Πάνω στα χέρια σου ακούμπησα πετράδι, μια μυρωδιά καλοκαιριού απ' τις ακτές, που τόσα χρόνια σαν μαΐστρος με ταράζει, όταν ψαρεύω στα ρηχά κούφιες χαρές. Έριξες άγκυρα σαν όλες τις φρεγάδες, ξέσπασε θύελλα απ' το τρελό νοτιά, σε ουράνιο τόξο που μπερδεύτηκε στις λάσπες, αναζητούσες μια καινούρια πυρκαγιά. Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη, στον άλλο κόσμο τι θα βρεις; Θα 'σαι δεμένος με καινούριο εφιάλτη, εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή. Στοιχειά του ουρανού γλεντάνε το κορμί μου, και το ποτίζουν μ' ερμαφρόδιτη ηδονή, με ένα κασόνι ταξιδεύουν τη ψυχή μου, πάνω σε κύματα του πρέπει και του μη. Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω, μια μυρωδιά καλοκαιριού απ' τις ακτές, ήσουν παρένθεση που με έκανε να νιώσω, πως ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου