25 Μαρτίου 1821: Ο Ξεσηκωμός του Γένους. (Ντοκιμαντέρ - National Geographic)

Με αφορμή την 25ης Μαρτίου 1821, το National Geographic,δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ: 1821 – Ο Ξεσηκωμός του Γένους.

Παρουσιάζονται όλα εκείνα τα συγκλονιστικά γεγονότα που οδήγησαν στην Επανάσταση του 1821, από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας στην Οδησσό μέχρι την απελευθέρωση της Ελλάδας και τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Το ντοκιμαντέρ του National Geographic περιέχει σπάνια οπτικοακουστικά ντοκουμέντα, βασισμένα στο πλούσιο αρχείο του National Geographic,

καθώς και κινηματογραφικό υλικό από όλους τους χώρους στους οποίους εξελίχθηκαν τα γεγονότα: από την Οδησσό, το Ιάσιο και το Δραγατσάνι της Ρουμανίας μέχρι τις εσχατιές της Ελλάδας αποτυπώνεται και προβάλλεται ξεκάθαρα η ιστορική αλήθεια εκείνης της συγκλονιστικής εποχής που αποτελεί μέγιστο σταθμό για την ελληνική ιστορία.

.
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 υπήρξε ο αγώνας για απελευθέρωση των Ελλήνων από την οθωμανική καταπίεση. Ήταν η τελευταία από μια σειρά εξεγέρσεων που άρχισαν από τον 15ο αιώνα.
Προετοιμάστηκε από τη Φιλική Εταιρία τα μέλη της οποίας δημιούργησαν επαναστατικές εστίες από την Μολδοβλαχία μέχρι την Κρήτη. Στην επιτυχία της συνέβαλε και το κίνημα του Ελληνικού Διαφωτισμού που αναπτύχθηκε από τον 18ο αιώνα. Στις περιοχές που επαναστάτησαν συγκαταλέγονται η Πελοπόννησος, η Στερεά Ελλάδα, τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου, η Κρήτη, περιοχές της Ηπείρου και της Θεσσαλίας, περιοχές της Μακεδονίας και η Κύπρος. Παρά την προσπάθεια καταστολής από τη πλευρά του Σουλτάνου, η επανάσταση κατάφερε να επιζήσει οδηγώντας μετά από μία σειρά διεθνών συνθηκών μεταξύ 1827 και 1832 στη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
Η Ελληνική επανάσταση υπήρξε από τα σημαντικότερα γεγονότα του 19ου αιώνα. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις της Δυτικής Ευρώπης, προκάλεσε τη διάλυση της Ιεράς Συμμαχίας, ενέπνευσε διανοούμενους και καλλιτέχνες της δύσης και γέννησε το κίνημα του Φιλελληνισμού.
Δεν είναι υπερβολή, όταν χρησιμοποιούμε τον όρο θαύμα για την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι πριν από το 1821 η Οθωμανική Αυτοκρατορία εθεωρείτο από όλους πραγματικός γίγαντας ακατανίκητος. H Ευρώπη έτρεμε το Σουλτάνο. Oι Ευρωπαίοι πρεσβευτές υποκλίνονταν "εδαφιαίως" μπροστά στα πόδια του, όταν γίνονταν δεκτοί. Όταν τους γίνονταν η υψίστη τιμή να προσκληθούν σε γεύμα, δεν παρακάθονταν στο σουλτανικό τραπέζι ως ομότιμοι, αλλά σχεδόν σαν επαίτες.
Όλα αυτά γιατί ο Σουλτάνος δεν ήταν κοινός ηγεμόνας, αλλά "μέγιστος των βασιλέων και υπέρτατος μονάρχης των αιώνων κατά την πομπώδη ανατολική φρασεολογία, κύριος των δύο Ηπείρων και των δύο θαλασσών, Αυτοκράτωρ των δύο Ανατολών και των δύο Δύσεων, θεράπων των δύο ιερών πολέμων των θνητών και κόρη οφθαλμού πάσης Υφηλίου". Ίλιγγος και δέος θα κυρίευε τον νου και την ψυχή εκείνου, ο οποίος θα ήθελε να αναμετρήσει, με τα κριτήρια, του ψυχρού λογισμού, το κίνημα, που επρόκειτο να επιχειρηθεί.
Όμως η Ιστορία των Ελλήνων δεν έχει γραφτεί ποτέ με το διαβήτη των καλών υπολογισμών, αλλά με τη φλόγα της πίστης στο θαύμα. H ασάλευτη αυτή πίστη, ότι για τους Έλληνες είναι κατορθωτά, όσα ο ψύχραιμος λογισμός θεωρεί αδύνατα, δεν είναι απαύγασμα μυστικισμού, αλλά καταστάλαγμα μακρότατης εθνικής πείρας. (Πηγή: Σοφία Ντρέκου)