Περικλής Πανταζής (1849-1884)

(Αθήνα, 13 Μαρτίου 1849 – Βρυξέλλες, 25 Ιανουαρίου 1884), ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες ιμπρεσιονιστές ζωγράφους και ένας από τους πρωτοπόρους του είδους στο Βέλγιο, όπου πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.


Ο Πανταζής ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους Έλληνες ζωγράφους της εποχής του, μιας και είναι ο πρώτος που ξέφυγε από τον ακαδημαϊσμό της Σχολής του Μονάχου και που εντάχθηκε στο ανατρεπτικό για την εποχή του κίνημα του ιμπρεσιονισμού.

Κική Δημουλά: Η ποίηση είναι ένα αγωνιώδες ερωτηματικό

Η ακαδημαϊκός και πολυμεταφρασμένη ποιήτρια Κική Δημουλά είναι πάνω από όλα μια απολαυστική συνομιλήτρια. Μετρ στους ορισμούς και δεινή χειρίστρια της γλώσσας, αποτελεί τις τελευταίες δεκαετίες μία από τις πιο δημοφιλείς λογοτεχνικές φωνές, αφού κατάφερε να διεισδύσει σε ένα πιο μαζικό κοινό εμπλουτίζοντας την ίδια τη λειτουργία της ποίησης με την πιο ιερή της σημασία και όπως αυτή αποτυπώνεται στην περίφημη ρήση της ιταλικής ταινίας «Ο ταχυδρόμος» («Il postino»): «Η ποίηση δεν ανήκει σε αυτούς που τη γράφουν, αλλά σε αυτούς που την έχουν ανάγκη». Και η ποίηση της Δημουλά είναι παρηγορητική και ιαματική για αυτούς που τη διαβάζουν, χωρίς βέβαια να δίνει λύσεις ή απαντήσεις, αλλά αναδιατυπώνοντας όλα αυτά τα ερωτήματα που περίτεχνα ξέρει να θολώνει η εφήμερη καθημερινότητα.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΑΤΩ ΙΤΑΛΙΑΣ

Οι Ξεχασμένοι 'Ελληνες Η Καλαβρία υπήρξε για μια περίπου χιλιετία σημαντικό κέντρο του ελληνισμού. Οι απόγονοι αυτών των πρώτων μεταναστών καταφέρνουν να κρατήσουν ζωντανά τα στοιχεία που συνιστούν την ιδιαίτερη πολιτισμική ταυτότητα των Ελλήνων. Με τις ελληνικές επιγραφές στους δρόμους, με την γκρεκάνικη διάλεκτο, με τα τραγούδια τα οποία περνάνε από γενιά σε γενιά. 

.Ωστόσο, η γλώσσα των αριθμών είναι σκληρή και γεννά ανησυχίες για το μέλλον των ελληνοφώνων της Κάτω Ιταλίας. Ο πληθυσμός στα ελληνόφωνα χωριά μειώνεται συνεχώς, αφού οι νέοι στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια μετακινούνται προς τον πλούσιο Βορρά.
Οι προσπάθειες οι οποίες γίνονται επικεντρώνονται στην αναγκαιότητα της διατήρησης του ελληνικού ιδιώματος της Καλαβρίας.
Τα ελληνικά της Καλαβρίας, που είναι μετεξέλιξη της αρχαίας δωρικής, διατηρήθηκαν για αιώνες και δεν πρέπει να χαθούν.
Επειδή, όμως, δεν είναι γραπτή γλώσσα, κινδυνεύουν.

Το επίσημο ελληνικό κράτος ύστερα από μια μακρά περίοδο αδιαφορίας για τα προβλήματα των ελληνοφώνων της Καλαβρίας μάς ξάφνιασε θετικά με τη δημιουργία του Ινστιτούτου Ελληνόφωνων Σπουδών, σε μια ύστατη προσπάθεια να διασωθεί η ελληνική γλώσσα.
'Ισως οι υπεύθυνοι τελικά αντελήφθησαν ότι η ιστορική παρουσία του ελληνισμού αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της αφομοίωσής της μέσα σε μια όλο και πιο διευρυμένη πολιτισμική χοάνη.

«Είσαι Γκρίκο; Έμπα στο σπίτι μον να μπει ο ήλιος».

Η Παλιά Αθήνα

(σ.σ. Βρισκόμαστε στο 1937. Προκαλεί ίσως μειδίαμα στον σημερινό αναγνώστη, το να διαβάζει προτάσεις όπως: "Αν παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι". Καλά να το λέμε εμείς, αλλά να το λέγανε και τότε;! Κι όμως, ο λαμπρός δημοσιογράφος Δ.Ευαγγελίδης έχει δίκιο. Κάτι είχε αλλάξει και τότε. Σίγουρα τα πράγματα δεν ήταν πια όπως παλιότερα.

Θριαμβεύοντας στο χρόνο ~ Triumph over time (1947) - Ντοκιμαντέρ.

Το 1947 η Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών στην Αθήνα ανέθεσε την παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ με τίτλο «Θριαμβεύοντας στο χρόνο» (Triumph over time). Το ντοκιμαντέρ, που σκηνοθετήθηκε από τον αρχαιολόγο Οσκάρ Μπρονίρ και παρήχθη από τη νομισματολόγο Μάργκαρετ Τόμσον με τη βοήθεια προσωπικού από τη Fox Srudios, παρουσιάζει την Ελλάδα που προσπαθεί να ανακάμψει από τη φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Προσωπικό της Αμερικανικής Σχολής εμφανίζεται να αρχίζει εκ νέου τις έρευνές του και να προετοιμάζει τους αρχαιολογικούς χώρους προκειμένου να τους επισκεφτούν οι «μεταπολεμικοί» τουρίστες. Παρουσιάζονται πλάνα από ανασκαφές στην Αγορά των Αθηνών και την Αρχαία Κόρινθο που αναμιγνύονται με σκηνές από την καθημερινή αγροτική ζωή, οι πρώην βασιλείς Παύλος και Φρειδερίκη που παρακολουθούν μια δημόσια διάλεξη, η βιβλιοθηκάριος της Γενναδίου που παρουσιάζει μερικά από τα σπάνια βιβλία της βιβλιοθήκης. Η αρχειονόμος της Αμερικανικής Σχολής, NATALIA VOGEIKOFF, περιγράφει το ιστορικό και την παραγωγή του ντοκιμαντέρ, καθώς και τη θέση του τόσο στην ιστορία της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών όσο και στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Επίσης παρουσιάζει εντυπωσιακά αποσπάσματα από ανέκδοτες επιστολές και απομνημονεύματα καθώς και σύγχρονες φωτογραφίες. Παραγωγή της Αμερικάνικης Σχολής Κλασικών Σπουδών
n 1947, the American School of Classical Studies at Athens commissioned a color movie entitled Triumph over Time to accompany its fundraising campaign. Directed by the archaeologist Oscar Broneer and produced by numismatist Margaret Thompson with the aid of staff from Fox Studios, the documentary shows Greece rebounding from the horrors of World War II and the staff of the American School hard at work preparing archaeological sites for presentation to post-war tourists. Footage of excavations at the Athenian Agora and Ancient Corinth are mixed with scenes from everyday agricultural life. Famous people in the history of the School and Greece move in and out of the film's frames: King Paul and Queen Frederica attend a public lecture; the Librarian of the Gennadius Library, Shirley H. Weber, shows donor Helene Stathatou some of its priceless manuscripts; Homer A. Thompson, newly appointed Director of the Agora Excavations, displays treasures from the site. Such scenes from the American School's academic and social year show an institution at the forefront of Greece's march back to normality after almost a decade of unrest. In an accompanying essay, Natalia Vogeikoff-Brogan, the American School's Archivist, describes the making of the movie, the historical background to its production, and its place in both the institutional history of the ASCSA and the political history of Greece. She presents fascinating excerpts from previously unpublished correspondence and memoirs, as well as contemporary photographs. 1946. Σπύρος Π. Σκούρας κατά την περιοδεία του στην Ελλάδα.

Διδώ Σωτηρίου: «Κοιμήθηκαν αποβραδίς νοικοκυραίοι στον τόπο τους και ξύπνησαν φυγάδες»

...

Αρχίσαμε να βαδίζουμε πιασμένοι απ' το χέρι, κοντά ο ένας στον άλλον, χαμένοι, μουδιασμένοι, δισταχτικοί, σαν νά 'μαστε τυφλοί και δεν ξέρουμε πού θα μας φέρει το κάθε βήμα που αποτολμούσαμε. Γυρεύαμε ξενοδοχείο στο λιμάνι για ν' ακουμπήσουμε και να περιμένουμε τους δικούς μας. Όπου όμως κι αν ρωτούσαμε, παίρναμε την ίδια στερεότυπη απόκριση:

— Απ' τη Σμύρνη έρχεστε; Δε δεχόμαστε πρόσφυγες.

— Μα θα σας πληρώσουμε καλά, άνθρωποι του Θεού, έλεγε η θεία Ερμιόνη.


Εκείνοι επέμεναν στην άρνησή τους:

— Φοβόμαστε τις επιτάξεις. Δε μάθατε λοιπόν πως στη Χίο, στη Μυτιλήνη, στη Σάμο έφτασε προσφυγολόι, κι επιτάξανε όλα τα σχολεία, τα ξενοδοχεία, τα πάντα;

— Τί θέλαμε, τί γυρεύαμε μεις να 'ρθούμε σε τούτον τον αφιλόξενο τόπο, έλεγε η κυρία Ελβίρα. Τί θέλαμε και τί γυρεύαμε να χωριστούμε από τους άνδρες μας!

Στο τέλος βρέθηκε ένας αναγκεμένος ξενοδόχος και μας έδωσε ένα σκοτεινό, άθλιο δωμάτιο με έξι κρεβάτια. Για πότε γινήκαμε πραγματικοί πρόσφυγες δεν το καταλάβαμε. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα όλος ο κόσμος αναποδογύρισε.

Υπέροχες μουσικές στιγμές...

Με τους Ksenija Sidorova ακορντεόν Nemanja Radulovic βιολί και ο Andreas Ottensamer κλαρινέτο

Εν Χορδαίς - Ανατολίτικο Βαλς.

Ορχηστρικό κομμάτι σε μουσική Κυριάκου Καλαιτζίδη απο το αλμπουμ "Εξορια" ακορτεόν παίζει ο Ηρακλής Βαβάτσικας και ο Δημήτρης Μυστακίδης κιθάρα.
En Chordais - Εξορία // Exile

.

Αθήνα 1929. Ο σωφέρ ενός Αθηναϊκού ταξί αφηγείται.

Και τι δεν έβλεπαν όλη μέρα οι ταξιτζήδες σε μια ζωντανή πόλη, όπως είναι η Παλιά Αθήνα. Έλατε να κάνουμε ένα οδοιπορικό-φωτογραφία της καθημερινής ζωής της πρωτεύουσας. 

«Είναι η ώρα 9 το πρωί. Μόλις έχω βγάλει το αμάξι μου από το γκαράζ. Προχωρώ σιγά-σιγά επί της οδού Πατησίων. Από μια πάροδο εμφανίζεται βιαστικός, ένας νεαρός αψόγης εμφανίσης.

-Σωφέρ στάσου!

Φρενάρω και σταματώ. Ο νεαρός ρίχνεται στο ταξί και δίνει την διαταγή.

-Γρήγορα στην Ομόνοια.

Ίλυα Λιβυκού

Η λαμπερή ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, Ίλυα Λιβυκού, γεννήθηκε το 1919 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Το πραγματικό της όνομα ήταν Αμαλία Κοζύρη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου έκανε και το ντεμπούτο της, το 1947, με το έργο «Ρουί Μπλας» του Βίκτορος Ουγκώ.

Το 1948 ξεκίνησε η συνεργασία της με τον θίασο της Κυρίας Κατερίνας και του Βασίλη Λογοθετίδη. Παρέμεινε ως βασική συνεργάτης του έως τον θάνατο του μεγάλου κωμικού, με τον οποίο αποτέλεσαν αξέχαστο θεατρικό και κινηματογραφικό ζευγάρι. Από το 1963 συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους: Έλσας Βεργή, Κατράκη, Βλαχοπούλου και Σαπουτζάκη. Το 1965 ερμήνευσε τη Λυσιστράτη, σε παράσταση του ΚΘΒΕ.

Στη μεγάλη οθόνη είχε πρωτοεμφανιστεί το 1948, στην ταινία του Αλέκου Σακελάριου «Οι Γερμανοί ξανάρχονται». Ακολούθησαν πολλές επιτυχίες της, σε περισσότερες από 45 ταινίες των Γεωργιάδη, Καραγιάννη, Σκουλούδη και πολλών άλλων σκηνοθετών. Ξεχωρίζουν: «Ένα βότσαλο στη λίμνη» (1952), «Σάντα Τσικίτα» (1953), «Δεσποινίς ετών 39» (1954), «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» (1955), «Η κάλπικη λίρα» (1955), «Ο ζηλιαρόγατος» (1956), «Δελησταύρου και υιός» (1957), «Ένας ήρωας με παντούφλες» (1958).

Το 1965, απέσπασε το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την ταινία «Ένας ντελικανής» του Μανόλη Σκουλούδη.

Η Ίλυα Λιβυκού είχε συμμετάσχει, επίσης, σε πολλές ραδιοφωνικές παραγωγές και αργότερα τηλεοπτικές.

Πέθανε στις 6 Σεπτεμβρίου του 2002. https://www.sansimera.gr/biographies/72

Ο μικρός Αντρέας στου Ψυρρή

Καθόταν σε ένα σκαλάκι στου Ψυρρή μαζί με την αδερφή του. Ετοιμαζόταν να παίξει μπουζούκι όταν τον είδα και τον ρώτησα αν ήθελε να τον τραβήξω βίντεο. Χάρηκε πολύ, μου είπε ναι και αφού καθάρισε λίγο τη φωνή του, κούρδισε το μπουζούκι και ξεκίνησε το τραγούδι. (23/12/2013)

Μια φωτογραφία μια ιστορία.., Λουτράκι - 1905.

Επιβίβαση - Αποβίβαση επιβατών στο Λουτράκι με  το ατμόπλοιο Πύλαρος (ταξίδευε ανάμεσα σε Πειραιά και Αμβρακικό για τριάντα ολόκληρα χρόνια και εξυπηρετούσε χωρίς διακοπή τη γραμμή της Δυτικής Ελλάδας.) 

Πηγή: www.inkefalonia.gr

Oλοι με την «Πυλαρο» ... Ο Πυλαρος ήταν ένα από εκείνα τα βαπόρια που τα άγγιξε η μοίρα.

Του Α. Τζαμτζή
[...Η διαδρομή της μπορεί να σταματήσει πριν από πολλά χρόνια, ενώ πολλοί από τους παλιούς ακόμα ναυτικούς που δεν γνώρισαν. Η φράση όμως Όλοι με την Πύλαρο! βρίσκεται ζωντανή στο στόμα των ναυτικών και στεργιανών. Ποιο ήταν, λοιπόν, το βαπόρι αυτό;
Ο Πύλαρος είχε ναυπηγηθεί το 1864 στην Κοπεγχάγη με το όνομα Χέρμοντ. Ήταν πολύ μικρό σε σύγκριση με τα σημερινά ακτοπλοϊκά, 310 τόνοι συνολικής και μόλις 121 καθαρής χωρητικότητας. Τόξιδεψε αρκετές χρόνια στη Βόρειο Θάλασσα και το 1895 το αγόρασαν οι Γερμανοί, του έβαλαν καινούργια καζάνια και έναν μηχανισμό τριπλής εκτονώσεως ... 75 ίππων. Τους άλλαξαν και το όνομα στο Καρμεν Σλύβα,...]  πηγή:  http://archive.kefalonianmantata.gr/articles/view/6940

Loutraki - Débarquement à Loutraki.
ΕΚΔΟΤΗΣ ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ Μιχαλόπουλος, Μ.Ν. (Michalopoulos, M.N.) Αθήνα
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ 1905

http://eliaserver.elia.org.gr:8080/lselia/listres.aspx?lsid=137365&fcode=k607a&ftext=ΘΕΜΑΤΑ%20ΚΑΡΤ%20ΠΟΣΤΑΛ&fval=ΛΟΥΤΡΑΚΙ&form=300004

Λυδία και Κωνσταντίνος Μπουντούνη. Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

ΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ ΜΟΥ ΑΓΑΠΕΣ: Τραγούδι του ΜΑΝΩΛΗ ΧΙΩΤΗ σε στίχους της ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ.

 Βιολί: Λυδία Μπουντούνη | Βιολοντσέλλο: Κωνσταντίνος Μπουντούνης

Βιολί: Λυδία Μπουντούνη | Βιολοντσέλλο: Κωνσταντίνος Μπουντούνης

[Ο βιολιστής Κωνσταντίνος Μπουδούνης και η βιολιστής Λυδία Μπουδούνη, γνωστή μαζί ως "String Demons", άρχισαν να συνεργάζονται το 2010 μετά από μακρά περίοδο σπουδών, βραβεύσεις σε διαγωνισμούς, ηχογραφήσεις και συναυλίες σε διάφορες αίθουσες και σκηνές μουσικής σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό (ΗΠΑ, Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία).] https://www.facebook.com/string.demons

*

Μεγαρο Μουσικης. 200 ΚΙΘΑΡΕΣ, Η ΜΑΡΩ ΡΑΖΗ και οι STRING DEMONS παίζουν για την ''ΜΕΡΙΜΝΑ''

VAGGELIS BOUDOUNIS live at Athens Music Hall 2015

https://youtu.be/KQe5M1uB2Oo?t=199

Η μουσική γράφει ιστορία - Τάκης Μωράκης Νάντια Κωνσταντοπούλου.

Για πάρα πολλά χρόνια, ο συνθέτης Τάκης Μωράκης είχε συνδεθεί με βιολιά, βιολιά, βιολιά! Ωστόσο, στην εκπομπή της σειράς «Η μουσική γράφει ιστορία» που του αφιέρωσα το φθινόπωρο του 1973, ο Τάκης δεν θα έπαιζε βιολί αλλά θα συνόδευε στο πιάνο τη σύζυγο και ερμηνεύτριά του Νάντια Κωνσταντοπούλου.

Η εκπομπή, μαγνητοσκοπημένη μια κι έξω, όπως γινόταν τότε που δεν υπήρχε ηλεκτρονικό μοντάζ, κάλυπτε την καριέρα του μαέστρου πριν και μετά την Νάντια, με την ίδια την δημοφιλή τραγουδίστρια απαστράπτουσα, όχι μόνο να συνομιλεί και να ερμηνεύει τα τραγούδια, αλλά και να αυτοσχεδιάζει στιχουργικά πάνω σε μια καινούργια μελωδία του συζύγου της.

Γιώργος Παπαστεφάνου

Εν Αθήναις...η κυρία Νάντια και ο κύριος Τάκης

Η Νάντια (Κωνσταντίνα) Κωνσταντοπούλου (10 Φεβρουαρίου 1933 - 9 Οκτωβρίου 2016)

Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1933 στα Αθήνα. Από το 1961 ήταν παντρεμένη με τον μουσικοσυνθέτη Τάκη Μωράκη. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον χώρο του τραγουδίου το 1958, και το 1959 πραγματοποίησε την πρώτη της ηχογράφηση.

Μετά από προτροπή του Γιώργου Μουζάκη, ξεκίνησε τις εμφανίσεις στο ελαφρό μουσικό θέατρο. Τραγούδησε τραγούδια του συντρόφου της, καθώς και άλλων συνθετών, μεταξύ τον οποίων του Μίμη Πλέσσα, του Κώστα Χατζή και του Ανδρέα Χατζηαποστόλου. 

 https://el.wikipedia.org/wiki/Νάντια_Κωνσταντοπούλου

Το κάστρο της Μεθώνης από ψηλά

Το Κάστρο της Μεθώνης στη κορυφή του κόσμου!!!

BEST AERIAL VIDEO 2018!!!

DroneGr Drakopoulou Theodora - Cinematography Solutions

[...Το κάστρο είναι κτισμένο στην χερσόνησο του Αγίου Νικολάου, έχει ελλειψοειδής σχήμα, με μήκος 700 μέτρα. Τα τείχη διέθεταν πύργους ενώ η πύλη της ξηράς είχε και επιπρόσθετα οχυρωματικά έργα για μεγαλύτερη προστασία. Βρέχεται από τρεις πλευρές με θάλασσα και υπάρχει και το μικρό φρούριο Μπρούτζι που ενώνεται με αυτό με τεχνητή πέτρινη γέφυρα. Από την πλευρά της ξηράς είχε τάφρο, χωρίς νερό, και γέφυρα, 14τοξη, για την πρόσβαση στην πύλη. Διέθετε και ακρόπολη σε μικρό ύψωμα μέσα στο κάστρο, τειχισμένη με διπλό τείχος, άλλες σημαντικές πύλες του κάστρου ήταν αυτή του Αγίου Μάρκου στο λιμάνι. https://el.wikipedia.org/wiki/Κάστρο_της_Μεθώνης] 

Ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο... το Παρίσι στα τέλη του 1890 !

Το βίντεο μας ταξιδεύει στην Belle Époque του Παρισιού, καθημερινές σκηνές των ανθρώπων της εποχής, από τον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας των Παρισίων (1896), την Γέφυρα Άλμα (1900), την Λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων, την πλατεία Κονκόρντ, το Κήπο Tuileries (1896) και τον Πύργο του Άιφελ (1897)

τα πλάνα έχουν κινηματογραφηθεί από την εταιρία Lumière company στο βίντεο έχει προστεθεί με επεξεργασία ο ήχος και έχει διορθωθεί η ταχύτητα του φιλμ.

.Κινούμενος διάδρομος στην Έκθεση του Παρισιού (1900)

.

Δύο ηθοποιοί του που έδωσαν απλόχερα το γέλιο Μπάστερ Κίτον και Τσάρλι Τσάπλιν.

Το Gold Rush είναι μια αμερικανική ταινία του 1925 το σενάριο, η παραγωγή, και η σκηνοθεσία είναι του Τσάρλι Τσάπλιν.   https://en.wikipedia.org/wiki/The_Gold_Rush

The Goat είναι μια αμερικανική κωμωδία του 1921 με πρωταγωνιστή τον Μπάστερ Κίτον που επίσης το σενάριο η σκηνοθεσία και η παραγωγή είναι δικιά του . https://en.wikipedia.org/wiki/The_Goat_(1921_film)