«Αρχαίες πέτρες» ποίημα του Γιώργου Μολέσκη καί ένας πίνακας του Δημήτρη Λ. Αποστολίδη.

    Αρχαίες Πέτρες: «Κάθομαι και συνομιλώ με τους αδελφούς μου

  πάνω σε πέτρες που μας ξέραν από παιδιά

  προσπαθούμε να θυμηθούμε 

 τα όσα έγιναν στους αιώνες του χωρισμού μας,

 τι γνώρισε ο καθένας, τι έζησε και τι ονειρεύτηκε,

 να γεμίσουμε το κενό και να σμίξουμε ξανά.

 Κάποτε πέφτει σκοτάδι στη μνήμη σαν αυλαία

 και σταματά την πράξη,

 ένα ποτάμι περνά και μας χωρίζει,

 Παύουμε ν' αναγνωριζόμαστε, μιλούμε άλλες γνώσσες.

 Μα έρχονται τούτες οι πέτρες οι πελεκημένες στα μέτρα των   

 χεριών και του σώματός μας

 οι δουλεμένες στα μέτρα της ψυχής και της γλώσσας μας, έρχονται οι πέτρες αυτές και μας αναγνωρίζουν».

Αρχαία Κόρινθος, 30Χ40 ακρυλικό σε μουσαμά