Το σχολείο στη ζωγραφική

    O Γάλλος ρεαλιστής ζωγράφος Henri Jules Jean Geoffroy (1853-1924) έχει απεικονίσει πολλές σκηνές  και στιγμιότυπα καθημερινότητας με παιδιά. Ιδού κάποιοι από αυτούς τους πίνακες με θέμα το σχολείο και τη σχολική ζωή στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα στη Γαλλία.

Henri Jules Jean Geoffroy, Η έξοδος του σχολείου. 1879.

Εντυπωσιακές φωτογραφίες σε τόπους μακρινούς!

O Steve McCurry μέσα σε 35 χρόνια έχει τραβήξει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες που δείχνουν την καθημερινή ζωή σε τόπους μακρινούς.

Αναζητώντας το ελιξίριο της ζωής Αλκαλικό Νερό

Αλκαλικό νερό: Τα 5 σημαντικότερα οφέλη

Βελτιώστε την υγεία σας, φορτίστε το ανοσοποιητικό σας σύστημα, και καταπολεμήστε την διαδικασίας γήρανσης με αντιοξειδωτικά πλούσια σε αλκαλικό νερό.

ΩΔΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΟΥ. Από τήν ποιητική συλλογή « ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΑ ΠΝΙΧΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ » 1967 - 1974.

του Λάμπη Δ. Αποστολίδη. (τυπώθηκε τό Δεκέμβρη του 1974).

(«Είναι η δάφνη ωραία στήν κόμη Όταν φέρνει ελευθερία».
ΔΙΟΝ. ΣΟΛΩΜΟΣ).

Μακάριοι Εσείς,
Ωραίοι Έφηβοι
Αγωνιστές της Λευτεριάς
Παιδιά του Φωτός που
Θαμπώσατε τόν Ήλιο!

Λεύτεροι πολιορκημένοι Του Πολυτεχνείου

Τυραννομάχοι

Λυτρωτές

Του χιλιοπροδομένου Λαού μας!

Τά φλογισμένα σας στήθια
Αγανακτισμένα ηφαίστια
Υψωθήκανε Κάστρο
Θεώρατο
Που πάνω του θραύστηκε
Η ωμή βία τών τύραννων
Τό άλυκο αίμα Σας αντί
-λυτρο στό Ιερό Θυσιαστή-
ριο τής πολυαίμακτης
Θυσίας τών Αθώων
Σταλαγματιά - σταλαγματιά
Έτρεξε καί θέριεψε
Της Λευτεριας το Δέντρο.
Κάτω απ' τή σκιά του
Τή ζείδωρη
Αναστήθηκε η Ανθρωπιά
Κι' αναπνέμε Λεύτεροι εμείς.

Όχι πιά, άλλα δάκρυα
Αδέλφια,
Αφήστε τά σύγνεφα
Νά δακρύζουν γιά τά παιδιά,
Που έφυγαν μ' ένα
Πορφυρό τριαντάφυλλο
Στό στήθος!
Άς πάψουν οι λυγμοί, πού
Πικράίνουν τούς Ήρωες !
(Πώς μπορούν λένε, νά κλαίνε
Οι θνητοί τούς Αθάνατους; )
Ποιές μανάδες καί μέ τί
Γάλα αντρείας καί λευτεριάς
Σάς εθρέψανε Παιδιά
Κι΄ αψηλώσατε τόσο
Που ν' αγγίξετε τ' άστρα;
Κι' οι λεπτοδείχτες του Χρόνου
Νά σταθούνε ορόσημο
Στίς 17 του Νοέμβρη ;

Τήν αμάραντη Δάφνη
Τών Θερμοπυλών
Κερδίσατ' επάξια
Γιά νά πλέξτε
Στεφάνι
Χρυσάκτινο
Στό νεανικό Σας κεφάλι
βαρύτιμο έπαθλο
Τής Αυτοθυσίας
Τής χιλιάκριβης Νίκης
Τής πανανθρώπινης Αρετής
Που ξάφνιασέ τήν Οικουμένη !

Μακάριοι Εσείς,
Ωραίοι Έφηβοι
Αγωνιστές τής Λευτεριάς
Λυτρωτές τού Λαού μας,
Παιδιά του Φωτός , που
Θαμπώσατε τόν Ήλιο !
Παιδιά μας αθάνατα
Παιδιά Τής Ελλάδας
Παιδιά του Κόσμου
Τιμή καί Δόξα σέ Σάς !

Οι πέτρες του Σύριου καλλιτέχνη Nizar Ali Badr

Δεν ξέρω τίποτα γι΄ αυτόν ούτε ακριβώς από πού προέρχεται και πού είναι τώρα. Βρήκα  ίχνη του σε δύο, τρεις τουρκικές ιστοσελίδες. Οι  συνθέσεις του για τις Σύριους πρόσφυγες  παρουσιάζουν τον  Nizar Ali ως «πρόσφυγα».
  Ζει στην Λαττάκεια της Συρίας. Βρίσκεται εκεί  ακόμα; Αν όχι, πού έχει καταφύγει; Θα ΄θελα να ξέρω περισσότερα πάνω σ΄αυτό. Δεν μιλάω αραβικά.Προσπάθησα απεγνωσμένα να αποκρυπτογραφήσω τα λίγα λόγια του, μεταφράζοντας με κακά μεταφραστικά εργαλεία. Έστω λοιπόν και κατά προσέγγιση, αισθάνομαι τη σοφία, την απλότητα, μια μεγάλη αγάπη για την ανθρωπότητα και την ελπίδα. Αυτές οι λέξεις εμπεριέχονται πλήρως στην ποίηση που προκύπτει από τις πέτρινες συνθέσεις που παράγονται από τα χέρια του καλλιτέχνη.
Βρήκα επιτέλους μερικές φωτογραφίες του εν μέσω  της αφάνταστης συλλογής των συνθέσεών του από  βότσαλα και πελεκητές πέτρες.
Ο Nizar Αλί, αφηγείται την ζωή .
Ο Nizar Ali αφηγείται τη  ζωή με πέτρες.
Είμαι βέβαιος ότι έχετε στο σπίτι σας  μερικά χαλίκια, όπως όλοι . Μερικές  από αυτές τις πέτρες που  συλλέγουμε  όλες τις εποχές  στη ζωή μας, συχνά χωρίς να ξέρουμε το γιατί. Εκείνες  που γέμισαν τις παιδικές μας παλάμες, αυτές που "γαργάλησαν" τα ενήλικα μάτια μας , όσες  έχουμε ξεχάσει βαθιά χωμένες σε κάποια τσέπη επιστρέφοντας στο σπίτι μας. Και εκείνες που  θέλουμε οπωσδήποτε να κρατήσουμε, που είναι τοποθετημένες πάνω στα επιπλά μας. Τις πιο αγαπημένες.[....]
Οι πέτρες που μαζέψαμε μας διηγούνται οικείες  ιστορίες που μόνο εμείς ξέρουμε και μερικές φορές αδυνατούμε να εκφράσουμε με λέξεις.
Οι πέτρες όμως του Nizar Ali διηγούνται τη Ζωή. Όλα όσα  συνθέτουν τη  Ζωή  είναι εδώ: οι άνθρωποι, η  αγάπη, τα παιδιά, η χαρά, η  θλίψη, η δυστυχία, ο πόλεμος, ο θάνατος και η εξορία επίσης .[...]

πηγή

πηγή

Η Μακεδονία μετράει τα γράδα και ανταμώνει στα ρακοκάζανα!

Οδοιπορικό στο Κιλκίς. Η παραδοσιακή διαδικασία και το παράπονο των παραγωγών για το προϊόν που θα εξοντώσει η τρόικα με τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης

Ρεπορτάζ: Αγγελος ΣκορδάςΦωτογραφίες: Βαγγέλης Μασιάς

Μηλιά Χανίων: Ένα υπέροχο χωριουδάκι χωρίς ρεύμα μέσα στα 50 καλύτερα μέρη παγκοσμίως

Σε μια πλαγιά του Κισσάμου και μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα Χανιά βρίσκεται ένα μικρό χωριουδάκι που κλέβει τις εντυπώσεις ντόπιων και ξένων αφού μοιάζει παραμυθένιο.
Σκηνικό βγαλμένο από άλλη εποχή, στη Μηλιά όλα είναι πέτρινα με λεπτομέρεις ξύλου, ενώ ο οικισμός δημιουργήθηκε στη θέση του παλαιότερου χωριού με τις 13 κατοικίες να αναπαλαιώθηκαν με βάση τα παραδοσιακά πρότυπα.

Παύλος Νιρβάνας: Αθήνα - Παρθενών

Χειμωνιάτικη ζωγραφιά

Σκοτεινιασμένος ο ουρανός στον Παρθενώνα γέρνει,
τον μαύρο θόλο κάτασπρες κολώνες τον στηρίζουν,
μέσα στη μπόρα η αστραπή ανάερα φίδια σπέρνει
κ' οι κεραυνοί τον χαιρετούν χωρίς να τον εγγίζουν.

από την Λύρα - Ανθολογία της Νεωτέρας Ελληνικής Ποιήσεως
Εκδόσεις: Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, 1910
Ανατύπωση: Δαμιανός - Δωδώνη, 1998

φωτ: από το nbc news (σελ.16)

 Πηγή.

Θεία Λένα

 

Κάποιοι από εμάς τρώγαμε το πρωινό μας ενώ ακούγαμε τη φωνή της Θείας Λένας να μας λέει τα παραμύθια της και να τελειώνει με το "Τώρα πέρσαε η ώρα, φεύγουμε και μεις παιδιά, και αύριο την ίδια ώρα, θα τα πούμε με χαρά"

Η «θεία Λένα» με τα κυματιστά μαλλιά και τα γαλανά μάτια πήρε στη συντροφιά της τα Ελληνόπουλα στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, για να τα αφήσει, ενηλίκους πια, το 1971.

«Παρακαλώ κύριος με ξενύχιασες!» και άλλες ατάκες από το 1923

Ελάτε μαζί μου στο 1923. Το τραμ μόλις ξεκίνησε από την Κολοκυνθού για την Ομόνοια και φυσικά είναι τίγκα στους επιβάτες. Θαυμάστε την ψυχραιμία, την στωικότητα, το χιούμορ των προγόνων μας!

Συγκινητική ιστορία: Χάθηκε στο ξεριζωμό του '22 - Την αναζητούσε ο πατέρας της και τελικά τη βρήκε ο εγγονός του στην Τραπεζούντα ...

Λέγεται Ελένη και η ιστορία της συγκίνησε τους Τούρκους. Πρόκειται για μια Πόντια, η οποία στην ανταλλαγή των πληθυσμών δεν έφυγε μαζί με την οικογένειά της στην Ελλάδα, αλλά εγκλωβίστηκε στην Τουρκία και μετά από πάρα πολλά χρόνια ξαναβρήκε τους δικούς της … Η ιστορία της ήρθε στη δημοσιότητα με αφορμή την προσπάθεια να μεταφερθεί στην κινηματογραφική οθόνη μέσα από το δράμα του ξεριζωμού των χιλιάδων Ρωμιών το 1922-23. Η προβολή αυτής της καταπληκτικής ιστορίας αιφνιδιάζει, καθώς η δημοσιοποίηση της υπόθεσης έγινε πρώτα από μερίδα του τουρκικού Τύπου (εφημερίδα Akşam)....