ΩΔΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΟΥ. Από τήν ποιητική συλλογή « ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΑ ΠΝΙΧΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ » 1967 - 1974.

του Λάμπη Δ. Αποστολίδη. (τυπώθηκε τό Δεκέμβρη του 1974).

(«Είναι η δάφνη ωραία στήν κόμη Όταν φέρνει ελευθερία».
ΔΙΟΝ. ΣΟΛΩΜΟΣ).

Μακάριοι Εσείς,
Ωραίοι Έφηβοι
Αγωνιστές της Λευτεριάς
Παιδιά του Φωτός που
Θαμπώσατε τόν Ήλιο!

Λεύτεροι πολιορκημένοι Του Πολυτεχνείου

Τυραννομάχοι

Λυτρωτές

Του χιλιοπροδομένου Λαού μας!

Τά φλογισμένα σας στήθια
Αγανακτισμένα ηφαίστια
Υψωθήκανε Κάστρο
Θεώρατο
Που πάνω του θραύστηκε
Η ωμή βία τών τύραννων
Τό άλυκο αίμα Σας αντί
-λυτρο στό Ιερό Θυσιαστή-
ριο τής πολυαίμακτης
Θυσίας τών Αθώων
Σταλαγματιά - σταλαγματιά
Έτρεξε καί θέριεψε
Της Λευτεριας το Δέντρο.
Κάτω απ' τή σκιά του
Τή ζείδωρη
Αναστήθηκε η Ανθρωπιά
Κι' αναπνέμε Λεύτεροι εμείς.

Όχι πιά, άλλα δάκρυα
Αδέλφια,
Αφήστε τά σύγνεφα
Νά δακρύζουν γιά τά παιδιά,
Που έφυγαν μ' ένα
Πορφυρό τριαντάφυλλο
Στό στήθος!
Άς πάψουν οι λυγμοί, πού
Πικράίνουν τούς Ήρωες !
(Πώς μπορούν λένε, νά κλαίνε
Οι θνητοί τούς Αθάνατους; )
Ποιές μανάδες καί μέ τί
Γάλα αντρείας καί λευτεριάς
Σάς εθρέψανε Παιδιά
Κι΄ αψηλώσατε τόσο
Που ν' αγγίξετε τ' άστρα;
Κι' οι λεπτοδείχτες του Χρόνου
Νά σταθούνε ορόσημο
Στίς 17 του Νοέμβρη ;

Τήν αμάραντη Δάφνη
Τών Θερμοπυλών
Κερδίσατ' επάξια
Γιά νά πλέξτε
Στεφάνι
Χρυσάκτινο
Στό νεανικό Σας κεφάλι
βαρύτιμο έπαθλο
Τής Αυτοθυσίας
Τής χιλιάκριβης Νίκης
Τής πανανθρώπινης Αρετής
Που ξάφνιασέ τήν Οικουμένη !

Μακάριοι Εσείς,
Ωραίοι Έφηβοι
Αγωνιστές τής Λευτεριάς
Λυτρωτές τού Λαού μας,
Παιδιά του Φωτός , που
Θαμπώσατε τόν Ήλιο !
Παιδιά μας αθάνατα
Παιδιά Τής Ελλάδας
Παιδιά του Κόσμου
Τιμή καί Δόξα σέ Σάς !