τη χώρα μας. Επισκέφθηκε την Πάτμο το 1967 και αμέσως ξεχώρισε το νησί από όλη την περιήγησή του, καθώς αντιλήφθηκε τη σπάνια ένωση μιας ζωντανής κοινότητας ανθρώπων με τη θρησκευτική και ιστορική τους παράδοση και το μοναδικό φυσικό και αρχιτεκτονικό κάλλος του τόπου τους. Η προσεχής έκθεση στο νησί της Αποκάλυψης δεν αποτελεί μόνο το προϊόν της μεγάλης αγάπης του Robert McCabe για την Πάτμο. Θα αποτελέσει ταυτόχρονα την αφορμή να αναγεννηθούν πολύτιμες μνήμες της ζωής του νησιού.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΝΑ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

1. Παπαδημητρακοπούλου Ευγενία
2. 1. Αφιερωμένο στη μνήμη της μητέρας μου… 
3. 
   
4. 
   
5. Παναγία Παρθένος Παναγία Παρθένος! Την εικόνα της κρέμασε ψηλά στην κάμαρά σου· στης ζωής τους δρόμους οδηγήτριά σου κι υπνοδότρα θεία στα βλέφαρά σου. Να σκεπάζει ανάλαφρα τον ύπνο σου των λευκών χεριών της η βοήθεια. Να σου φέρνει τα γλυκύτερα όνειρα και τη μέρα να στα δείχνει αλήθεια. Γεώργιος Δροσίνης
6. 
   
7. 2. Αυγέρης Μάρκος «Να, ο λαός Σου» Τεράστιο κύμα ο λαός μου που μ’ ανασηκώνει και με φέρνει όπως η αγκαλιά το βρέφος των Ουρανών η Πλατυτέρα 
8. 
   
9. 3. Βαλαωρίτης Αριστοτέλης «Ευαγγελισμός – Ελληνισμός» Με μιας ανοίγει ο ουρανός, τα σύγνεφα μεριάζουν, οι κόσμοι εμείνανε βουβοί, παράλυτοι, κοιτάζουν. Μια φλογ’ αστράφτει... ακούονται ψαλμοί και μελωδία... Πετάει εν άστρο... σταματά εμπρός εις τη Μαρία... «Χαίρε της λέγει, αειπάρθενε, ευλογημένη χαίρε! Ο Κύριός μου είναι με σε. Χαίρε, Μαρία, χαίρε!...» Επέρασαν χρόνοι πολλοί... Μια μέρα σαν εκείνη αστράφτει πάλαι ο ουρανός... Στην έρμη της την κλίνη λησμονημένη, ολόρφανη, χλωμή κι απελπισμένη, μια κόρη πάντα τήκεται, στενάζει, αλυσωμένη. Τα σίδερα είναι ατάραγα, σκοτάδι ολόγυρά της. Η καταφρόνια, η δυστυχιά σέπουν τα κόκαλά της. Τρέμει με μιας η φυλακή και διάπλατη η θυρίδα φέγγει κι αφήνει και περνά εν άστρο, μιαν αχτίδα. Ο Άγγελος εστάθηκε, διπλώνει τα φτερά του... 

Ενα παιδί μέσα μας.....

Έλεγε ο άγιος Πορφύριος, ότι τα συναισθήματα που δεν εκφράζονται γίνονται ασθένειες. Κι αυτό είναι μια αλήθεια. Γιατί τα παγωμένα, αβίωτα και απωθημένα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας, στην ενήλικη φάση της ζωής γίνονται ψυχοσωματικές ασθένειες. Πίσω από την κατάθλιψη, τον φόβο, πανικό, άγχος, αυτοάνοσα και άλλα, βρίσκεται το παιδί που δεν μπόρεσε να εκφράσει το πόνο του για την απώλεια ή την απόρριψη, για τον θυμό και την οργή του, για το φόβο και την ντροπή που αισθάνθηκε.
Λύση; Να δώσουμε σε αυτό το τραυματισμένο παιδι την δυνατότητα, να μιλήσει, να εκφραστεί, δίχως να φοβάται την εκ νέου απόρριψη. Δίχως κρίση και επίκριση ή τιμωρία να βιώσει την αποδοχή. Γιατί πέρα από αυτούς που εμείς καθημερινά λέμε ότι μας πίεσαν και καταπίεσαν, μας κατέστρεψαν και πλήγωσαν, υπάρχει κάποιος που ακόμη και σήμερα συνεχίζει το ίδιο ακριβώς έργο και αυτός δεν είναι άλλος από εμάς τους ίδιους. Ο πιο βάναυσος τιμωρός είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
Πρέπει με αγάπη να του εξηγήσουμε οτι οι λόγοι που το έκαναν να ειναι θυμωμένο και τρομαγμένο πλέον δε υπάρχουν, και θα πρέπει να κοιτάξει εκ νέου τις πληγές του στο φως του σημερα, στο φως του Χριστού. Να συγχωρέσει και να συγχωρεθεί με το παρελθόν του, στο σήμερα και το αύριο του. Εάν δεν καταφέρουμε να ελευθερώσουμε αυτό το τραυματισμένο και πληγωμένο παιδί, δεν θα σταματάει να κάνει ζαβολιές για να κερδίζει το ενδιαφέρον και την προσοχή μας. Και οι ζαβολιές αυτού του παιδιού, που ζει εκεί στα σκοτεινά υπόγεια της ψυχής, είναι οι αρρώστιες.

 π. ΛίΒυος

Φως και Ελληνικό Καλοκαίρι. Νικόλαος Λύτρας και Οδυσσέας Ελύτης

Από το Ψάθινο Καπέλο στο Φως του Ελληνικού καλοκαιριού.

  Κατακαλόκαιρο! Μία θερμή Αυγουστιάτικη ημέρα είναι η σημερινή. Βρισκόμαστε στην "καρδιά" του ελληνικού Καλοκαιριού. Οι εκτυφλωτικές ακτίνες του ήλιου περιβάλλουν τα πάντα...όλα μεταμορφώνονται ή παραμορφώνονται και γίνονται ΦΩΣ. 

  Για αυτό, σκέφτηκα ένα πίνακα σύμβολο της ιδέας του φωτεινού ελληνικού καλοκαιριού, ένα έργο που αποτελεί εξαιρετικό δείγμα του πρώιμου μοντερνισμού στην ελληνική ζωγραφική δια χειρός ενός μεγάλου Έλληνα ζωγράφου, του Νικόλαου ή Νίκου Λύτρα (1883-1927). "Το ψάθινο καπέλο", ένα έργο ιδιότυπου ελληνικού εξπρεσιονισμού, αποπνέει την αίσθηση της θερμότητας από τον δυνατό ήλιο μίας καλοκαιρινής ημέρας σ' ένα ελληνικό νησί. 

Νίκος Λύτρας, Το ψάθινο καπέλο. Περίπου 1925. Εθνική Πινακοθήκη. Μια ηλιοκαμμένη μορφή (είναι γυναικεία) με λευκό-ιώδη πουκάμισο φορά ψάθινο καπέλο για να προστατευθεί από το φώς του κατακαλόκαιρου. Πίσω της ένα ξερό ελληνικό τοπίο με λευκά σπίτια που θυμίζουν αιγιοπελαγίτικο νησί. Πιθανόν πρόκειται για την Τήνο, το νησί από όπου καταγόταν ο ζωγράφος, ο οποίος ήταν γιος του επίσης μεγάλου ζωγράφου, του Νικηφόρου Λύτρα.

Ο Γιώργος Παπαστεφάνου θυμάται την Αρλέτα

Η Αρλέτα πίστευε πως είχαμε γνωριστεί καλοκαίρι γιατί θυμόταν κάποιον απ'την παρέα της να ρίχνει τις βουτιές του. Μπα, επέμενα εγώ, μάλλον ο φίλος σου ήταν χειμερινός κολυμβητής! Φεβρουάριος ήταν τότε που πρωτοσυναντηθήκαμε, σε μια Ύδρα άδεια και μουντή και ήταν Καθαρή Δευτέρα. Μάλιστα, μετά από έρευνες σε ξεχασμένα χαρτιά και ημερολόγια, κατέληξα και στην οριστική ημερομηνία. Όχι 23 αλλά 21 Φεβρουαρίου του 1966.

Έλληνες ηθοποιοί γεννημένοι από το 1925 ως το 1940 που έφυγαν πρόωρα

Μιχάλης Στούκας

• 
  

Τάσος Γιαννόπουλος, Χρόνης Εξαρχάκος, Κώστας Καραγιώργης, Θανάσης Μυλωνάς, Χρήστος Νέγκας κ.ά. σίγουρα θα πρόσφεραν πολλά ακόμα…

Ιερά Μονή Παναγίας Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό.

Ιερά Μονή Παναγίας Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό. Ένα ορθόδοξο αφιέρωμα, Παρουσιάζει το ιστορικό της Ιεράς Μονής της Παναγίας της Χοζοβιώτησσας στην Αμοργό

Ο Αύγουστος του Νίκου Καζαντζάκη

Ο Αύγουστος ήταν για μένα, όταν ήμουν παιδί, κι είναι ακόμα, ο πιο αγαπημένος μου μήνας· αυτός φέρνει, μαθές, τα σταφύλια και τα σύκα, τα πεπόνια, τα καρπούζια· τον ονομάτισα Άγιον Αύγουστο· αυτός ο προστάτης μου, έλεγα, σε αυτόν θα κάνω την προσευκή μου· όταν θέλω τίποτα, από αυτόν θα το ζητώ, κι αυτός θα το ζητήσει από το Θεό, κι ο Θεός θα μου το δώσει.