40 έγχρωμες φωτογραφίες από μια άλλη χαρούμενη,Ελλάδα.

Μια φωτογραφική συλλογή από από την σελίδα Konserva – vintage culture που επίσης λειτουργεί και ως εκθεσιακός χώρος.

Χαλκίδα 1970

Ζάκυνθος 1960

Πλατεία Συντάγματος 1950

Omonia hotel 1960 (Σήμερα Hondos Center)

Παλιά καλοκαίρια.

Εικόνες από ελληνικά καλοκαίρια του παρελθόντος. Ενθύμια μέσα από τον φακό ανθρώπων, που απόλαυσαν τις διακοπές τους στη χώρα μας, σε εποχές περισσότερο ή λιγότερο μακρινές. 

Χαλάρωση δίπλα στο κύμα. Μύκονος, καλοκαίρι 1975. (photo by Jonathan Charles)

ΕΛΛΑΔΑ - ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Ο Φρειδερίκος Νίτσε. Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο "Η Γέννηση της Τραγωδίας" (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15,ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του.
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

Η Κρασοπαναγιά στα Μέθανα

   Στην  δυτική άκρη της χερσονήσου των Μεθάνων είναι χτισμένο αυτό το πανέμορφο εκκλησάκι. Άγνωστο σε πολλούς λόγω της δυσκολίας πρόσβασης σε αυτό. Μπορεί κάποιος να φτάσει ως εκεί ακολουθώντας το μονοπάτι από τον οικισμό της Καμμένης Χώρας ή να προσεγγίσει με κάποιο καΐκι.
 Τα βράχια είναι απότομα και η ατμόσφαιρα του ηφαιστείου των Μεθάνων θα αποζημιώσουν κάθε επίδοξο περιπατητή.

Όταν ο Antonio Vargas Heredia έγινε ο «Αντώνης ο βαρκάρης». Η δικαστική περιπέτεια του τραγουδιού που είπαν ο Μάρκος Βαμβακάρης και ο Στέλιος Καζαντζίδης...

Προς το τέλος της δεκαετίας του ΄30 κυκλοφόρησε το «ρεμπέτικο» τραγούδι «..ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης….» Πιτσιρικάδες εμείς τότε και μαθητές του Κατηχητικού, ήτανε ένα από τα λίγα «ρεμπέτικα» που τραγουδούσαμε γιατί δεν μιλούσε για ντεκέδες, ντουμάνια, λουλάδες, χασίσι, μαύρη και μαστούρα, όπως τα άλλα τα «χασικλίδικα».
Βέβαια το τραγούδι δεν γράφτηκε για κάποιο Πειραιώτη, ζόρικο βαρκάρη, αλλά είναι μια παράφραση μουσική και στιχουργική ενός σπανιόλικου τραγουδιού, που τότε (1938) είχε μεγάλο «σουξέ» του «Antonio Vargas Heredia, el Gitano».
Η δίκη για την πατρότητα του τραγουδιού Ο Μίνωας Μάτσας επινόησε κι έγραψε τους ελληνικούς στίχους (δεν το μετέφρασε) κι ο Περιστέρης το μελοποίησε, έτσι ώστε να μη μοιάζει καθόλου με το ισπανικό τραγούδι. Στον δίσκο, ως στιχουργός αναφέρεται η Πιπίτσα Οικονόμου, που ήταν υπάλληλος του Μ. Μάτσα.
Το όνομα της το χρησιμοποίησε ως ψευδώνυμο ο Μάτσας για να υπογράψει τους στίχους του. Η επιτυχία ήταν αναπάντεχη τόσο που ο Juan Mostozo, ο Ισπανός συνθέτης, προσέφυγε στην ελληνική Δικαιοσύνη για να προστατεύσει τα δήθεν πνευματικά του δικαιώματα.
Οι Έλληνες κατηγορούμενοι πρότειναν ένα μάρτυρα υπεράσπισης, ο οποίος δήλωσε ότι λέγεται Αντώνης, είναι εξ επαγγέλματος βαρκάρης και ότι γι΄αυτόν είχε γραφτεί το ελληνικό τραγούδι! Το Δικαστήριο κήρυξε τους κατηγορουμένους αθώους!...