
Οι στίχοι που γράφει καθημερινά ι για αυτόν είνα η ίδια η ζωή.
Άξιος συνεχιστής της παράδοσης της Κρητικής Μαντινάδας βγάζει το Καπέλο στους μη Κρητικής καταγωγής ανθρώπους που αγαπούν την Κρήτη και γράφουν Μαντινάδες…αρκεί να πατάνε πάνω στην Κρητική διάλεκτο που αποτελεί το Α & το Ω , στην σύνταξη της.
Έχει αρκετές συμμετοχές σε δισκογραφικές δουλειές με Βαγγέλη Πυθαρούλη , Νίκο Γωνιανάκη ,Δημήτρη Αναγνωστάκη ,Γιάννη Μακριδάκη, Δημήτρη και Μιχάλη Κουνάλη ,Γιώργη Σμαραγδή ,Δημήτρη Βερεράκη..Να πούμε ότι μαντινάδες του Γιώργη Χρονάκη έχουν τραγουδήσει ακόμα ο Σκουλάς και ο Κακλής.πηγή. Γιώργος Χρονάκης fb.
Σάπιο καράβι,στό γιαλό.μοιάζω στην μοναξιά μου κι είναι στα αμπάρια μου νεκρά ... Στίχοι :Χρονάκης Γεώργιος. Τραγούδι Β. Πυθαρούλης
.Άντρας λογάται όποιος μπορεί πόνο βαρύ ν' αντέξει..Άξιος συνεχιστής της παράδοσης της Κρητικής Μαντινάδας βγάζει το Καπέλο στους μη Κρητικής καταγωγής ανθρώπους που αγαπούν την Κρήτη και γράφουν Μαντινάδες…αρκεί να πατάνε πάνω στην Κρητική διάλεκτο που αποτελεί το Α & το Ω , στην σύνταξη της.
Έχει αρκετές συμμετοχές σε δισκογραφικές δουλειές με Βαγγέλη Πυθαρούλη , Νίκο Γωνιανάκη ,Δημήτρη Αναγνωστάκη ,Γιάννη Μακριδάκη, Δημήτρη και Μιχάλη Κουνάλη ,Γιώργη Σμαραγδή ,Δημήτρη Βερεράκη..Να πούμε ότι μαντινάδες του Γιώργη Χρονάκη έχουν τραγουδήσει ακόμα ο Σκουλάς και ο Κακλής.πηγή. Γιώργος Χρονάκης fb.
Σάπιο καράβι,στό γιαλό.μοιάζω στην μοναξιά μου κι είναι στα αμπάρια μου νεκρά ... Στίχοι :Χρονάκης Γεώργιος. Τραγούδι Β. Πυθαρούλης
να ναι η ψυχή στο στόμα ντου και να μη βγάνει λέξη..Στίχοι :Χρονάκης Γεώργιος. Τραγούδι Ν.Γωνιάκης.
Στίχοι :Χρονάκης Γεώργιος. Τραγούδι Β. Σκουλάς.
Μερικές μαντινάδες του..
Νάχενε ο ήλιος περασά ,να πάει απ άλλο τόπο
που να μη δίδει να χαλά όνειρα των αθρώπω
Στην παγωνιά σου να μουνε ,φλόγα να ρθείς κοντά μου
ν απλώσεις τσι παλάμες σου να παίρνεις την πυριά μου
Πήρα από τα χείλη σου ,το γέλιο κ ήβαλάτο
κ ήχτισα που να μη χαλά ,τα αγάπης το μιτάτο
Να μουν βουνό και να γενείς , χιόνι να με σκεπάσει
και ναν ο τόπος σκοτεινός , ποτέ ντου να μη λιάσει
Δεν είναι η μοναξιά πληγή ,να γιάνει με το χρόνο
μα είναι μάννα απου γεννά ,και μεγαλώνει πόνο
Μοιάζω δεντρού που το φυσά ,αέρας και το γιέρνει
και πέφτουνε τα φύλλα ντου , χάμε και του τα παίρνει
Να τανε κάποια δύναμη ,το χρόνο να κουράσει
να κοιμηθεί και τη φθορά , τα αθρώπου να ξεχάσει
Και να βρεθεί ενας τσι χαράς τη στράτα να μου δείξει
η μοίρα μου σε εγκρεμό ,θα τονε καταλήξει
Και που δεν έχει στο χωριό ,δεντρά με πρώτο μπόι
μα η ζάρα σ ένα που χω εγώ ,κάνει το μοιρολόι
Ξάνοιξε τρόπο απού βρηκε ,η μοίρα να με παίξει
σε στράτα απου ναι αδιάβατη ,τα αγάπης να με πέψει
Ότι αγαπώ απείραχτο ,χρόνε να μου τα αφήσεις
μα χεις χιλιάδες πράγματα , άλλα να καταλύσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου