Εορταστικοί διάλογοι : Πρωτοχρονιάτικες υποχρεώσεις

«Η Κυρία. -Κ’ εγώ νομίζω πως πρέπει να τους στείλουμε κάποιο δώρο μεθαύριο την πρωτοχρονιά.
Ο Κύριος. –Τι να κάμωμεν. Είναι υποχρέωσις.
Η Κυρία. –Βέβαια. Αφού μας εφιλοξένησαν τρείς φορές στην Κηφισιά το καλοκαίρι.
Ο Κύριος. –Φυσικά. Εφάγαμε τρείς φορές στο σπίτι τους. Κάτι πρέπει να ξοδέψουμε και ’μείς τώρα, να μη μας πάρουν για χωριάτες.

ταξίδι

Θέλω να πάμε πίσω στο χρόνο οι δυο μας και να κάνομε ένα ταξίδι που έπρεπε να είχαμε κάνει πριν χρόνια.
Δεν πειράζει που αργήσαμε, πιάσε με απ' το χέρι και πάμε να βρούμε αυτά που προσπεράσαμε.

Αρσένιος μοναχός Καυσοκαλυβίτης

Αρσένιος μοναχός Καυσοκαλυβίτης,

ο ξυλογλύπτης (1866-1956)
(Φωτογραφία: Σπύρος Μελετζής, 1950)

Κατά κόσμον ονομαζόταν Απόστολος Κόντος του Στυλιανού και της Αμερσούδας. Η καταγωγή του ήταν από το χωριό Βρυσσί Μυ­τιλήνης. Το 1885 ήλθε στη σκήτη των Καυσοκαλυβίων και υποτάχθηκε στον Γέροντα Νικόδημο (†1907) της Καλύβης των Αγίων Πάντων, από τον οποίο έμαθε και την τέχνη της αγιογραφίας. Αργότερα όμως έμαθε το εργόχειρο της ξυλογλυπτικής, στην οποία σύντομα προόδευσε κατα­πληκτικά. Εκάρη μοναχός το 1887.

Τα ξυλογλυπτικά έργα του, με πολύπλοκες παραστάσεις, πολυπρόσωπα, λεπτότατα και αριστοτεχνικά τον έκαναν φημισμένο και μακριά από τον Άθωνα.

Στην πανήγυρι της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, πριν 60 χρόνια!

(Γράφει ο Επίσκοπος Ροδοστόλου Χρυσόστομος)

Ήταν μεγάλη χαρά για μένα, που, την πρωτομηνιά του Δεκεμβρίου (1956), ο αντιπρόσωπος της Σταυρονικήτα Προηγούμενος Σωφρόνιος (Γκούμας Σπυρίδων του Ιωάννου εκ Σαλαμίνος, γεν. 1884, προσελ. 1912, κουρ. 1914, κοιμ. Ιουν. 1966) μου ενεχείρισε προσκλητήριο επιστολή, για να ψάλω ως αριστερός ψάλτης στην πανήγυρι του Αγίου Νικολάου.

Μεϊχανέδες, μαντίλες και ο Τσόμσκι

 του Στέλιου Ελληνιάδη

 Από την Πόλη φύγαμε το 1958. Πηγαίνοντας συχνά στην Ουκρανία, μέσω Κωνσταντινούπολης, παρ' όλο που κάθε φορά περίμενα πολλές ώρες στο αεροδρόμιο Κεμάλ Ατατούρκ το αεροπλάνο για την Κριμαία, δεν το αποφάσιζα να βγω στην Πόλη.  

Το 1988, οι γονείς μου ξαναπήγαν στην Πόλη, αλλά στην επιστροφή τους, στο Ελληνικό, ο πατέρας μου ήταν αγνώριστος. Αντί να ανταποδώσει τα καλωσορίσματά μας, ψέλλισε συντετριμμένος «Πάει η Ελλάδα»! Ολόκληρος ο κόσμος που εκείνος φύλαγε σαν μαργαριτάρι στο μυαλό και την καρδιά του, είχε εξαφανιστεί... Εκείνη τη χρονιά, το ελληνικό κράτος, ύστερα από τριάντα χρόνια, αξιώθηκε να μου δώσει την ελληνική υπηκοότητα για να πάψω τυπικά να είμαι άπατρις! Θυμάμαι πόσο ντρεπόμουν που, μικρά παιδιά, στεκόμασταν στην ουρά στο Κέντρο Αλλοδαπών, μαζί με τους ξένους, κάθε έξι μήνες επί δεκαπέντε χρόνια, για να μας κάνουν τη χάρη να μας ανανεώσουν τις άδειες παραμονής μας.

H Γέννηση (Τάσος Λειβαδίτης)

 «Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

 Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.

 Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.

 “Είδες – μου λέει – γεννήθηκε η ευσπλαχνία”.

 Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

 Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες

 και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.»…Από τη συλλογή «Ο αδελφός Ιησούς»

Πηγή: e-theologia.blogspot.gr
http://www.diakonima.gr/ 

Τόλης Νικηφόρου, λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα

Τόλης Νικηφόρου, λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα

ένας μικρός χριστός γεννιέται πάλι αύριο,

μόνος στον κόσμο.

ένας μικρός χριστός που

ζωγραφίζει θαμπά στο τζάμι δέντρα για τα παιδιά,

καράβια για τα όνειρα,

ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους.

παραμονή και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας

στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα.

Κώστα Βάρναλη ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ

Ο ουρανός έβρεχε διαρκώς λεπτόν νερόχιονον, ο γραίος αδιάκοπος εφύσα και ήτο ψύχος και χειμών τας παραμονάς των Χριστουγέννων του έτους…

Ο κυρ Αλέξανδρος είχε νηστεύσει ανελλιπώς ολόκληρον το Σαρανταήμερον και είχεν εξομολογηθεί τα κρίματά του (Παπά-Δημήτρη το χέρι σου φιλώ!). Και αφού εγκαίρως παρέδωσε το χριστουγεννιάτικον διήγημά του εις την "Ακρόπολιν" και διέθεσεν ολόκληρον την γλίσχρον αντιμισθίαν του προς πληρωμήν του ενοικίου και των ολίγων χρεών του, γέρων ήδη κεκμηκώς υπό των ετών και της νηστείας, αποφεύγων πάντοτε την πολυάσχολον τύρβην, αλλά φιλακόλουθος πιστός, έψαλεν, ως συνήθως, με την βραχνήν και σπασμένην φωνήν του, πλήρη όμως ενθέου πάθους, ως αριστερός ψάλτης, εις το παρεκκλήσιον του Αγίου Ελισσαίου τας Μεγάλας Ώρας, σχεδόν από στήθους, και ότε επανήλθεν εις το πτωχικόν του δωμάτιον, δεν είχεν ακόμη φέξει!

Χριστούγεννα: γιορτάζω για να αλλάξω οριστικά

Χριστούγεννα

(Μουσική, Στίχοι, Ερμηνεία Φοίβος Δεληβοριάς, από το δίσκο Ο καθρέφτης)

Φώτης Κόντογλου – Παραμονὴ Χριστούγεννα

Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα. Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ κόσμος ἤτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι. Εἶχε βραδιάσει κι ἀνάψανε τὰ φανάρια μὲ τὸ πετρόλαδο. Τὰ μαγαζιὰ στὸ τσαρσὶ φεγγοβολούσανε, γεμάτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ καλά. Ὁ κόσμος μπαινόβγαινε καὶ ψώνιζε· ἀπὸ τό ῾να τὸ μαγαζὶ ἔβγαινε, στ᾿ ἄλλο ἔμπαινε. Κι ὅλοι χαιρετιόντανε καὶ κουβεντιάζανε μὲ γέλια, μὲ χαρές.

ENA ΠΛΑΚΙΩΤΙΚΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Παιδικές αναμνήσεις που κρύβουν τόσες εικόνες για την παραμονή της Γέννησης… Ας αφήσουμε, όμως, κάποιον Αθηναίο γκάγκαρο να μας διηγηθεί μέσα από τη δική του ματιά και με τον δικό του τρόπο, την προετοιμασία για τη μεγάλη γιορτή…

Οινοπαντοπωλείον το Ειδικόν

Ένα ταξίδι στο παρελθόν με φωτογραφίες του Μάκη Σταματάκη

 Στην οδό Σαλαμίνας και Ψαρών στα Ταμπούρια του Πειραιά, βρίσκεται – όπως γράφει η ταμπέλα – το «Οινοπαντοπωλείον το Ειδικόν, Απ. Παπακωνσταντίνου και Υιός, έτος ἱδρύσεως 1920″.

"Merry Christmas" from the Past !

 

Αγαπώ καθετί που είναι παλιό:

τους παλιούς φίλους, τους παλιούς καιρούς,

τους παλιούς καλούς τρόπους, τους παλιούς πίνακες,

τα παλιά βιβλία, το παλιό κρασί.

Oliver Goldsmith, 1730 - 1774, Βρετανός συγγραφέας

«Αρχαίες πέτρες» ποίημα του Γιώργου Μολέσκη καί ένας πίνακας του Δημήτρη Λ. Αποστολίδη.

    Αρχαίες Πέτρες: «Κάθομαι και συνομιλώ με τους αδελφούς μου

  πάνω σε πέτρες που μας ξέραν από παιδιά

  προσπαθούμε να θυμηθούμε 

 τα όσα έγιναν στους αιώνες του χωρισμού μας,

 τι γνώρισε ο καθένας, τι έζησε και τι ονειρεύτηκε,

 να γεμίσουμε το κενό και να σμίξουμε ξανά.

 Κάποτε πέφτει σκοτάδι στη μνήμη σαν αυλαία

 και σταματά την πράξη,

 ένα ποτάμι περνά και μας χωρίζει,

 Παύουμε ν' αναγνωριζόμαστε, μιλούμε άλλες γνώσσες.

 Μα έρχονται τούτες οι πέτρες οι πελεκημένες στα μέτρα των   

 χεριών και του σώματός μας

 οι δουλεμένες στα μέτρα της ψυχής και της γλώσσας μας, έρχονται οι πέτρες αυτές και μας αναγνωρίζουν».

Αρχαία Κόρινθος, 30Χ40 ακρυλικό σε μουσαμά

Χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις στα παλιά περιοδικά

Η υπερ-ρεαλιστική τέχνη του Antonio Guzmán Capel

Ισπανός ζωγράφος γεννημένος το 1960 στην πόλη Tetouan, είναι εγγονός του μουσικού, συνθέτη και μαέστρου Antonio Guzman Ricis.  Έκανε την πρώτη του έκθεση, όταν ήταν μόλις έντεκα χρονών. Στην ηλικία των δεκατέσσερων ετών εξέθεσε το έργο του στην Ελβετία, εκεί θεωρήθηκε από τους τοπικούς κριτικούς ως ιδιοφυΐα της ζωγραφικής

Το ταγκό τ' ωραιότερο του κόσμου

Τα πρώτα τάγκο παιζόντουσαν από μετανάστες στο Μπουένος Άιρες και το Μοντεβιδέο. Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, το τάγκο ήταν ευρέως διαδεδομένο στις λαϊκές γεiτονιές του Μπουένος Άϊρες  el.wikipedia.
Στη δεκαετία του 1920 και '30 ταξίδεψε πέρα από τον ωκεανό καί έγινε δημοφιλές σε όλο τον κόσμο.

Οι κυρίες του Γιαννάκη.....

Το ζαχαροπλαστείο του Γιαννάκη υπήρχε δεκαετίες πίσω
στην Πανεπιστημίου και Κριεζώτου.
Σύχναζαν Αθηναίες και Αθηναίοι και πολλοί έρωτες ξεκίνησαν
από εκεί για να καταλήξουν σε γάμο.

Η Μαίρη Λω τραγούδησε .....
"Ξαναβλέπω το μικρό το αμαξάκι
τον γκαζιέρη που μας άναβε το φως
και θυμάμαι τις κυρίες του Γιαννάκη
και τον έρωτα που ήτανε κρυφός."

.
http://pisostapalia.blogspot.gr/2016/12/blog-post_29.html 

Παλιές έγχρωμες φωτογραφίες της Ελλάδας

Χαλκίδα, τέλη δεκαετίας '50

Ναύπλιο 1965

(photo by Colin Pickett)

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ 2016 ΑΠΟ ΤΟ NATIONAL GEOGRAPHIC

Τά Ιμαλάια από τα 20.000 πόδια.

Η ταινία είναι γυρισμένη από ένα ελικόπτερο, ξεκινά από το Κατμαντού από τά 4.600 πόδια. Έως τά 24.000 πόδια. Η κάμερα αυτό πού καταγράφει είναι από τα πιο σταθερά, υψηλής ευκρίνειας, καί καθαρά εναέρια πλάνα από αυτά τα βουνά που κυκλοφόρησαν ποτέ, στό Mt. Έβερεστ, Ama Dablam και Lhotse.

The Himalayas from 20,000 ft. from Teton Gravity Research on Vimeo.

ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΚΑΤΩ ΙΤΑΛΙΑ

Itela - Avleddha Gianni e Rocco De Santis.

Ποια σκηνή ελληνικής ταινίας γυρίστηκε 10 φορές επειδή οι ηθοποιοί δεν μπορούσαν να κρατήσουν τα γέλια τους;

 
Ο Βασίλης Αυλωνίτης ήταν ένας από τους κορυφαίους κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου. Είχε πλούσια καριέρα τόσο στο θέατρο, όσο και τον κινηματογράφο.  Οι ρόλοι του, ακόμα κι όταν δεν ήταν πρωταγωνιστικοί, ξεχώριζαν λόγω του ταλέντου του και του τρόπου που ερμήνευε.
Ο Αυλωνίτης ξεχώριζε για τις γκριμάτσες, τις μούτες του, όπως λέγονται στον χώρο της υποκριτικής, που προκαλούσαν γέλιο όχι μόνο στο κοινό, αλλά και στους συναδέλφους του.

Rhapsody Philharmonic - Wake me up

Μια νέα ορχήστρα που αποτελείται από 50 μουσικούς ηλικίας 17-25. Όλοι τους έχουν διαπρέψει στην Εθνική Ακαδημία Μουσικής τού Βιετνάμ.

2016 Τελετή Απονομής των Βραβείων Νόμπελ, Patti Smith "A Hard Rain’s A-Gonna Fall" του Bob Dylan

 10 Δεκ 2016

Η συγκινητική στιγμή από τήν ερμηνεύτρια Patti Smith στό τραγούδι του Μπόμπ Ντίλαν A Hard Rain’s A-Gonna Fall στην παράσταση γιά την απονομή του Βραβείου Νόμπελ στο Μέγαρο Μουσικής της Στοκχόλμης.

Τα Χριστούγεννα στη ζωγραφική. Χριστουγεννιάτικο όνειρο την Παραμονή των Χριστουγέννων

Παραμονή Χριστουγέννων

Τέλη του 19ου αιώνα-αρχές του 20ού αιώνα: Είναι παραμονή Χριστουγέννων. Ο Γερμανός Fritz von Uhde απεικονίζει μία σκεπτική μοναχική γυναικεία μορφή στο χιόνι. Άραγε τι να σκέφτεται; 

Fritz von Uhde, Χειμερινό τοπίο. Παραμονή των Χριστουγέννων. 1890. Ιδιωτική Συλλογή.

Αθηνόδωρος Προύσαλης

Στο παλιό σινεμά κατοχυρώθηκε ως μάγκας.

Γράφει για κείνον ο Ντίνος Δημόπουλος:

«Ο Νίκος Φέρμας ήταν ο δάσκαλος. Ο άλλος, ο μαθητής, εξίσου αυθεντικός με τον δάσκαλο, αλλά πιο αλαφρός, πιο ιπτάμενος και πιο ποιητικός ήταν ο Αθηνόδωρος Προύσαλης».

40 αξέχαστες στιγμές από δυο μοναδικούς ηθοποιούς που έδωσαν απλόχερα γέλιο

O Stan Laurel και ο Oliver Hardy έχουν εμπνεύσει δίχως αμφιβολία γενιές και γενιές κωμικών.

Next

Οι αγαπημένοι μας "Χοντρός και Λιγνός" επέστρεψαν στη μεγάλη οθόνη το 2015 με αφορμή τον εορτασμό της 125ης επετείου από τη γέννηση του Stan Laurel,