«Η δημιουργία της ταινίας «Genocide – A true story» ήταν μια εσωτερική ανάγκη για να φέρω στο προσκήνιο τις ιστορίες της γιαγιάς μου, της Αρχόντισσας Τόγκου, που απεβίωσε σε ηλικία 100 ετών. Οι ιστορίες της και οι συνομιλίες μαζί της έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου και ήθελα να τις μοιραστώ με το ευρύτερο κοινό.
Να δώσω τη δυνατότητα σε όσους ασχολούνται με τη μελέτη και την αναγνώριση της Γενοκτονίας να μάθουν τα συναισθήματα των θυμάτων. Να κατανοήσουν καλύτερα πως οι πληγές δεν έχουν επουλωθεί και δεν πρόκειται να επουλωθούν. Εάν η διεθνής κοινότητα και η ίδια η Τουρκία δεν αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία.
Κάθε φορά που πέθαινε κάποιος η γιαγιά μου έφτιαχνε μελένια κεριά και πηγαίναμε μαζί και τα ανάβαμε και έλεγε πάντα ότι αυτό είναι για τα κορίτσια. Όταν μεγάλωσα τη ρώτησα ποια είναι αυτά τα κορίτσια. Ήταν τα κορίτσια που πέθαιναν στους δρόμους του θανάτου και σε εκείνα που δεν τους επέτρεπαν να θάψουν τα παιδιά τους.
Αυτή η ταινία είναι το δικό μου κεράκι στην μνήμη εκείνων των ξεχασμένων νεκρών στους δρόμους της Ανατολής. Είναι ένα κεράκι στην μνήμη τους και μια υπόσχεση ότι δεν θα σιωπήσω.
100 χρόνια σιωπής είναι πολλά».
~ Βασιλική Τσανακτσίδου
100 χρόνια σιωπής είναι πολλά».
~ Βασιλική Τσανακτσίδου
Στη μνήμη των κοριτσιών που πέθαναν στις πορείες θανάτου και στα θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού γενικότερα είναι αφιερωμένη η ταινία μικρού μήκους «Genocide – A true story» της Βασιλικής Τσανακτσίδου.
