Η παλιά γκαζιέρα

 
Αλήθεια πώς να την ξεχάσω ;
Με αυτή τρώγαμε και ζεσταινόμαστε....
Ήταν το εργαλείο της οικογένειας....την γυαλίζαμε με μπράσο για να αστράφτει....
το άξιζε....
Βάζαμε πετρέλαιο στο μικρό της ντεπόζιτο....οινόπνευμα πράσινο κάτω από την κεφαλή και το ανάβαμε για να την ζεστάνουμε.....μετά με την χειροκίνητη τρόμπα έπαιρνε μπροστά....
Τον χειμώνα κάτω από το τραπέζι της κάμαρας για να ζεσταθούμε όταν τρώγαμε
και όταν διαβάζαμε....με την απαραίτητη λαμαρίνα από πάνω για να αυξάνει
την ζέστη....η φλούδα του λεμονιού στην γωνία έκοβε την μυρουδιά..
Τις Κυριακές η φουκαριάρα μαρτύραγε με το κρέας που προσπαθούσε
να ψήσει.....και άφριζε αυτό και το ξάφριζε η μάνα και το τρύπαγε με το πηρούνι
για να δεί αν ψήθηκε και λήγαγε αυτό...στράβωνε.....
Το γιατί;
Το κρέας ήταν κατεψυγμένο Νέας Ζηλανδίας για οικονομία και για να είναι μπόλικο....
Πότε καταψύχθηκε ουδείς γνώριζε....πιθανόν από την εποχή των παγετώνων.
Μα ποιός τα έψαχνε αυτά....κρέας έπρεπε να φάς και το έτρωγες και το κατάπινες αμάσητο....αρκεί να γεμίσει το στομάχι σου.
Με τα χρόνια η γκαζιέρα γλύτωσε και από τις μετακομίσεις και από την μόδα
και ευτυχώς την έχω έστω και φυλακισμένη στην αποθήκη ....μέσα στο σπίτι
δεν υπάρχει θέση δυστυχώς γιατί χαλάει το ντεκόρ όπως μου λένε.
Εγώ όμως   πηγαίνω και την βλέπω σαν σε επισκεπτήριο.

http://pisostapalia.blogspot.gr/2017/06/blog-post_18.html

 
Καίτης Βασιλάκου.
Χανιά Δεκαετία του ’50.

[...] Θυμάμαι επίσης την γκαζιέρα. Η σχέση της μητέρας μου μαζί της ήταν από τις χειρότερες. Δεν ξέρω γιατί μάς προέκυψε μια τόσο δύστροπη γκαζιέρα που αρνιόταν μερικές φορές να δουλέψει Μια μέρα που πάλι δεν έπαιρνε μπροστά, η μητέρα μου την άρπαξε και σε έξαλλη κατάσταση την πέταξε στον κήπο. Μετά από λίγο βέβαια πήγε και την ξαναμάζεψε, αλλιώς θα μέναμε νηστικοί εκείνο το μεσημέρι.

Είχαμε και μια φουφού που άναβε με κάρβουνα και η μητέρα μαγείρευε συχνά εκεί το φαγητό. Σε τι διέφερε από την γκαζιέρα δεν αναρωτήθηκα ποτέ και ακόμα δεν το ξέρω.

Σιγά-σιγά όλη η γειτονιά απέχτησε πετρογκάζ και πήραμε κι εμείς. Επιτέλους, πολιτισμός. Άναβες ένα σπίρτο, γύριζες το κουμπί και τσαφ! Άναβε η φωτιά.....
 http://ketivasilakou.blogspot.gr/2016/07/blog-post_27.html