Το νου σας αδέλφια!

Ματώνει η ψυχή σου όταν βλέπεις ένα παιδί να πεινάει, ένα παιδί βρεγμένο παγωμένο, τρομαγμένο, ένα παιδί νεκρό και μια μάνα να σπαράζει.

Άνθρωποι ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους για να ξεφύγουν από τη φρίκη και την αγριάδα του πολέμου. Τα νησιά μας βούλιαξαν, οι κάτοικοι μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους, με ολονύχτιες βάρδιες στις ακτές μπας και προλάβουν το κακό.

Οι «φίλοι» γείτονες θησαυρίζουν, τουριστικά μαγαζιά άλλαξαν εμπόρευμα, οι βιτρίνες τους είναι γεμάτες με σωσίβια «θανάτου» κακής ποιότητας, παραγεμισμένα με πανιά και οι διακινητές ανενόχλητοι, βρίσκουν νέα περάσματα στην Πατρίδα μας, τρίβουν τα χέρια τους, γεμίζουν τις τσέπες τους και δοξάζουν τον αλλάχ…

Και οι ευρωπαίοι «φίλοι» σφυρίζουν κλέφτικα, σηκώνουν φράχτες, κλείνουν τα σύνορά τους, γιατί έχουν αποφασίσει να κάνουν την Ελλάδα την « πίσω» αυλή της Ευρώπης, ένα ανθρώπινο πάρκινγκ.

Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου οι κατηγόριες της αναπληρώτριας υπουργού: «Η Ελλάδα είναι αφιλόξενη για τους μετανάστες, ενώ στους τουρίστες είμαστε δουλικοί»

Και οι «αφιλόξενοι» Έλληνες που ζουν οι ίδιοι στα όρια της πείνας και της εξαθλίωσης, μοίρασαν τη μπουκιά τους στα δύο, γι’ αυτούς τους κατατρεγμένους ανθρώπους που τρέχουν να σωθούν, αφήνοντας πίσω τους μια ισοπεδωμένη πατρίδα.

Γιατί ο Έλληνας γνωρίζει τα πράγματα από μέσα, πόλεμοι, προδοσίες, εκτελέσεις, ολοκαυτώματα, πείνα και αμέτρητους νεκρούς, το χώμα είναι νοτισμένο από το αίμα αθώων και σπαρμένα κόκκαλα παντού, που ακόμα να βρουν το δίκιο τους.

Όταν οι γερμανοί κατέκαψαν τον Χορτιάτη, η Θεσσαλονίκη μύριζε για βδομάδες καμένη σάρκα «Τράνταζε σαν από σεισμό συθέμελα ο Χορτιάτης,και ακόντιζε μηνύματα με κόκκινη βαφή», έγραψε ο Νίκος Καββαδίας.

Και ξαφνικά δύο μέλη του Avaaz: η Αλκμήνη από το Ηράκλειο και ο Stephen από την Ουάσινγκτον οργανώνουν και ξεκινούν την εκστρατεία για το Νόμπελ Ειρήνης.

Μαζεύουν με καμάρι υπογραφές για να πάρουν το νόμπελ Ειρήνης δύο αγνοί συνάνθρωποί μας, ένας θαλασσοδαρμένος ψαράς, μια καλόψυχη γιαγιά και μια χολιγουντιανή ακτιβίστρια από το πουθενά.

Οι «τρεις ήρωες του Αιγαίου!»

Όσο για τη διεθνή οργάνωση Avaaz, απλά πράγματα, «καθαρά», χρηματοδοτείται από τον George Soros και μια ομάδα δυναμικών και καλά εκπαιδευμένων αδίστακτων, που χτυπούν το νταούλι στις ανθρώπινες μάζες και αυτές χορεύουν.

Και το καλύτερο, η πρόεδρος της ιταλικής Βουλής, πρώην εκπρόσωπος της Διεθνούς Αμνηστίας του ΟΗΕ σε θέματα μετανάστευσης, επισκέφτηκε τη Λέσβο για να γνωρίσει από κοντά τη γιαγιά και για να την ευχαριστήσει «προσωπικά» για τη βοήθειά της.

Της χάρισε μάλιστα και ένα σάλι, που όπως δήλωσε η ίδια παρουσία τηλεοπτικής κάμερας «το διάλεξα μόνη μου» Μεγαλεία!

Μια παράσταση τέλεια σκηνοθετημένη, με καταπληκτικά σκηνικά «άφησε λουλούδια στο Αιγαίο , φόρεσε ένα σωσίβιο, το σύμβολο της σωτηρίας,… και συνεχάρη τους κατοίκους του νησιού που βοηθούν τους πρόσφυγες ολημερίς και ολονυχτίς από πνιγμό.

Και δήλωσε συντετριμμένη: «Στη Λέσβο παίζεται η μοίρα της Ευρώπης».

Δεν το χωράει ο νους μου!

Συγχαρητήρια και βραβεία γιατί απλοί άνθρωποι άπλωσαν το χέρι τους στον συνάνθρωπό τους, γιατί μια γιαγιά τάισε ένα μωρό, σαν να τάιζε και να κανάκευε το εγγόνι της;

Αυτό το βραβείο νιώθω ότι προσβάλει το φιλότιμο και την νοημοσύνη μου, προσβάλει την ανθρωπιά και την ευαισθησία ενός περήφανου λαού που η ακλόνητη πίστη του τον κρατάει ζωντανό.

Άνθρωπος γεννιέσαι δεν γίνεσαι… «Ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι».

Η Μυτιλήνη και τα γύρω νησιά γραπώθηκαν στα νύχια των ΜΚΟ του Soros που «έβαλαν τάξη» στο νησί γεμίζοντας αποθήκες ολόκληρες με τρόφιμα και προμήθειες.

Γιατί; Μήπως γνωρίζουν κάτι που εμείς αγνοούμε;

Το νου σας αδέλφια, το νου σας!

Είμαστε περιτριγυρισμένοι από λύκους που ορέγονται τη γη των γονιών και των προγόνων μας, μοιράζοντας απλόχερα βραβεία και χαϊδεύοντας τα αυτιά μας με μπράβο και ζήτω, για να πραγματοποιήσουν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους!

Ας κλείσουμε τ’ αυτιά μας στις γλυκόλαλες σειρήνες και στους κόλακες, δεν τους έχουμε ανάγκη. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Χριστού μας: «Ἀγάπα τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». 

πηγή  Μέλια.

Εικόνα από:blogdopcamaral