Εμείς...Του '60 οι εκδρομείς...

Μιά αναδρομή στην ταραγμένη, αλλά και τόσο δημιουργική δεκαετία του '60 με οδηγό το Διονύση Σαββόπουλο..

Το Ευπαλίνειο όρυγμα της Σάμου

Το Ευπαλίνειο όρυγμα είναι μια σήραγγα μήκους 1036 μέτρων κοντά στο Πυθαγόρειο της Σάμου, η οποία κατασκευάστηκε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. για να χρησιμεύσει σαν υδραγωγείο. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν ότι ανοίχθηκε ταυτόχρονα και από τις δυο πλευρές του βουνού: το όρυγμα αυτό ήταν αμφίστομον όπως το χαρακτήρισε ο Ηρόδοτος, χάρις στον οποίον έγινε γνωστό. Οι δυο σήραγγες συναντήθηκαν περίπου στο μέσον με αξιοθαύμαστη ακρίβεια, κάτι που ήταν σημαντικό επίτευγμα για τα τεχνολογικά δεδομένα της εποχής. Ένα μέρος του ορύγματος είναι σήμερα επισκέψιμο.

Οι ''παιδικές'' ποιητικές συλλογές, του Γιάννη Ρίτσου

Η πρώτη ποιητική  συλλογή, του Γιάννη Ρίτσου, που αφιερώνει στο παιδί έχει τίτλο: "Πρωινό

άστρο" και φέρει  τον υπότιτλο "Μικρή εγκυκλοπαίδεια υποκοριστικών για την

κορούλα μου".

 Γράφεται το 1955 εμπνευσμένη από τη γέννηση της κόρης του Έρης,

εκδόθηκε την ίδια χρονιά και περιλαμβάνεται στον Β' τόμο των ποιημάτων του.

Είναι ένα μακροσκελές ποίημα, με πολύ τρυφερότητα, έτσι δικαιολογείται και ο

υπότιτλος "Μικρή εγκυκλοπαίδεια υποκοριστικών". 

Αποτελείται από δεκαεννέα αυτοτελείς ενότητες.

 Το σκηνικό μέσα στο οποίο τοποθετούνται τα πρόσωπα και

διαδραματίζονται τα γεγονότα είναι το παιδικό δωμάτιο. 
Πρόκειται για ένα νανούρισμα

με το οποίο ο ποιητής δίνει πληροφορίες στο νεογέννητο κορίτσι για τη ζωή του και για

την αγάπη του. 

Από την αρχή του ποιήματος περιγράφεται με λυρικό τρόπο ο ύπνος του

παιδιού και το ξύπνημά του. 
Είναι μια ευκαιρία για τον ποιητή στο διάστημα αυτό να 

θυμηθεί τον εαυτό του και να τοποθετηθεί μέσα στο θαυμαστό γεγονός της νέας

δημιουργίας

Τα Κούλουμα στους Στύλους του Ολυμπίου Διός

Τα Κούλουμα θεωρούνται ότι αρχικά γιορτάζονταν στην Αθήνα και μάλιστα στους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Ντελάληδες, σκαρώνοντας ομοιοκαταληξίες με τη βοήθεια της καθαρεύουσας, καλούσαν τους Αθηναίους σε ξεφάντωμα.:» Μασκαράδες και πολίται.. στις κολώνες να βρεθείτε…»

Σπουδή στον Άθω

Η Αγιορειτική Εστία Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Καλλιτεχνικό Επιμελητήριο της Μόσχας, παρουσιάζει την ομαδική Έκθεση με έργα Αγιορειτών μοναχών και Ρώσων καλλιτεχνών, με τίτλο: «Σπουδή στον Άθω». Εγκαινιάζεται σήμερα Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου στους εκθεσιακούς χώρους του Μεγάρου Νεδέλκου στη Θεσσαλονίκη.

Πρόκειται για μια εικαστική προσέγγιση στην Αθωνική Πολιτεία βασισμένη σε μια ιδέα των αδελφών καλλιτεχνών Γιάννη και Μιχαήλ Μαστερόπουλου, που έτυχε της ευλογίας της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους. Στο μεγαλύτερο μέρος της υλοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του 2015, ενώ πέρυσι παρουσιάστηκε στη Μόσχα, στο Καλλιτεχνικό Επιμελητήριο και σε πόλεις της Ρωσίας.
Οι Ρώσοι καλλιτέχνες ταξίδεψαν στo Άγιον Όρος κατά τη διάρκεια του 2015, βίωσαν τον μοναχικό βίο σε κελιά των Ιερών Μονών του, περπάτησαν στα μονοπάτια της μοναστικής Χερσονήσου και μετέφεραν την προσωπική τους ματιά σε πίνακες ζωγραφικής, σε ψηφιδωτές εικόνες, σε ασπρόμαυρα σχέδια, σε μεταξοτυπίες, βίντεο και φωτογραφίες.
Παρουσιάζονται 60 έργα των κάτωθι καλλιτεχνών: Ιερομόναχος Αναστάσιος – Ιερομόναχος Ιωσήφ – Μοναχός Μεθόδιος – Νικόλαος Μαστερόπουλος – Ιωάννης Μαστερόπουλος – Συμεών Θεοδοσόπουλος – Sergey Popov – Anton Strizhenko – Maxim Lytov – Igor Rodin – Andrey Dmitriev – Robert Nizamov – Andrey Sarabyanov – Yarishev Maxim – Nikita Medvedev – Vasily Bubnov – Alexey Zhuchkov – Valery Bliznyuk.
Η έκθεση αυτή αποτελεί το πρώτο μέρος του Προγράμματος «Άθως», ενώ το 2018 θα παρουσιαστεί και το δεύτερο μέρος με έργα Ακαδημαϊκών ζωγράφων από τη Μόσχα.
Στο πλαίσιό της παρουσιάζεται και ένα εντυπωσιακό βίντεο του Valery Bliznyuk, ο οποίος έχει κινηματογραφήσει με εξαιρετικό τρόπο σκηνές από τον καθημερινό βίο των μοναχών και την ομορφιά του φυσικού τοπίου στον Άθω.
Επιμελητές έκθεσης: Αναστάσιος Ντούρος, Γιάννης Μαστερόπουλος



ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Διάρκεια Έκθεσης: 23 Φεβρουαρίου – 22 Απριλίου 2017
Εκθεσιακός χώρος Αγιορειτικής Εστίας: Κτίριο Νεδέλκου, Εγνατία 109, Θεσσαλονίκη
Ώρες Λειτουργίας
Δευτέρα – Τετάρτη: 09:00 – 16:00
Τρίτη – Πέμπτη – Παρασκευή: 09:00 – 20:00
Σάββατο: 10:00 – 14:00
(Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2310 263 308)

Ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος (1926- 22 Φεβ. 2017). Το «1922» στην ελληνική ιστορία και η απαγόρευση του κινηματογραφικού έργου του

Η Ελλάδα- κράτος λογοκρισίας και το «1922»,Θ. Μαλκίδης
Διαβάζοντας το «1984» του Τζορτζ Όργουελ μπορεί ένας πολίτης και ειδικότερα ένας Έλληνας πολίτης να κατανοήσει πως λειτουργεί ένα κράτος, το οποίο πέραν των άλλων, θέλει να ελέγξει ακόμη και την ιστορία.

Το 1922 και ότι αυτό συνεπάγεται για τη Γενοκτονία, τη καταστροφή της Σμύρνης, την προσφυγιά, αποτελεί μία σημαντική τομή στην νεώτερη ελληνική ιστορία. Είναι ίσως χειρότερη από την άλωση της Κωνσταντινούπολης, όπως έχει γραφεί, αφού κόπηκε η οικουμενική διάσταση του Ελληνισμού με την απώλεια ανθρώπων και τόπων της Ιωνίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Θράκης.

Η στάση του ελλαδικού κράτους έναντι αυτής της απώλειας αγγίζει το κράτος του Όργουελ, αφούκάθε αναφορά, κάθε δραστηριότητα, κάθε βιβλίο, κάθε κινηματογραφική ταινία απαγορεύτηκε, λογοκρίθηκε, αποσιωπήθηκε, ενώ ακόμη και προσφυγικοί σύλλογοι έκλεισαν ως επικίνδυνοι για το καθεστώς.

Δίτροχες αναμνήσεις από την Παλιά Ελλάδα

 

Ένα μικρό κλικ, έχει την ικανότητα να παγώνει το χρόνο, αποτυπώνοντας μια στιγμή σε μια φωτογραφία και μεταφέρει αυτή την εικόνα του παρελθόντος στο χρόνο, παρέχοντας τη δυνατότητα να πάρουμε μια γεύση του τότε. Αυτό το «τότε», όσο πιο μακρυά είναι από το «σήμερα»,  τόσο περισσότερο πολύτιμο είναι, όσον αφορά τη διάσωση στιγμών του παρελθόντος και την ικανοποίηση της νοσταλγικής μας περιέργειας για το πώς ήταν τα πράγματα που ακούμε σε περιγραφές μεγαλύτερων ηλικιακά. Η παλιά Ελλάδα, οι άνθρωποί της, οι παλιές πόλεις και χωριά, τα παλιά μηχανάκια!

Αυτά τα τελευταία, αποτελούν κύριο θέμα των φωτογραφιών που παρουσιάζουμε εδώ. Οι περισσότερες απλές καθημερινές, κάποιες ένστολες,πολεμικές, άλλες ξένοιαστες, κάποιες του μόχθου για την επιβίωση. Όλες ανεξαιρέτως με τη δικιά τους αξία.

Ένα ταξίδι που μας φέρνει κοντά με τους Έλληνες της Κάτω Ιταλίας

Tria Loja (τρεις λέξεις) έχω στο νού, τρείς σπορους έχω στό χέρι, μία σπίθα στη καρδιά να ανάψουμε φωτιά. Μας έφερε κοντά στή θάλασσα, η ισχυρή και ατελείωτη ρίζα, αδιάλειπτο, έναν άνεμο από τη θάλασσα...

 Το βίντεο είναι μια φανταστική γέφυρα ένα τελετουργικό πολιτισμου, με τούς ελληνόφωνες κάτοικους της Κάτω Ιταλίας, και το τοπίο του Salento και την «μητέρα» Ελλάδα.Οι θέσεις που επιλέχθηκαν για τα γυρίσματα είναι χώροι απόλυτης ομορφιάς δεμένο σε ένα ιστορικό χιλιάδων ετών.

πηγή: http://video.repubblica.it/edizione/bari/il-duo-taxidi-dal-salento-alla-grecia-tria-loja-per-due-terre-unite-da-sempre/264257/264625

Αλεξάντρ Κονσταντίνοβιτς Γκλαζούνοφ, εκφραστής της Ρωσικής ψυχής

  Γκλαζούνοφ, Αλεξάντρ Κονσταντίνοβιτς (Aleksandr Constantinovich Glasounov, Αγία Πετρούπολη 1865 – Παρίσι 1936). Ρώσος μουσικοσυνθέτης. Σπούδασε υπό την καθοδήγηση του Μπαλακίρεφ και του Ρίμσκι-Κόρσακοφ. Στα δεκαέξι του χρόνια είχε ήδη γράψει έναν αξιόλογο αριθμό συνθέσεων, ανάμεσα στις οποίες μία Συμφωνία (έργο 5), που εκτελέστηκε με διευθυντή ορχήστρας τον Μπαλακίρεφ και θαυμάστηκε από τους κριτικούς. Εργάστηκε επίσης ως καθηγητής στο ωδείο της Αγίας Πετρούπολης, το οποίο διηύθυνε από το 1906 και το αναδιοργάνωσε το 1919.
Το 1928 περιόδευσε στην Αμερική και στην Ευρώπη και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Στο μουσικό του έργο –που είναι καρπός μιας εκλεπτυσμένης καλλιέργειας και μιας εξαιρετικής τεχνικής– διακρίνεται η πείρα που απέκτησε δίπλα στον Ρίμσκι-Κόρσακοφ. Ωστόσο, στο δικό του έργο δεν επικράτησε το ενδιαφέρον για τη λαϊκή παράδοση και το λαϊκό ρωσικό τραγούδι, που του ενέπνευσαν ωστόσο το επιτυχημένο συμφωνικό έργο Στένκα Ράζιν. Η μουσική του αναπτύχθηκε μέσα στις κλασικές μορφές και επηρεάστηκε από τους Γερμανούς συνθέτες, κυρίως τον Μπραμς και τον Λιστ. Έγραψε τα μπαλέτα Ραϊμόνδη (1898), Ερωτικές πονηριές (1899) και Οι εποχές (1901), σκηνική μουσική για τη Σαλώμη του Όσκαρ Γουάιλντ, εννέα Συμφωνίες, από τις οποίες η έκτη είναι η γνωστότερη και δύο Εισαγωγές πάνω σε ελληνικά θέματα. Μαζί με τον Ρίμσκι-Κόρσακοφ επεξεργάστηκε την ενορχήστρωση του Πρίγκιπα Ιγκόρ του Μποροντίν και διασκεύασε ολόκληρη την ουβερτούρα της όπερας με βάση το χειρόγραφο για πιάνο που άφησε ο συνθέτης.

ygeiaonline.gr

*Αλεξάντρ Γκλαζουνόφ - Βικιπαίδεια

Alexander Glazunov: «The Seasons»

Edo de Waart and Minnesota Orchestra

ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σπύρος Βασιλείου,"Καρναβάλι στην Αθήνα"  1934

Gian Domenico Tiepolo

Alexis Bafcop

Γκιστάβ Καγιεμπότ ένας ρεαλιστής που γοητεύθηκε από τον ιμπρεσιονισμό.

Γκιστάβ Καγιεμπότ

(1848-1894)

Ρεαλιστής , κατά βάση, Γάλλος ζωγράφος , συνδέθηκε όμως με τους μοντερνιστές και τους υποστήριξε με κάθε μέσο ενάντια στις επιθέσεις που δέχονταν από τους κύκλους του ακαδημαϊσμού.
Ανέπτυξε στενές σχέσεις με το  κίνημα του ιμπρεσιονισμού και  εξέθεσε πίνακές του μαζί με τους ιμπρεσιονιστές φίλους του, αλλά επίσης αγόραζε έργα τους και χρηματοδοτούσε τις ατομικές τους εκθέσεις.
 Μολονότι αρχικά υποτιμήθηκε από τους κριτικούς , σήμερα τα  πορτρέτα, οι  αυτοπροσωπογραφίες και οι εικόνες του από ραγδαία εκβιομηχανιζόμενο Παρίσι , με τα πλήθη των εργαζομένων σε ώρες δουλειάς και ανάπαυλας, θεωρούνται μεγάλης αξίας.

Έφυγε ένας μεγάλος ζωγράφος και μαχητικός διανοητής

Μυταράς Δημήτρης (1934-2017)
« Αγαπάς, σέβεσαι ορισμένα πράγματα και κάποια στιγμή αρχίζεις να τα ξεχωρίζεις. Τι είναι το ένα; Τι είναι το άλλο; Τι είναι η θρησκεία; Πόσο ουσιαστικό αυτό είναι στη ζωή ενός ανθρώπου; Τι του δίνει ή τι δεν του δίνει; Ζωγράφισα το εσωτερικό μιας μικρής εκκλησίας κοντά στο σπίτι μου στο Σούνιο. Βρίσκεται επάνω σε μια μικρή χερσόνησο, όπου η θάλασσα περιβάλλει το χώρο. Πιστεύω ότι αν υπάρχει Θεός βρίσκεται εκεί. Η φύση είναι ζωντανή, γεμάτη σκίνα και άγρια λουλούδια. Οι άνεμοι είναι καθημερινά γύρω σου και αισθάνεσαι την παρουσία τους. Τα πουλιά γεμίζουν τον ουρανό: γλάροι, χελιδόνια, κοτσύφια και σπουργίτια. Όλα αυτά τα ζωγράφισα μέσα στο εκκλησάκι. Προσωποποιημένοι άνεμοι με τα ονόματά τους, δέντρα, καράβια και πουλιά, είναι όλα εκεί. Και στη μέση ο Χριστός είναι η δυνατή παρουσία ενός αληθινού νέου, γεμάτου φλόγα επαναστάτη. Μίλησε συγκλονιστικά και πλήρωσε πολύ ακριβά γι' αυτό. Μάταια προσπαθούμε να κάνουμε πράξη το λόγο του. Όταν σταθείς εκεί, θα αισθανθείς την επαφή με τον Θεό καθώς φυσούν οι άνεμο».  

Δημήτρης Μυταράς: η δέηση ενός ζωγράφου

Ο Δημήτρης Μυταράς γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1934. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1953 - 1957) με δασκάλους τον Σπ. Παπαλουκά και τον Γ. Μόραλη. Με υποτροφία του Ι.Κ.Υ σπούδασε σκηνογραφία στο Παρίσι, με τους Λαμπίς και Ζ. Λ. Μπαρρώ (1961 - 1964), καθώς και εσωτερική διακόσμηση στη Metiers d’ Art. Από το 1964 έως το 1972 είναι υπεύθυνος του Εργαστηρίου Εσωτερικής διακόσμησης του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου (Δοξιάδη). Το 1975 εκλέγεται καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έργα του έχουν εκτεθεί στην Αθήνα σε ατομικές εκθέσεις σε Γκαλερί, καθώς επίσης και στην Μπολόνια, Φλωρεντία, Ρώμη, Γένοβα κ.α. Το Μάρτιο του 2008 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

 

Δείτε  12 έργα του ζωγράφου

 ikastikos-kiklos.gr

  
Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στην Αθήνα (1961, Ζυγός). Η στροφή του προς τον κριτικό ρεαλισμό με χρήση φωτογραφικών ντοκουμέντων, περιορισμένη χρωματικότητα και πολιτικό περιεχόμενο, ήταν μια χαρακτηριστική φάση πρώιμης ζωγραφικής του, στα χρόνια της δικτατορίας. Ωστόσο στη συνέχεια της πορείας του κυριάρχησαν τα εξπρεσιονιστικά στοιχεία και το έντονο χρώμα. Στο μεγαλύτερο μέρος του έργου του τα θέματα είναι ανθρωποκεντρικά και συχνά προσωπογραφικά. Η αφαιρετική διάθεση, η ελευθερία της γραμμής και οι χρωματικές εντάσεις συνυπάρχουν με την οξύτητα της παρατήρησης, είτε πρόκειται για απεικονίσεις προσώπων είτε άλλων θεμάτων. Σε όλο του το έργο, η έμφαση στις εικαστικές ποιότητες φανερώνει τη βαθύτερη σχέση του με τις παραδοσιακές αξίες της ζωγραφικής.

Ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος επιμελήθηκε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, συνεργαζόμενος με σημαντικά ελληνικά θέατρα (Εθνικό, ΚΘΒΕ, Θέατρο Τέχνης, Ελληνικό Χορόδραμα, κ.ά.). Επίσης ασχολήθηκε με την εικονογράφηση και με διάφορες εικαστικές εφαρμογές. Έχει διακοσμήσει με τοιχογραφίες πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια (ξενοδοχεία, τράπεζες, κλπ). Το έργο του Δεξίλεως τοποθετήθηκε πρόσφατα στο σταθμό «Δάφνη» του αθηναϊκού μετρό. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει θεωρητικά κείμενα και μελέτες για την τέχνη που έχουν εκδοθεί και σε βιβλία, αρθρογραφία στον Τύπο για διάφορα θέματα, καθώς και ποίηση.

Δίδαξε εσωτερική διακόσμηση στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (1964-72) και από το 1969 άρχισε να διδάσκει στην ΑΣΚΤ της Αθήνας, όπου εξελέγη καθηγητής το 1977 και διετέλεσε Πρύτανης από το 1982 έως το 1985. Το 1978, με την αρωγή του Δήμου Χαλκιδέων, ίδρυσε στη γενέτειρά του το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας, το οποίο, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της συζύγου του Χαρίκλειας Μυταρά, αναπτύσσει σημαντική διδακτική και πολιτιστική δραστηριότητα έως σήμερα.

Το έργο του παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Βραβεύτηκε για τη συμμετοχή του στην Έκθεση Νέων Ζωγράφων (Ζυγός, 1958) και στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων (1961). Συμμετείχε στις Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1958, 1966), Μπιενάλε Νέων (Παρίσι, 1960), Μπιενάλε Sao Paulo (1966) και Μπιενάλε Βενετίας (1972). Αρκετές είναι και οι αναδρομικές του εκθέσεις: 1989 (Πινακοθήκη Πιερίδη και Βελλίδειο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης), 1992 (Château de Chenonceau, Loire, Γαλλία), 1993 (Expo 93, Τόκυο, Ιαπωνία), 1995 (Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα), 1998 (Millesgarden Museum, Στοκχόλμη), 2001 (Palazzo Vecchio, Φλωρεντία,) και 2006 (Δημοτική Πινακοθήκη, Θεσσαλονίκη).

Το 2008 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα. Την ίδια χρονιά, ο Δήμος Χαλκιδέων του απένειμε το χρυσό μετάλλιο της πόλης.

  (με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

http://www.sophia-ntrekou.gr/2017/02/efyge-o-megalos-dimitris-mytaras.html

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΤΡΙΝΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ ΡΕΝΑ ΝΤΑΛΛΙΑ.

Ρένα Ντάλλια. Η βιογραφία της.. 

 Σάκης ΠάπισταςΕρευνητής - Συλλέκτης - Συγγραφέας 

Η ρεμπέτισσα ερμηνεύτρια Ρένα Ντάλλια (το πραγματικό της όνομα είναι Ελευθερία Παπακώστα) γεννήθηκε το 1934 (ή 1935) στην Πάτρα και απεβίωσε στον Πειραιά τον Αύγουστο του 2000. Ήταν το τελευταίο από τα 18 παιδιά των Ηπειρωτών γονέων της, από τα οποία επέζησαν μόνο τα δύο τελευταία, ένα αγόρι και η ίδια . Τα φωνητικά της προσόντα τα έδειξε σε μικρή ακόμα ηλικία, ως μαθήτρια, συμμετέχοντας στη σχολική χορωδία του Γυμνασίου της στη Πάτρα. Γνήσια ρεμπέτικη και κοντράλτα φωνή, από τις καλύτερες του ρεμπέτικου και λαϊκού μας τραγουδιού.

Μαστοροχώρια Ιωαννίνων: Ένα διαφορετικό οδοιπορικό

Απόλυτη τέχνη, ατόφια ομορφιά

Του Αν. Σ. Τσομπανίδη


Με ζωντανή ιστορία πάνω από 100 χρόνια οι κάτοικοι άντεξαν το  βάρος δύο πολέμων ενώ βρέθηκαν στο επίκεντρο του εμφυλίου (1946-1949). Σήμερα όμως ο μόνιμος πληθυσμός τον χειμώνα δεν ξεπερνάει τους 500 κατοίκους στο σύνολο των Μαστοροχωρίων.

Ο Τσάπλιν παγιδευμένος στή βροχή.

Αμερικανική κωμωδία του 1914 διάρκειας 16 λεπτών.

 Αυτή η ταινία ήταν η πρώτη από τις πολλές ταινίες στις οποίες ο Τσάπλιν σκηνοθέτησε.

Πρωταγωνιστούν: Τσάρλι Τσάπλιν, Μακ Σουέιν, Άλις Νταβενπορτ

Αμαξά! Τους ίππους σου κατά τα Πατήσια!

Τα παλιά χρόνια τα Πατήσια τα αποκαλούσαν «Παραδείσια» λόγω των ωραίων κήπων τους, γεμάτους πυκνούς κυπαρισσώνες.

Πολλά νερά, πολύ πράσινο, ξακουστή παραγωγή ντομάτας στα αμέτρητα περιβόλια, αργότερα και πατάτας, ιδεώδης τόπος να μένει κανείς! Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ ήταν και η έδρα του Σουλτάνου, του πολυχρονεμένου Πατισάχ, στις λίγες του επισκέψεις στην Αθήνα. Πες πες οι πρόγονοι μας το «στου Πατισάχ», τους έφυγε κάποια στιγμή το «χ» και έμεινε παραφθαρμένο, όπως τόσες άλλες ονομασίες εκείνη την εποχή, το «Πατήσια»!

Καναδός σκηνοθέτης αποθεώνει το «μυθικό» Πήλιο σε ένα βίντεο - υπερπαραγωγή

 Ο Κρίστοφερ Ντορμόι είναι σκηνοθέτης από τον Καναδά. Επισκέφτηκε το Πήλιο τον περασμένο τον Σεπτέμβριο και έχει καταγράψει με τον φακό του τις ομορφιές του, τις οποίες έχει συνθέσει σε ένα βίντεο που θυμίζει ταινία του χόλιγουντ.

Ο ίδιος γράφει για αυτό το βίντεο.
«Το Πήλιο, η μυθική πατρίδα του Κένταυρου Χείρωνα και η θερινή κατοικία των θεών είναι ένα μέρος που βρίσκεται μία ώρα με το αυτοκίνητο από το Βόλο, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας.

Το Πήλιο παραμένει όμορφο όλο το χρόνο με παρθένες και ποικίλες παραλίες, καταπράσινα δάση με ατέλειωτες διαδρομές για πεζοπορία, ιδανικό για σκι το χειμώνα, αλλά και με γραφικά χωριά που μοιάζουν να αρνούνται την εξέλιξη, διατηρώντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους με όλη τη ζεστασιά και τη γοητεία».

Μη φοβηθείς,Ανυπόταχτο γεράκι,Οδύσσεια μοίρα,Πικραμένος αναχωρητής. BAΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

  ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ - ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΧΕΙ ΦΩΝΗ !

Μη φοβηθείς. Ακυκλοφόρητο τραγούδι. Μουσική - Στίχοι: Σπύρος Πετρουλάκης Ερμηνεία: Βασίλης Σκουλάς

Μουσείο Τέχνης Ταγκανρόγκ

Ρωσικά: Таганрогский художественный музей εγκαινιάστηκε επίσημα το 1968, αλλά η βάση της συλλογής μουσείο που σχηματίζεται από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ιδρύθηκε το τμήμα της τέχνης του μουσείου της πόλης του Ταγκανρόγκ

 Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της συλλογής έπαιξε ο διάσημος θεατρικός συγγραφέας και συγγραφέας διηγημάτων Άντον Τσέχωφ.

 Το πιο σημαντικό μέρος της συλλογής μουσείο δημιουργήθηκε τή περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης, και διαθέτει δύο τμήματα - ρωσικής τέχνης πριν από τη Ρωσική Επανάσταση του 1917.  https://en.wikipedia.org/wiki/Taganrog_Museum_of_Art

Χιλιάδες εικόνες έργων τέχνης του Metropolitan Museum of Art ελεύθερες για download χωρίς κανέναν περιορισμό

Το Metropolitan Museum of Art στην Νέα Υόρκη αποφάσισε να διαθέσει προς download 375.000 εικόνες έργων της συλλογής του, ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς που θέτει η νομοθεσία περί copyright.   

Το μουσείο ανακοίνωσε την πρωτοβουλία του στο πλαίσιο της καινούργιας Open Access πολιτικής του, η οποία περιλαμβάνει συνεργασίες με Creative Commons, Wikimedia και Pinterest, με στόχο να καταστήσει την τεράστια συλλογή του όσο πιο εύκολα και ευρέως προσβάσιμη.   

Οι χρήστες μπορούν πλέον να επισκεφθούν τη βάση δεδομένων στο Creative Commons και να αποθηκεύσουμε εικόνες της προτίμησής μας, προσθέτοντας tags. Στο Pinterest, μπορεί κανείς να κάνει pin των αγαπημένων του εικόνων,ενώ στο Wikimedia Commons, ο Richard Knipel, σε συνεργασία με άλλους Wikipedians θα τεκμηριώνει τα metadata του κάθε έργου τέχνης. 

Πηγή: LiFO

http://anaskafi.blogspot.gr/2017/02/metropolitan-museum-of-art-download.html

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΤΖΙΚ

.

Μόρις Χολτ γνωστός ως Μάτζικ Σλιμ  (7 Αυγούστου 1937 – 21 Φεβρουαρίου 2013)
wikipedia

ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΩΡΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

1.  Οι νικητές Διαγωνισμού Φωτογραφίας του National Geographic Traveler, για το 2016

#1. Βραβείο για την πρώτη θέση. Θέμα: Χειμώνας- Καβαλάρης, Εσωτερική Μογγολία

# 2. Βραβείο για τη δεύτερη θέση. Θέμα: Πόλεις-  Μπεν Γιουσέφ. Μαρακές, Μαρόκο

ΔΙΑΣΗΜΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

1. Ο Ρώσος  συγγραφέας  Αλέξανδρος Σολζενίτσιν (1918-2008) με τη στολή κρατούμενου
σε σταλινικό στρατόπεδο εργασίας, η φρικτή εμπειρία του οποίου γέννησε τα συγκλονιστικά
έργα  «Μια μέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς» και «Αρχιπέλαγος γκούλαγκ».


2. Οι ευτυχισμένες μέρες του   F. Scott Fitzgerald (1896-1940)  , της γυναίκας του Zelda
και της κόρης τους. Αργότερα , αλλεπάλληλες θα είναι οι συμφορές του 
συγγραφέα του "Μεγάλου Γκάτσμπι" , με αποκορύφωμα την τρέλα της γυναίκας του.

Νίκος Ξυλούρης (7 Ιουλίου 1936 – 8 Φεβρουαρίου 1980)

Όταν η μνήμη έχει φωνή...  Τριάντα επτά χρόνια χωρίς τον “Αρχάγγελο της Κρήτης”

 

Του Γιώργου Μηλιώνη (Αθηναϊκό Πρακτορείο)
Με τη φωνή του τραγούδησε το αντάμωμα του βράχου με τη θάλασσα, η φωνή του καθαρός αέρας των βουνών στις αρτηρίες της πόλης. Στο άκουσμά της ρίγησαν οι ντάπιες του Μεσολογγιού και οι σκιές των Ελεύθερων Πολιορκημένων. Στο άκουσμά της δάκρυσε ο «κυρ Μέντιος», το «θύμα» και το «ψώνιο» του κόσμου τούτου. Και η Κρήτη πάντα εκεί, αγρίμι-αγριμάκι, ‘λάφι που πίνει νερό στον κυματισμό του τραγουδιού του. Άστρα μετρούσε με τη λύρα του, καημούς των ανθρώπων κεντούσε. Για δίσεχτα χρόνια τραγούδησε, όργωνε, θέριζε και με την γλώσσα του Ομήρου μας τραγουδούσε…
Με την ξαστεριά στην άκρη των ματιών του, περπάτησε στους δρόμους της εφτάχρονης νύχτας και η σπίθα της δικής του φωνής ακούστηκε πάνω από τα τσακισμένα σίδερα και τα ουρλιαχτά των ανθρώπων χωρίς πρόσωπο που επιχειρούσαν να σκοτώσουν το αύριο.
Η φλόγα του κεριού της δικής του φωνής φώτισε το «Καπνισμένο Τσουκάλι» της συλλογικής μας μνήμης, που στεκόταν εκεί, μαζί με το μουσκεμένο παλτό του ποιητή, που το κυνήγησαν οι άνεμοι της εξορίας, και αυτό εκεί, επέμενε και επιμένει πως «εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο».
Έσμιξε τον κόσμο με τη φωνή του, που την έκανε γεφύρι για να βαδίσουν πάνω της ιστορίες λαών που έπεσαν στις πλατείες όλου του κόσμου γιατί δεν ήθελαν τις αλυσίδες και δεν γονάτισαν ακόμα και όταν «τούτοι εδώ διατάξανε τη στυγερή εξόντωση».
Παραμύθια ιστορούσε με τη φωνή του που μιλούσαν για το λυγμό και την ευχή μιας κόρης να δει τον αγαπημένο της και τραγουδούσε το μοναχικό της τραγούδι ανάμεσα σε σπαθιά πειρατικών σιναφιών που άναβαν φωτιές και φονικά.
Η θάλασσα συνεχίζει το ταξίδι της κατά πως το ‘χει συνήθειο, μόνο όταν περνάει από την Κρήτη με τον κυρ Αλέξανδρο στο τιμόνι και πιλότο τον πόρφυρα, το μαύρο ψάρι κοντοστέκεται λίγο, για να ακούσει το τραγούδι του λυράρη, «μεγάλωσαν τα γένια μας, η ψυχή μας αλλιώτεψε», και τότε η αλμυρή θεά, μια στιγμή πριν ανέμελη, χαμηλώνει τα μάτια και κοιτάζει εντός της… http://www.anogi.gr/p21576

Μαντινάδα του Αριστείδη Χαιρέτη ή Γιαλάφτη

 Μεγάλο πράμα στη ζωή εις τα ψηλά να βγαίνεις          
 και να ‘σαι πάλι ζωντανός μετά που θα ποθαίνεις.
 

Μαντινάδα του Μιχαλόμπα

Χτύπος του τόπου ήτονε ο χτύπος τση καρδιάς σου
και σήμαντρο τση Λευτεριάς ήτονε η λαλιά σου.  

http://www.vitoros.gr/gr/nikos-ksyloyris

Kάποια σπάνια πλάνα από τα πρώτα βηματα του Νικου Ξυλούρη ... 

Βασίλης Τενίδης. (11 Νοεμβρίου 1936 - 7 Φεβρουαρίου 2017)

Ο Βασίλης Τενίδης γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και παράλληλα κλασσική κιθάρα με τους Κώστα Κεφαλόπουλο, Ιβάν Ψίουκοφ και θεωρητικά με τον Γιάννη Α. Παπαϊωάννου. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 συνέθεσε πολλά τραγούδια - μπαλάντες από αυτά που προσδιόρισαν το ύφος του ελληνικού "Νέου Κύματος". Έχει γράψει μουσική για όλα σχεδόν τα είδη και ιδιώματα (συμφωνικά έργα, μουσική δωματίου, χορωδιακά, για συγκροτήματα Jazz, κινηματογραφική μουσική κτλ). Ασχολήθηκε ωστόσο ιδιαίτερα με το θέατρο, όπου έχει συνθέσει σκηνική μουσική για περισσότερα από διακόσια έργα, χωρίς διακρίσεις τεχνοτροπίας (αρχαία τραγωδία και κωμωδία, κλασσικό θέατρο, μοντέρνο, πρωτοποριακό κ.ά.).

Το ομορφότερο ξημέρωμα της Αθήνας υπό τους ήχους της λατέρνας.

Ξημερώνει στήν Αθήνα. Ένα υπέροχο βίντεο με εναέριες λήψεις από το χρήστη του Youtube UP DRONES με μουσική επένδυση  Τ' αστέρι του βοριά του Μάνου Χατζιδάκη. Λατέρνα παίζει ο Γιώργος Κιζιλής, τον Γιώργο θα τον βρείτε καθημερινά στην Ερμού να μαγεύει με τον ήχο της λατέρνας του τους περαστικούς.

Τ' αστέρι του βοριά", μια πανέμορφη μελωδία από την μουσική του Μάνου Χατζιδάκι για την ταινία America -America (1963) του Elia Kazan. https://www.youtube.com/watch?v=fzj2_n3iAWc

Διάσημα πρόσωπα της λογοτεχνίας

1. Σπάνια φωτογραφία του Μαρσέλ Προυστ σε δημόσιο χώρο(!), όπου γονατιστός

υποκρίνεται ότι παίζει κιθάρα με μια ρακέτα του τένις.

2.Αθήνα 1928. Ο Νικος Καζαντζάκης με τον Ρουμάνο φίλο του συγγραφέα Παναΐτ Ιστράτι σε στιγμές χαλάρωσης κάτω από την Ακρόπολη.

Αθηναϊκοί δρόμοι πολλά χρόνια πριν!

 
Δρόμοι της Αθήνας, γνωστοί, κεντρικοί, δημοφιλείς και πολυπερπατημένοι εδώ και δεκαετίες. Δύσκολα όμως κάποιος τους αναγνωρίζει με την πρώτη ματιά καθώς η εμφάνισή τους από τις αρχές του 1900 και μετά έχει αλλάξει κατά πολύ. Η σελίδα Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ έχει συγκεντρώσει πολύτιμο υλικό από διάφορα σημεία της Αθήνας αρκετούς αιώνες πριν, μεταξύ των οποίων και πολλές από αθηναϊκούς δρόμους. Οι εικόνες πέρα από την απορία που γεννούν, δημιουργούν και έντονα συναισθήματα καθώς μας πηγαίνουν πολλά χρόνια πριν από το ένα σημείο της πόλης στο άλλο οδικώς, αλλά με διαφορετικό τρόπο… Απολαύστε λοιπόν, την Ερμού, την Αιόλου, τη Λένορμαν, την Κηφισίας όπως ήταν τότε και εντυπωσιαστείτε…

Άνθρωποι & αυτοκίνητα στην Ελλάδα του χθές.

 Στο παρελθόν, το αυτοκίνητο στη χώρα μας αποτέλεσε μέσο αναψυχής για τους λίγους τυχερούς ιδιοκτήτες, αλλά και εργαλείο δουλειάς για τους επαγγελματίες οδηγούς. 

Σε κάθε περίπτωση, ιδιώτες ή επαγγελματίες φρόντιζαν να φωτογραφηθούν με την "κούρσα" αν δινόταν η ευκαιρία. 

Ας δούμε λοιπόν, εικόνες από ανθρώπους που ποζάρουν με τα οχήματα τους, πηγαίνοντας για άλλη μια φορά, πίσω στο χρόνο.

 

Aναμνηστική φωτογραφία έξω από τα ιαματικά λουτρά στο Λουτράκι, πλάι σε μια Buick του 1934.

Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από 10 κορυφαίους φωτογράφους.

Η φωτογραφική συλλογή περιλαμβάνει δείγμα δουλειάς τών:   Bill Brandt,Ansel Adams,Julia Margaret Cameron,Paul Strand,Andre Kertesz,Henri Cartier-Bresson,Brassai,Joseph Sudek,Joseph Kudelka,Sebastiao Salgado

"Αξέχαστες στιγμές από τον Ελληνικό Κινηματογράφο" Της Κακομοίρας [1963]

ΖΗΚΟΣ (ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ): Εμένα με το «ρε», να μη μου μιλάς, γιατί εγώ το «ρε» δεν το σηκώνω! Ούτε χειρονομίες δε σηκώνω, ακούς;
ΠΑΝΤΕΛΗΣ: Εσύ μου κάνεις χειρονομίες!
ΖΗΚΟΣ: Σου κάνω χειρονομίες για να μη μου κάνεις εσύ!
ΠΑΝΤΕΛΗΣ: Πού ήσουνα;
ΖΗΚΟΣ: Πού μο 'στειλες;
ΠΑΝΤΕΛΗΣ: Πού σε έστειλα; Να πας κάτι πράγματα της κυρά Παναγιώτας και κάτι λουμίνια της κυρά Θοδώρας!
ΖΗΚΟΣ: Ε, τα λουμίνια! Μου πέσανε!
ΠΑΝΤΕΛΗΣ: Γι' αυτό άργησες;
ΖΗΚΟΣ: Ώσπου να τα μαζώξω, τι να κάνω; .....,
.http://www.cinehellas.com/tainies/1961/kakomoiras/kakomoiras.html

Λιλή η Σαλονικιά

 ( από δημοσίευμα στην εφημερίδα « Το Ποντίκι», 08.02.2001).

Από την Άνω Πόλη και γονείς πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη, η Ζαχαρένια Βαλαβάνη, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, έχασε μικρή τον πατέρα της κι είδε τη μάνα της να παλεύει (καπνεργάτρια) για να θρέψει τα τρία παιδιά της, όπως εκείνη έκανε αργότερα για τον μοναχογιό της. Η ίδια ξεκίνησε πολύ μικρή να δουλεύει σε ζαχαροπλαστείο και παράλληλα να τραγουδάει: ένας γείτοναάς τους δούλευε γκαρσόνι στο «Λουξεμβούργο» (γνωστό απ την υπόθεση Πολκ) και την καλούσε να τραγουδήσει.
Γρήγορα βρίσκει το δρόμο της σαν τραγουδίστρια ελαφρών τραγουδιών, πρώτο κέντρο που δούλεψε επαγγελματικά, το «Όρνια»,  με πρώτη επιτυχία το "Δυό πράσινα μάτια", που έκτοτε το έλεγε με κάθε ευκαιρία