Αυτάρκες νοικοκυριό… Μπορούμε;

 
Για να επιβιώσουμε όμως στα σπίτια μας μετά από ένα οικονομικό κραχ,  χρειάζονται γνώσεις που όλοι και όλες μπορούμε εύκολα και γρήγορα να αποκτήσουμε.

Τι γνώριζαν οι γιαγιάδες μας και κατάφεραν να επιβιώσουν σε καιρό πολέμου ή απόλυτης φτώχειας; Τι θα πρέπει να είμαστε ικανοί να κάνουμε μόνοι μας;  Πως “έτρεχαν” τα σπίτια τους οι παλιές νοικοκυρές, τότε που δεν υπήρχαν μισθοί, ασφάλιση και συντάξεις και που μόνο η καλή διαχείριση των πόρων έφερνε την ευημερία;

Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΑΘΗΝΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ 1960 - 70 ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Ήταν τα πάρτι του ' 71-'76 που γίνονταν κυρίως το καλοκαίρι στην επαρχία όπου συνέχιζαν τις διακοπές τους οι των πόλεων, (Πρωτευουσιάνοι Σαλονικιοί κλπ) μετά τα μπάνια τους στη θάλασσα.'Έτσι στα "ξαφνικά" αποφασίζονταν να πραγματοποιηθούν(κάθε βραδύ και σε διαφορετικό σπίτι) με «ρεφενέ» βερμούτ(υπήρχε και χύμα) και με πολύ καλή διάθεση απ' όλους, όπου (το πάρτι)διαρκούσε μέχρι τις πρωινές ώρες..
Εκτός από το βερμούτ άφθονα σαρανταπεντάρια δισκάκια με το pick up και όποιος αντέξει...
Τότε που σκεπάζαμε τη κεντρική λάμπα το δωματίου μ΄ένα χρωματιστό ημιδιαφανές χαρτί ή το πορτατίφ μ΄ένα χρωματιστό μαντήλι --κυρίως κόκκινο -- για ατμόσφαιρα και το πάρτι ξεκινούσε..Λικνιζόμασταν στους ρυθμούς του σέϊκ και του μπλουζ, καθώς το βερμούτ έρρεε άφθονο και σε λίγο το κεφάλι έμοιαζε με καζάνι.Στα πεταχτά, κάποιο τσιγάρο στούκας(χύμα) που έτρεχε κάποιος να φέρει από το περίπτερο..Ρήγας φίλτρο,Άσσος φίλτρο,.22 φίλτρο-τα ελαφρά- Μιστράλ και Αύρα με γεύση μέντας και στην καλύτερη περίπτωση Παλλάς-το ευγενέστερο ελληνικό σιγαρέτο- που έλεγε και η διαφήμιση. Και για πιο «βαριές» περιπτώσεις sante σκέτο ή Hellas special σκέτο(στο μαύρο πλακέ πακέτο με τον κίονα) με μυρωδιά πούρου.Και μετά, στη διάρκεια του μπλουζ, της στενής επαφής-που περιμέναμε όλοι αναψοκοκκινισμένοι- νιώθαμε, τα υγρά και τους χυμούς, να διαπερνούν όλο μας το σώμα όλο μας το "είναι"... Και έπειτα... ό,τι ήθελε προκύψει....
Ζούσαμε ονειρεμένα εκείνες τις πρωτόγνωρες για μας στιγμές..Γι΄αυτό τις αναπολούμε ακόμη και τώρα...
Ήταν η ζωντάνια της ζωής ....Ήταν η ίδια η ζωή.....π.κ.
AΡΙΩΝΕΣ-ΒΟΡΕΙΟΙ-FORMINX-VIKINGS,-SAUNDS-OLYMPIANS-IDOLS-BLUE BIRDS-THE GREEKS-UP TIHTS-DALTONS—CHARMS—POLL-ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΣ-ΤΑΜΜΥ-ΝΕΛΛH ΜΑΝΟΥ-ΖΩΗ- ΚΟΥΡΟΥΚΛΗ—TΖΟΡΝΤΑΝΕΛΛΙ-OLYMPIKS-PLAYBOYS-ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΩΡΑΣ-Μ.ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ-ΖΑΝ ΡΟΜΠΕΡ-GELSOMINA-SYLVA GRISI-ΒΙΚΥ ΛΕΑΝΔΡΟΣ-THE FLUERS-GOVER GROUP-ΕΛΕΝΑ-BLUE ROCKS........

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΡΥΘΜΟΙ '60ς

Άγγελος Βλάχος, Ἑσπερινός.

Στὸ ρημαγμένο παρακκλήσι
τῆς Ἄνοιξης τὸ θεῖο κοντύλι
εἰκόνες ἔχει ζωγραφίσει
μὲ τ᾿ ἀγριολούλουδα τ᾿ Ἀπρίλη.
Ὁ ἥλιος, γέρνοντας στὴ δύση,
μπροστὰ στοῦ ἱεροῦ τὴν πύλη
μπαίνει δειλὰ νὰ προσκυνήσῃ
κι ἀνάφτει ὑπέρλαμπρο καντήλι.
Σκορπάει γλυκειὰ μοσκοβολιὰ
δάφνη στὸν τοῖχο ριζωμένη -
θυμίαμα ποὺ καίει ἡ Πίστις -

καὶ μία χελιδονοφωλιά,
ψηλὰ στὸ νάρθηκα χτισμένη,
ψάλλει τὸ Δόξα ἐν Ὑψίστοις...

 Εικόνα: Απόστολος Γεραλής, Ζωγράφος ( 1886-1983 ).

 http://cemantron-anastasia.blogspot.gr/2016/04/1886-1983.html

31 εξαιρετικά σπάνιες φωτογραφίες από την Ελλάδα του χθές

 

Τα γεγονότα και οι στιγμές. Σε αυτές τις 31 σπάνιες φωτογραφίες θα δούμε μια άλλη Ελλάδα πιο απλή, πιο όμορφη. Την Ελλάδα του χθές.

Θεσσαλονίκη: Έκθεση φωτογραφίας για τις γοητευτικές πτυχές της Κωνσταντινούπολης του 19ου αιώνα

Άγνωστες και άκρως γοητευτικές πτυχές της Κωνσταντινούπολης της τελευταίας δεκαετίας του 19ου αιώνα, παρουσιάζει η έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Η Κωνσταντινούπολη των Jean Pascal Sebah & Polycarpe Joaillier (1890-1900) από την Τρικόγλειο Βιβλιοθήκη του Α.Π.Θ.», η οποία εγκαινιάζεται την Τρίτη 25 Απριλίου 2017 και ώρα 19:00 στον εκθεσιακό χώρο της Αγιορειτικής Εστίας (Εγνατία 109).

Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του εορτασμού της συμπλήρωσης των 90 χρόνων της Βιβλιοθήκης και Κέντρου Πληροφόρησης του Α.Π.Θ., και συνδιοργανώνεται από την Κεντρική Βιβλιοθήκη του Α.Π.Θ., το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και την Αγιορειτική Εστία.

Στην έκθεση παρουσιάζονται 50 φωτογραφίες των Jean Pascal Sebah (1872-1947) και Polycarpe Joaillier (1848-1904), οι οποίοι δημιούργησαν το φωτογραφικό εργαστήριο Sebah & Joaillier και ασχολήθηκαν κυρίως με τη φωτογράφιση της Κωνσταντινούπολης και της Αιγύπτου. Σκοπός της δουλειάς τους, ήταν η παραγωγή εντυπωσιακών φωτογραφικών λευκωμάτων, τα οποία προορίζονταν να πουληθούν σε επισκέπτες από τη Δύση που γοητεύονταν από το φυσικό περιβάλλον και τα μνημεία του παρελθόντος, ωστόσο, σε κάποιες από τις φωτογραφίες, εμφανίζονται δείγματα της πρόθεσης των φωτογράφων για τη δημιουργία όχι μόνο ντοκουμέντων αλλά και έργων τέχνης.

Στο κείμενο των επιμελητών της έκθεσης διαβάζουμε ανάμεσα σε άλλα: «Οι εικόνες με τα χαρακτηριστικά της καρτ-ποστάλ είναι συγχρόνως και απόπειρες διαχείρισης του φωτός και της σκιάς στη σύνθεση. Είναι ηθογραφικές και εθνογραφικές, αλλά ταυτόχρονα η παρουσία της ανθρώπινης μορφής «καδράρεται» σ’ ένα μελαγχολικό, συμβολικό, ενίοτε σουρεαλιστικό, τοπίο, εικόνες δηλαδή τουριστικές, αλλά με βαθιά εικαστικό χαρακτήρα. Η διττή αυτή φύση καθιστά τις εικόνες αυτές ξεχωριστές ακόμη και σήμερα, όχι μόνο ως ντοκουμέντα της εποχής και ως δείγματα της τεχνολογίας της, αλλά και ως προσπάθειες της φωτογραφίας του 19ου αιώνα να ανυψωθεί στο επίπεδο των καλών τεχνών».

Επιπλέον, στην έκθεση παρουσιάζονται δέκα σπάνιες εκδόσεις για την Κωνσταντινούπολη της περιόδου από το 1829 έως το 1926. Οι φωτογραφίες της έκθεσης προέρχονται από τη Φωτοθήκη της Τρικογλείου Βιβλιοθήκης, ενώ οι εκδόσεις προέρχονται από τη συλλογή σπάνιων βιβλίων της εν λόγω βιβλιοθήκης, την οποία δώρισε το 1963 στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ο Ελληνοαιγυπτιώτης Ιωάννης (Γιάγκος) Τρικόγλου (Αλεξάνδρεια, 1888 – Αθήνα, 1966). 

 Επιμελητές έκθεσης: Θοδωρής Μάρκογλου, Αντώνης Σαραγιώτης, Μαρία Φαρμάκη

Άνοιγμα: Τρίτη 25 Απριλίου 2017, ώρα 19:00, Αγιορειτική Εστία

Διάρκεια έκθεσης: 25 Απριλίου - 10 Ιουνίου 2017

Ώρες λειτουργίας:

Δευτέρα και Τετάρτη 09: 00-16: 00

Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή 09: 00-20: 00
 
Σάββατο 09: 00-14: 00

Φωνές που αγαπήσαμε. Γιοβάννα

Η Ιωάννα Φάσσου-Καλπαξή (Αμαλιάδα, 1940), γνωστή με το καλλιτεχνικό της όνομα Γιοβάννα, είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια. Ασχολείται με το τραγούδι, την πεζογραφία και την ποίηση. Έργα της έχουν μεταφερθεί στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που εμφανίστηκε στην ελληνική τηλεόραση το 1966 και η πρώτη Ελληνίδα που συμμετείχε στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 1965    wikipedia.

Το βάλς του Απρίλη με την Φωτεινή Βελεσιώτου, καί 10 ακόμη Ελληνικά βάλς - μελωδίες

Το βαλς του Απρίλη τραγούδι: Φωτεινή Βελετσιώτου,Στίχοι: Σοφία Μ. Καραχάλιου,Μουσική: Λάζαρος Σαμαράς

Πασχαλινή Αθήνα του 1965

Εικόνες και αναμνήσεις που χάθηκαν ανεπιστρεπτί… 

   Γυρνώντας πίσω στα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του ’60, θυμάμαι πάντα με μια γλυκόπικρη νοσταλγία τους πασχαλινούς δρόμους της Αθήνας. Αιόλου, Ερμού, Σταδίου. 

8 επαγγέλματα που χάθηκαν στον χρόνο

1. Ο μπακάλης

Για περίπου 30 χρόνια, από την λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του `70, την ραχοκοκαλιά του λιανικού εμπορίου, αποτελούσαν αποκλειστικά τα οικογενειακά παντοπωλεία και τα μπακάλικα της γειτονιάς.

Τον Νυμφώνα σου βλέπω...

Τι να γράψεις για την Μεγάλη Εβδομάδα όταν η ζωή σου πνίγεται σε μια μικρή πεζότητα. Πώς να προσεγγίσεις τα Μεγάλα όταν νιώθεις τόσο μικρός; Πώς να μιλήσεις για την όντως χαρά όταν φυλλομετράς δάκρυ και αίμα στο ημερολόγιο της ψυχής σου; 

Μήπως όμως μονάχα μέσα από την ταπείνωση, την επίγνωση, τα αδιέξοδα και τις καταστροφές μπορείς να εισέλθεις στον Νυμφώνα Του;

Γιατί αυτό τελικά που θα ανοίξει την θύρα του ουρανού δεν θα έχει σχέση με τις αρετές μας. Ούτε με τις υπόγειες διαδρομές στα ναρκισσιστικά παιχνίδια του εγωκεντρισμού μας και ας έχουν το προφίλ της «πνευματικότητας». Το μυστικό του ουρανού είναι μια τέχνη που την γνωρίζουν μονάχα οι ταπεινοί. Είναι απλό μα θέλει τσακισμένο εγωισμό .Είναι σοφό μα θέλει να είσαι  «μωρός» .Είναι για τους πιστούς μα όχι για αυτούς που κάνανε την πίστη εγγυήσεις και ιδεολογία. Είναι μια γλώσσα μυστική που δυο είδη ανθρώπων την γνωρίζουν στην ζωή , οι Άγιοι και οι πολλοί αμαρτωλοί, άλλωστε για να ΄΄ φτάσεις στον παράδεισο πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης...΄΄ ή να είσαι στον προσωπικό σου ΄΄Άδη και να μην απελπίζεσαι (Άγιος Σιλουανός του Άθω).

Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν είναι γι΄ αυτούς που αισθάνονται ισχυροί, που ζαλίστηκαν στην αλαζονεία της δήθεν αρετής τους, στην δύναμη της εξουσίας τους και των «κατορθωμάτων» τους. Δεν είναι γι΄ αυτούς που έμειναν πιστοί στα «έθιμα» και τις «παραδόσεις» μιας θρησκευτικής σύμβασης.Από τότε που πάψαμε να «μετράμε την ποιότητα της ζωής με την χαρά της Γιορτής…» να μεταμορφώνουμε τον πόνο σε προσευχή, τους καημούς και τα μεράκια της υπάρξεως μας σε τέχνη, δεν μπορούμε να βιώσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα. Γιατί για να βιώσεις την Μεγ. Εβδομάδα πρέπει με πνευματικό θάρρος να ομολογήσεις «ότι στα δάκρυα της Μαγδαληνής είδες τα δάκρυα σου..».

π.λίβυος 

http://cemantron.blogspot.gr/2015/04/blog-post_17.html 

Το σπίτι του Κανάρη στην Κυψέλη

«Στην οδό Κυψέλης ήταν πασίγνωστο το σπίτι του Κανάρη, το απλό και με την ιδιόρρυθμη αρχιτεκτονική του. Μια μαρμάρινη επιγραφή διαιώνιζε στην πρόσοψή του τη μνήμη του θανάτου του πυρπολητού στα 1877».

Σ’ αυτό το σπίτι έζησε ο Κανάρης από το 1853 μέχρι τον θάνατό του. Το σπίτι και το μεγάλο κτήμα που το περιέβαλλε κληρονόμησε η εγγονή του και δόθηκε ως προίκα στον σύζυγό της δικηγόρο Μπαλτή. Από την οικογένεια Μπαλτή δόθηκε ως προίκα στην ψυχοκόρη τους που παντρεύτηκε τον υδραυλικό Μαούτσο.

Μονή Κηπίνας Καλαρρυτών: Tο εντυπωσιακό μοναστήρι χτισμένο μέσα σε βράχο

Στον δρόμο με κατεύθυνση προς τους όμορφους Καλαρρύτες, ένα από τα πολλά γραφικά  χωριά της Ηπείρου, οι ταξιδιώτες δεν παραλείπουν να κάνουν μία στάση στην περίφημη Μονή Κηπίνας, το εντυπωσιακό μοναστήρι που είναι χτισμένο μέσα σε βράχο.

Κοιτώντας το από το δρόμο, στέκεται κανείς με δέος μπροστά στη μονή που, πλήρως εναρμονισμένη με το περιβάλλον της, μοιάζει ο βράχος να είναι ο φυσικός της χώρος. Χωρίς κανένα στοιχείο επίδειξης ή μεγαλοπρέπειας, το μοναστήρι καθηλώνει με την απλότητά του, τη θέση του, φυσικά, και τη μεγάλη ιστορία του.

Η Μασσαλία με την αιώρα, ο Παρθενών με τους ναργιλέδες, ο Απόλλων, το Εξέλσιορ και άλλα

Ψάχνοντας ανάμεσα σε διάφορα χαρτιά για κάτι άσχετο, βρήκα αυτή την καρτ ποστάλ που είχα αγοράσει σε ανύποπτο χρόνο και με ακαθόριστους σκοπούς.
Όπως γράφει απεικονίζει την οδό Πατησίων. Ποιο τμήμα της όμως; Προσπάθησα να θυμηθώ ποιο κτίριο βρίσκεται σε λοξό κάθετο δρόμο κι αφού δεν είναι η οδός Μάρνη ποιος δρόμος είναι; Έβγαλα το αυθαίρετο συμπέρασμα ότι πρόκειται για την αρχή της Πατησίων.
Δεδομένου ότι παλιότερα η Πατησίων έφτανε μέχρι τα Χαφτεία, το συμπερασμα ήταν σωστό. Σήμερα το τμήμα από Σταδίου μέχρι Πανεπιστημίου λέγεται Αιόλου. Η Πατησίων αρχίζει από τη γωνία με την Πανεπιστημίου.
Δεν αναγνώρισα κανένα κτίριο. Εκείνο με την επιγραφή «Ξενοδοχείον ο Απόλλων» κάτι μου θύμιζε. Είναι το μόνο από τα εικονιζόμενα κτίρια που έχει απομείνει όρθιο.