Ο Φάρος Ηραίον βρίσκεται στη βόρεια είσοδο του όρμου της Κορίνθου και τον χωρίζει από τον κόλπο των Αλκυωνίδων βόρεια.
Έχει πάρει το όνομα του από τον ομόνυμο αρχαίο ναό της Ήρας που βρίσκεται κοντά του.
Ο φάρος οδηγεί τα πλοία που πλέουν στον Κορινθιακό και κινουνται προς το λιμάνι και τη διώρυγα της Κορίνθου.
Πρωτολειτούργησε το 1897 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο και χαρακτηριστικό μία λευκή αναλαμπή ανά 10 δλ. και φωτοβολία 20 ν.μ..
Κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο φάρος παρέμεινε σβηστός.
Το 1947, στα πλαίσια ανασυγκρότησης του φαρικού δικτύου επαναλειτούργησε ως επιτηρούμενος με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο.
Το 1982 ο φάρος ηλεκτροδοτήθηκε, αντικαταστάθηκαν τα μηχανήματα πετρελαίου και λειτούργησε ως επιτηρούμενος ηλεκτρικός με χαρακτηριστικό.
Η πρόσβαση στον φάρο γίνεται οδικώς από το Λουτράκι προς την λίμνη της Βουλιαγμένης .
Παραγωγή:Up Drones Μουσική:Θαλασσογραφία. Ελένη Τσαλιγοπούλου
Σταχιολογήματα
από το φάρο του Ηραίου.
Κορινθιακή λογοτεχνία - Δημητρίου Ε. Τουρνάκη
Αψηλόκορμος λυχνοστάτης.
Πυροδότης ενός αρχαίου ναού κρυφός.
Κάθε τόσο απλώνει μια δέσμη από φως.
Εδώ κι η φαντασία πλάθει όνειρα βαθειά μας
που τυλίγουν το νου και την καρδιά μας.
Στάσου και άκου των αρχαίων ναυτήλων τα ωραία.
Ανάμεσα σ΄αναλαμπές που διαλύουν τα σκότη
το πως κρούει με το τραγούδι ρυθμικά τα κουπιά.
Τραβώντας ή γυρνώντας από λιμάνια μακρυά.
Καράβια πυργωτά βυζαντινά αρμενίζουν σε τούτα
τα νερά που με το πέρασμα του διόλκου στερνά.
Εδώ ήταν το διάβα που η πηγή η μεγάλη του κόσμου.
Εδώ είναι κόσμος ονειρευτός, όλων των ήλιων
δόξα αιώνια.
Ηρθαν χρόνοι ανελέητοι, καιροί κακοί
ερείπια, τάφοι, ερημιά, φυλακή.
Στούς καιρούς από τη σκλαβιά στη λευτεριά
τούτη η κώχη είχε είχε γίνει ριμάδι.
Έκλειναν τον έναστρο αιώνιο ουρανό του
Κορινθιακού το εναρμόνιο.
Νύχτα τρόμου αρύπνιας, λαός χάνονταν.
Αψηλόκορμος λυχνοστάτης.
Πυροδότης ενός αρχαίου ναού κρυφός.
Κάθε τόσο απλώνει μια δέσμη από φως.
Εδώ κι η φαντασία πλάθει όνειρα βαθειά μας
που τυλίγουν το νου και την καρδιά μας.
Στάσου και άκου των αρχαίων ναυτήλων τα ωραία.
Ανάμεσα σ΄αναλαμπές που διαλύουν τα σκότη
το πως κρούει με το τραγούδι ρυθμικά τα κουπιά.
Τραβώντας ή γυρνώντας από λιμάνια μακρυά.
Καράβια πυργωτά βυζαντινά αρμενίζουν σε τούτα
τα νερά που με το πέρασμα του διόλκου στερνά.
Εδώ ήταν το διάβα που η πηγή η μεγάλη του κόσμου.
Εδώ είναι κόσμος ονειρευτός, όλων των ήλιων
δόξα αιώνια.
Ηρθαν χρόνοι ανελέητοι, καιροί κακοί
ερείπια, τάφοι, ερημιά, φυλακή.
Στούς καιρούς από τη σκλαβιά στη λευτεριά
τούτη η κώχη είχε είχε γίνει ριμάδι.
Έκλειναν τον έναστρο αιώνιο ουρανό του
Κορινθιακού το εναρμόνιο.
Νύχτα τρόμου αρύπνιας, λαός χάνονταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου