Να φτιάξω έναν κόσμο που τίποτα δε θα του λείπει. Έναν κόσμο όπως ήταν πριν ακόμη φθαρεί. Πριν ακόμη σκοτώσει ο Κάιν τον Άβελ. Ν’ αναβλύζουνε οι λέξεις μου νερό και χορτάρι. Ν’ αναβλύζουνε ζώσα σιωπή και χαμόγελο.

.

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος θεωρούσε υπέρτατο καθήκον του να υπηρετεί τον άνθρωπο και όλα όσα βρίσκονται δίπλα του και τον καθορίζουν

 Ο Νικηφόρος Βρεττάκος υπήρξε ένας ποιητής που το δημιουργικό έργο του ταυτίστηκε με την προσωπική του στάση. Τα «πιστεύω» του από τότε που, ως μαθητής, έγραψε τους πρώτους του στίχους («Αυτά εγώ τα έγραφα την έκτην Ιουλίου / Ωρα επτά που βράδιαζεν με δύσιν του ηλίου») ως εκείνους της τελευταίας συλλογής του («Εγώ είμαι λοιπόν ο μικρός, ο ασήμαντος. / Το παιδί που ξυπόλητο, με βρεγμένα τα πόδια / βουλιαγμένα στην άμμο, του μιλούσες και σου μιλούσε») παραμένουν αναλλοίωτα και προσανατολισμένα στα ίδια ιδεώδη. Την εκτίμηση αυτή πιστοποιούν διάφορα κείμενά του που εκδόθηκαν εφέτος (Εξομολόγηση στον αναγνώστη, Ενώπιος ενωπίω, Δύο άνθρωποι μιλούν για την ειρήνη του κόσμου, Γράμματα εις εαυτόν, όλα από τις εκδόσεις Ποταμός  Πηγή συνέχεια...
.