Βασισμένο στο
θεατρικό έργο του Δημήτρη Ψαθά: "Εξοχικόν Κέντρον Ο Έρως".
Η ταινία που γυρίστηκε στη Θεσσαλονίκη, δίνει την ευκαιρία
στον Θανάση Βέγγο να ξεδιπλώσει το κωμικό ταλέντο,
ερμηνεύοντας μοναδικά τον ρόλο του λαϊκού φιλόσοφου
Θρασύβουλα.
Ατάκες:
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ (ΒΕΓΓΟΣ): Περιμένεις κορίτσι ε; Έρωτας;
ΑΛΕΚΟΣ (ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ): Εμ...
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Όλα είναι ατμός
ΑΛΕΚΟΣ: Ορίστε;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: ...εκτός από τον έρωτα και διαλύονται. Το χρήμα είναι ατμός και φεύγει. Η δόξα είναι ατμός και πάει. Ζεις για λίγα χρόνια τη ζωή σου και ύστερα από λίγο, "Άμωμοι εν οδώ αλληλούια".
ΑΛΕΚΟΣ: Χαρούμενο θέμα βρήκες. Έχεις κάνει ψάλτης;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Όχι, άλλα έχω παρακολουθήσει καμμιά εκατοστή κηδείες.
ΑΛΕΚΟΣ: Πολύ ωραία ψυχαγωγία διάλεξες. Και τι θέλεις τώρα, να παρακολουθήσεις και τη δική μου;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Όχι αλλά θα πεθάνεις και συ μια μέρα, δε θα πεθάνεις;
ΑΛΕΚΟΣ: Μπα, Χριστός και Παναγία. Χτύπα ξύλο χριστιανέ μου. Κουνήσου από τη θέση σου.
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Χτυπήσεις - δε χτυπήσεις, κουνηθείς - δε κουνηθείς, ουδείς γλιτώνει το μοιραίο. "Η ζωή εισερχομένη από την πόρτα, ο θάνατος παραμονεύει στο παράθυρο". Θρασύβουλας.
ΑΛΕΚΟΣ: Γιατί Θρασύβουλας;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Εγώ το είπα αυτό.
ΑΛΕΚΟΣ: Α, σκέψεις μεγάλων ανδρών...
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Έτσι είναι. Διότι ότι και να κάνεις στη ζωή, όσο και να ζήσεις, θα 'ρθει μια μέρα ο καπετάν Μιχάλης και θα σου πει: "Μουσιού, για γκελ μπουρντά".
ΑΛΕΚΟΣ: Ποιός είναι ο καπετάν Μιχάλης;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ.
ΑΛΕΚΟΣ: Α, ωραία. Και μιλάει Γαλλικά ή Τούρκικα;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Μωρέ ό,τι του γουστάρει μιλάει.
ΑΛΕΚΟΣ: Σωστά! Αρχάγγελος είναι, ό,τι θέλει κάνει.
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: "Το μόνο σίγουρο πράγμα στη ζωή είναι ο θάνατος!" Θρασύβουλας.
ΑΛΕΚΟΣ: Μέλι στάζει η γλώσσα σου.
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: "Αχ, ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης"
ΑΛΕΚΟΣ: Θρασύβουλας!
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Όχι, αυτό δεν είναι δικό μου.
ΑΛΕΚΟΣ: Α, βλέπω δεν κάνεις λογοκλοπή.
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Όχι, λέω μόνο τα δικά μου εγώ.
ΑΛΕΚΟΣ: Δε μου λες, εξοχικό κέντρο είναι εδώ ή γραφείο κηδειών;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Εξοχικό Κέντρο που φωλιάζει ο Έρως.
ΑΛΕΚΟΣ: Που φωλιάζει ο Χάρος, δε λες καλύτερα;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Όχι. Διότι ο έρωτας εισερχόμενος από την πόρτα, ο Χάρος φεύγει από το παράθυρο.
ΑΛΕΚΟΣ: Θρασύβουλας!
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Μάλιστα! Μόνο ο έρωτας είναι αθάνατος...
ΑΛΕΚΟΣ: ...όλα τ' άλλα είναι ατμός!
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Ναι, αρχίζεις και με καταλαβαίνεις βλέπω!
ΘΟΔΩΡΟΣ (ΖΕΡΒΟΣ): Ψήλωσες εσύ!
ΑΛΕΚΟΣ: Ορίστε;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ψήλωσες, λέω.
ΑΛΕΚΟΣ: Πότε, σήμερα;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Δε ξέρω από πότε, γιατί δεν το 'χα προσέξει.
ΑΛΕΚΟΣ: Και γω δεν το 'χα προσέξει. Μήπως κόντυνες εσύ;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Αλέκο, παιδί μου, έγινες άνδρας πια. Μ' εννοείς;
ΑΛΕΚΟΣ: Εγώ το εννοώ, εσύ δεν εννοείς να το εννοήσεις.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Το έχω εννοήσει προ πολλού.
ΑΛΕΚΟΣ: Μέχρι προχθές με θεωρούσες παιδάκι.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Όχι, Αλέκο, δεν είσαι παιδάκι, είσαι άνδρας ώριμος και πρέπει να 'χεις πλήρη επίγνωση των καθηκόντων και υποχρεώσεών σου.
ΑΛΕΚΟΣ: Των δικών μου υποχρεώσεών;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Των δικών σου βέβαια. Τίνος άλλου; Για σένα πρόκειται.
ΑΛΕΚΟΣ: Ααα, εντάξει για τα δικά μου λες.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Αλέκο σήμερα θα μιλήσουμε καθαρά, σαν πατέρας και γιος, αλλά και σαν άνδρας προς άνδρα. Θα τα πούμε όλα. Ανοιχτά και παστρικά.
ΑΛΕΚΟΣ: Μάλιστα.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Πρόκειται παιδί μου, για ένα θέμα υψίστης σημασίας, κοινωνικής και ηθικής, όπως είναι η τιμή.
ΑΛΕΚΟΣ: Μάλιστα.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Η τιμή, εννοώ, του κοριτσιού. Θα ξέρεις βέβαια, τι είναι η τιμή του κοριτσιού.
ΑΛΕΚΟΣ: Εμ βέβαια, πώς δεν ξέρω, αλλίμονο!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Μπράβο παιδί μου, αφού το ξέρεις, κάτσε παιδί μου. Η τιμή ενός κοριτσιού Αλέκο παιδί μου, είναι το πολυτιμότερο στολίδι του, είναι η ύπαρξις του, είναι η υπόστασις του. Και κάτι περισσότερο ακόμα: είναι η προίκα του.
ΑΛΕΚΟΣ: Μπράβο, ωραία το πες αυτό. Η προίκα του.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Όταν λοιπόν, ένας νέος γίνει η αιτία να χαθεί η τιμή ενός κοριτσιού, αναλαμβάνει ευθύνες, δημιουργεί υποχρεώσεις, το ξέρεις αυτό;
ΑΛΕΚΟΣ: Αυτό δε ξέρω; Πώς δε το ξέρω; Το ξέρω και το παραξέρω!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Συνεπώς, αυτός ο νέος που έγινε η αιτία να χαθεί η τιμή του κοριτσιού, δεν έχει το δικαίωμα να μιλάει για προίκες, γιατί την προίκα την έφαγε. Σύμφωνοι;
ΑΛΕΚΟΣ: Την φαγωμένη;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι επιβάλλεται να γίνει λοιπόν σε αυτή την περίπτωση;
ΑΛΕΚΟΣ: Τι;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ο γάμος.
ΑΛΕΚΟΣ: Μάλιστα, σύμφωνοι απολύτως!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ο γάμος είναι ζήτημα τιμής σε αυτές τις περιπτώσεις και πρέπει να γίνει κατεπειγόντως.
ΑΛΕΚΟΣ: Ναι βεβαίως κατεπειγόντως, πολύ σωστά το είπες.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ωραία λοιπόν.
ΑΛΕΚΟΣ: Μόνο που υπάρχουν κάτι πατεράδες που φέρνουν αντιρρήσεις, κατάλαβες;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι έκανε λέει, να τους βράσω εγώ αυτούς τους πατεράδες, είναι γαϊδούρια!
ΑΛΕΚΟΣ: Μπράβο, μπράβο, ωραίο και αυτό. Λοιπόν είμαι συγκίνημένος που σ' ακούω, λοιπόν.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Και γω παιδί μου, είμαι ζωηρά συγκινημένος, γιατί βλέπω ότι έχεις ριζωμένες βαθύτατα τις ηθικές αρχές με τις οποίες σε γαλούχησα και που αποτελούν τις βάσεις κάθε έντιμης Ελληνικής οικογενείας. Διέφθηρες κοπέλα, πρέπει να την πάρεις.
ΑΛΕΚΟΣ: Θα την πάρω εντάξει.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ορίστε;
ΑΛΕΚΟΣ: Λέω εντάξει σωστά τα λες, οι βάσεις.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Εύγε παιδί μου, ήμουν βέβαιος πως θα τα καταφέρεις.
ΑΛΕΚΟΣ: Αλλά, κοτζάμ άνδρας είμαι.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι άντρας; Άντρουκλάς!
ΑΛΕΚΟΣ: Άντρουκλας με τα ούλα μου!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Να σε καμαρώσω, λεβέντη μου...
ΑΛΕΚΟΣ: ..ε μα σε παρακαλώ, άμα λέμε μια κουβέντα, τελείωσε!
ΘΟΔΩΡΟΣ: φτου να μη σε βασκάνω!
ΑΛΕΚΟΣ: Τίνος γιος είμαι όμως!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ε, ε!
ΑΛΕΚΟΣ: Λοιπόν, εσύ έχεις πάρει από μένα, το ξέρεις κύριε;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ορίστε; Λοιπόν στις περιπτώσεις που ο νέος αρνείται να κάνει το γάμο, έρχεται ο αδελφός με το πιστόλι στο χέρι και αξιώνει να γίνει ο γάμος. Έτσι;
ΑΛΕΚΟΣ: Έτσι. Ήρθε!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ποιός;
ΑΛΕΚΟΣ: Ο αδελφός!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι είπες;
ΑΛΕΚΟΣ: Εδώ σπίτι μας., λέω, ήρθε.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ποιός;
ΑΛΕΚΟΣ: Ο αδελφός.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ποιός αδελφός, παιδί μου; Εδώ στο σπίτι μας, ήλθε ο γαμπρός.
ΑΛΕΚΟΣ: Ω άλλος αυτός! Ήρθε και ο αδελφός.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Α, ο γαμπρός έχει αδελφό;
ΑΛΕΚΟΣ: Όχι, η αδελφή έχει αδελφό!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Πώς μου τα μπερδεύεις έτσι παιδάκι μου; Εσύ είσαι ο αδελφός.
ΑΛΕΚΟΣ: Ε, ωραία είμαι ο αδελφός, αλλά και αυτός που ήλθε εδώ, έχει μια αδελφή.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Α, ο γαμπρός έχει αδελφή;
ΑΛΕΚΟΣ: Όχι, ο γαμπρός - ο γαμπρός αδελφή! - ο γαμπρός δεν έχει αδελφή, ακριβώς γιατί έχει έναν αδελφό που έχει αδελφή. Ό,τι θέλουμε λέμε! Ε, αφού με ζάλισες!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Χριστός και Παναγία, παιδί μου, έλα στα συγκαλά σου βρε παιδάκι μου, ποιός αδελφός;
ΑΛΕΚΟΣ: Ακόμα δεν κατάλαβες;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι να καταλάβω; Εμείς συζητάμε εδώ για την περίπτωση της Άννας.
ΑΛΕΚΟΣ: Ποια Άννα, στην Άννα είσαι ακόμα; Εδώ εγώ τόσην ώρα σου μιλάω για την Βούλα.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Την Βούλα;
ΑΛΕΚΟΣ: Ναι.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ποιά είναι πάλι αυτή η Βούλα; Πούθε ξεφύτρωσε στη μέση;
ΑΛΕΚΟΣ: Τώρα ξεφύτρωσε; Η Βούλα είναι το κορίτσι μου, δεν είναι το κορίτσι μου;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι έκανε λέει; Έχεις και συ κορίτσι;
ΑΛΕΚΟΣ: Εμ, τι λέμε τόσην ώρα;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ύψιστε Κύριε, άλλη βόμβα έπεσε μέσα στο σπίτι μου...
ΑΛΕΚΟΣ: Εγώ σου τα 'πα, δε σου τα 'πα; Μαζί - μαζί πάνε αυτές.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Α, τον αλητήριο!
ΑΛΕΚΟΣ: Εγώ, σαν άνδρας που είμαι, ε, αγάπησα και γω μια κοπέλα!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι άνδρας βρε; Εσύ είσαι παιδάκι ακόμα!
ΑΛΕΚΟΣ: Εμ τι είμαι, πτυσσόμενος είμαι; Μια είμαι παιδάκι, μια είμαι τόσος, μια είμαι ΤΟΣΟΣ;
ΑΛΕΚΟΣ: Για σε παρακαλώ! Οι σημερινοί πατεράδες, δεν έχετε κανένα σεβασμό πια! Τέντυ fathers!
ΑΛΕΚΟΣ: Παιδιά, δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σήμερα είμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα... είμαστε!
Σενάριο / Σκηνοθεσία: Δαλιανίδης Γιάννης
Παραγωγή: Φίνος Φιλμ
Πρωταγωνιστούν: Ηλιόπουλος Ντίνος, Λάσκαρη Ζωή, Ζερβός Παντελής, Βέγγος Θανάσης, Στρατηγός Στέφανος, Γαρμπή Τζόλυ, Πρωτοπαππάς Ευάγγελος, Μεσσαλάς Γιώργος, Παπαχρήστος Κώστας, Μπίνη Γκόλφω, Βούλγαρη Μαρία, Κοντογιάννης Βελισσάριος
Διάρκεια: 83
Εισιτήρια: 69414
Α' Προβολή: 14/1/1962
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ (ΒΕΓΓΟΣ): Περιμένεις κορίτσι ε; Έρωτας;
ΑΛΕΚΟΣ (ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ): Εμ...
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Όλα είναι ατμός
ΑΛΕΚΟΣ: Ορίστε;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: ...εκτός από τον έρωτα και διαλύονται. Το χρήμα είναι ατμός και φεύγει. Η δόξα είναι ατμός και πάει. Ζεις για λίγα χρόνια τη ζωή σου και ύστερα από λίγο, "Άμωμοι εν οδώ αλληλούια".
ΑΛΕΚΟΣ: Χαρούμενο θέμα βρήκες. Έχεις κάνει ψάλτης;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Όχι, άλλα έχω παρακολουθήσει καμμιά εκατοστή κηδείες.
ΑΛΕΚΟΣ: Πολύ ωραία ψυχαγωγία διάλεξες. Και τι θέλεις τώρα, να παρακολουθήσεις και τη δική μου;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Όχι αλλά θα πεθάνεις και συ μια μέρα, δε θα πεθάνεις;
ΑΛΕΚΟΣ: Μπα, Χριστός και Παναγία. Χτύπα ξύλο χριστιανέ μου. Κουνήσου από τη θέση σου.
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Χτυπήσεις - δε χτυπήσεις, κουνηθείς - δε κουνηθείς, ουδείς γλιτώνει το μοιραίο. "Η ζωή εισερχομένη από την πόρτα, ο θάνατος παραμονεύει στο παράθυρο". Θρασύβουλας.
ΑΛΕΚΟΣ: Γιατί Θρασύβουλας;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Εγώ το είπα αυτό.
ΑΛΕΚΟΣ: Α, σκέψεις μεγάλων ανδρών...
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Έτσι είναι. Διότι ότι και να κάνεις στη ζωή, όσο και να ζήσεις, θα 'ρθει μια μέρα ο καπετάν Μιχάλης και θα σου πει: "Μουσιού, για γκελ μπουρντά".
ΑΛΕΚΟΣ: Ποιός είναι ο καπετάν Μιχάλης;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ.
ΑΛΕΚΟΣ: Α, ωραία. Και μιλάει Γαλλικά ή Τούρκικα;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Μωρέ ό,τι του γουστάρει μιλάει.
ΑΛΕΚΟΣ: Σωστά! Αρχάγγελος είναι, ό,τι θέλει κάνει.
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: "Το μόνο σίγουρο πράγμα στη ζωή είναι ο θάνατος!" Θρασύβουλας.
ΑΛΕΚΟΣ: Μέλι στάζει η γλώσσα σου.
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: "Αχ, ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης"
ΑΛΕΚΟΣ: Θρασύβουλας!
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Όχι, αυτό δεν είναι δικό μου.
ΑΛΕΚΟΣ: Α, βλέπω δεν κάνεις λογοκλοπή.
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Όχι, λέω μόνο τα δικά μου εγώ.
ΑΛΕΚΟΣ: Δε μου λες, εξοχικό κέντρο είναι εδώ ή γραφείο κηδειών;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Εξοχικό Κέντρο που φωλιάζει ο Έρως.
ΑΛΕΚΟΣ: Που φωλιάζει ο Χάρος, δε λες καλύτερα;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Όχι. Διότι ο έρωτας εισερχόμενος από την πόρτα, ο Χάρος φεύγει από το παράθυρο.
ΑΛΕΚΟΣ: Θρασύβουλας!
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Μάλιστα! Μόνο ο έρωτας είναι αθάνατος...
ΑΛΕΚΟΣ: ...όλα τ' άλλα είναι ατμός!
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ: Ναι, αρχίζεις και με καταλαβαίνεις βλέπω!
ΑΛΕΚΟΣ: Ορίστε;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ψήλωσες, λέω.
ΑΛΕΚΟΣ: Πότε, σήμερα;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Δε ξέρω από πότε, γιατί δεν το 'χα προσέξει.
ΑΛΕΚΟΣ: Και γω δεν το 'χα προσέξει. Μήπως κόντυνες εσύ;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Αλέκο, παιδί μου, έγινες άνδρας πια. Μ' εννοείς;
ΑΛΕΚΟΣ: Εγώ το εννοώ, εσύ δεν εννοείς να το εννοήσεις.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Το έχω εννοήσει προ πολλού.
ΑΛΕΚΟΣ: Μέχρι προχθές με θεωρούσες παιδάκι.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Όχι, Αλέκο, δεν είσαι παιδάκι, είσαι άνδρας ώριμος και πρέπει να 'χεις πλήρη επίγνωση των καθηκόντων και υποχρεώσεών σου.
ΑΛΕΚΟΣ: Των δικών μου υποχρεώσεών;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Των δικών σου βέβαια. Τίνος άλλου; Για σένα πρόκειται.
ΑΛΕΚΟΣ: Ααα, εντάξει για τα δικά μου λες.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Αλέκο σήμερα θα μιλήσουμε καθαρά, σαν πατέρας και γιος, αλλά και σαν άνδρας προς άνδρα. Θα τα πούμε όλα. Ανοιχτά και παστρικά.
ΑΛΕΚΟΣ: Μάλιστα.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Πρόκειται παιδί μου, για ένα θέμα υψίστης σημασίας, κοινωνικής και ηθικής, όπως είναι η τιμή.
ΑΛΕΚΟΣ: Μάλιστα.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Η τιμή, εννοώ, του κοριτσιού. Θα ξέρεις βέβαια, τι είναι η τιμή του κοριτσιού.
ΑΛΕΚΟΣ: Εμ βέβαια, πώς δεν ξέρω, αλλίμονο!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Μπράβο παιδί μου, αφού το ξέρεις, κάτσε παιδί μου. Η τιμή ενός κοριτσιού Αλέκο παιδί μου, είναι το πολυτιμότερο στολίδι του, είναι η ύπαρξις του, είναι η υπόστασις του. Και κάτι περισσότερο ακόμα: είναι η προίκα του.
ΑΛΕΚΟΣ: Μπράβο, ωραία το πες αυτό. Η προίκα του.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Όταν λοιπόν, ένας νέος γίνει η αιτία να χαθεί η τιμή ενός κοριτσιού, αναλαμβάνει ευθύνες, δημιουργεί υποχρεώσεις, το ξέρεις αυτό;
ΑΛΕΚΟΣ: Αυτό δε ξέρω; Πώς δε το ξέρω; Το ξέρω και το παραξέρω!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Συνεπώς, αυτός ο νέος που έγινε η αιτία να χαθεί η τιμή του κοριτσιού, δεν έχει το δικαίωμα να μιλάει για προίκες, γιατί την προίκα την έφαγε. Σύμφωνοι;
ΑΛΕΚΟΣ: Την φαγωμένη;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι επιβάλλεται να γίνει λοιπόν σε αυτή την περίπτωση;
ΑΛΕΚΟΣ: Τι;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ο γάμος.
ΑΛΕΚΟΣ: Μάλιστα, σύμφωνοι απολύτως!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ο γάμος είναι ζήτημα τιμής σε αυτές τις περιπτώσεις και πρέπει να γίνει κατεπειγόντως.
ΑΛΕΚΟΣ: Ναι βεβαίως κατεπειγόντως, πολύ σωστά το είπες.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ωραία λοιπόν.
ΑΛΕΚΟΣ: Μόνο που υπάρχουν κάτι πατεράδες που φέρνουν αντιρρήσεις, κατάλαβες;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι έκανε λέει, να τους βράσω εγώ αυτούς τους πατεράδες, είναι γαϊδούρια!
ΑΛΕΚΟΣ: Μπράβο, μπράβο, ωραίο και αυτό. Λοιπόν είμαι συγκίνημένος που σ' ακούω, λοιπόν.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Και γω παιδί μου, είμαι ζωηρά συγκινημένος, γιατί βλέπω ότι έχεις ριζωμένες βαθύτατα τις ηθικές αρχές με τις οποίες σε γαλούχησα και που αποτελούν τις βάσεις κάθε έντιμης Ελληνικής οικογενείας. Διέφθηρες κοπέλα, πρέπει να την πάρεις.
ΑΛΕΚΟΣ: Θα την πάρω εντάξει.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ορίστε;
ΑΛΕΚΟΣ: Λέω εντάξει σωστά τα λες, οι βάσεις.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Εύγε παιδί μου, ήμουν βέβαιος πως θα τα καταφέρεις.
ΑΛΕΚΟΣ: Αλλά, κοτζάμ άνδρας είμαι.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι άντρας; Άντρουκλάς!
ΑΛΕΚΟΣ: Άντρουκλας με τα ούλα μου!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Να σε καμαρώσω, λεβέντη μου...
ΑΛΕΚΟΣ: ..ε μα σε παρακαλώ, άμα λέμε μια κουβέντα, τελείωσε!
ΘΟΔΩΡΟΣ: φτου να μη σε βασκάνω!
ΑΛΕΚΟΣ: Τίνος γιος είμαι όμως!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ε, ε!
ΑΛΕΚΟΣ: Λοιπόν, εσύ έχεις πάρει από μένα, το ξέρεις κύριε;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ορίστε; Λοιπόν στις περιπτώσεις που ο νέος αρνείται να κάνει το γάμο, έρχεται ο αδελφός με το πιστόλι στο χέρι και αξιώνει να γίνει ο γάμος. Έτσι;
ΑΛΕΚΟΣ: Έτσι. Ήρθε!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ποιός;
ΑΛΕΚΟΣ: Ο αδελφός!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι είπες;
ΑΛΕΚΟΣ: Εδώ σπίτι μας., λέω, ήρθε.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ποιός;
ΑΛΕΚΟΣ: Ο αδελφός.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ποιός αδελφός, παιδί μου; Εδώ στο σπίτι μας, ήλθε ο γαμπρός.
ΑΛΕΚΟΣ: Ω άλλος αυτός! Ήρθε και ο αδελφός.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Α, ο γαμπρός έχει αδελφό;
ΑΛΕΚΟΣ: Όχι, η αδελφή έχει αδελφό!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Πώς μου τα μπερδεύεις έτσι παιδάκι μου; Εσύ είσαι ο αδελφός.
ΑΛΕΚΟΣ: Ε, ωραία είμαι ο αδελφός, αλλά και αυτός που ήλθε εδώ, έχει μια αδελφή.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Α, ο γαμπρός έχει αδελφή;
ΑΛΕΚΟΣ: Όχι, ο γαμπρός - ο γαμπρός αδελφή! - ο γαμπρός δεν έχει αδελφή, ακριβώς γιατί έχει έναν αδελφό που έχει αδελφή. Ό,τι θέλουμε λέμε! Ε, αφού με ζάλισες!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Χριστός και Παναγία, παιδί μου, έλα στα συγκαλά σου βρε παιδάκι μου, ποιός αδελφός;
ΑΛΕΚΟΣ: Ακόμα δεν κατάλαβες;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι να καταλάβω; Εμείς συζητάμε εδώ για την περίπτωση της Άννας.
ΑΛΕΚΟΣ: Ποια Άννα, στην Άννα είσαι ακόμα; Εδώ εγώ τόσην ώρα σου μιλάω για την Βούλα.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Την Βούλα;
ΑΛΕΚΟΣ: Ναι.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ποιά είναι πάλι αυτή η Βούλα; Πούθε ξεφύτρωσε στη μέση;
ΑΛΕΚΟΣ: Τώρα ξεφύτρωσε; Η Βούλα είναι το κορίτσι μου, δεν είναι το κορίτσι μου;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι έκανε λέει; Έχεις και συ κορίτσι;
ΑΛΕΚΟΣ: Εμ, τι λέμε τόσην ώρα;
ΘΟΔΩΡΟΣ: Ύψιστε Κύριε, άλλη βόμβα έπεσε μέσα στο σπίτι μου...
ΑΛΕΚΟΣ: Εγώ σου τα 'πα, δε σου τα 'πα; Μαζί - μαζί πάνε αυτές.
ΘΟΔΩΡΟΣ: Α, τον αλητήριο!
ΑΛΕΚΟΣ: Εγώ, σαν άνδρας που είμαι, ε, αγάπησα και γω μια κοπέλα!
ΘΟΔΩΡΟΣ: Τι άνδρας βρε; Εσύ είσαι παιδάκι ακόμα!
ΑΛΕΚΟΣ: Εμ τι είμαι, πτυσσόμενος είμαι; Μια είμαι παιδάκι, μια είμαι τόσος, μια είμαι ΤΟΣΟΣ;
ΑΛΕΚΟΣ: Για σε παρακαλώ! Οι σημερινοί πατεράδες, δεν έχετε κανένα σεβασμό πια! Τέντυ fathers!
ΑΛΕΚΟΣ: Παιδιά, δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σήμερα είμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα... είμαστε!
Σενάριο / Σκηνοθεσία: Δαλιανίδης Γιάννης
Παραγωγή: Φίνος Φιλμ
Πρωταγωνιστούν: Ηλιόπουλος Ντίνος, Λάσκαρη Ζωή, Ζερβός Παντελής, Βέγγος Θανάσης, Στρατηγός Στέφανος, Γαρμπή Τζόλυ, Πρωτοπαππάς Ευάγγελος, Μεσσαλάς Γιώργος, Παπαχρήστος Κώστας, Μπίνη Γκόλφω, Βούλγαρη Μαρία, Κοντογιάννης Βελισσάριος
Διάρκεια: 83
Εισιτήρια: 69414
Α' Προβολή: 14/1/1962
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου