Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018
Του Νότου Τα Πουλιά
Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018
ΗΛΙΑΣ ΑΡΙΩΤΗΣ Ο "ΞΕΜΠΑΡΚΟΣ"
Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018
Νοσταλγικό. Ελένη Καραΐνδρου
Από την τηλεοπτική σειρά του Alpha: «Το 10» που βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση και σκηνοθέτησε η Πηγή Δημητρακοπούλου.
εικόνα: Antonio Guzmán Capel
Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018
Ο ζωγράφος του δάσους, του Φρεντερίκ Μονσό*
Τίτλος: Ο ζωγράφος του δάσους
Συγγραφέας: Frederick Mansot
Απόδοση: Θεόφιλος Μπαχτσεβάνης
Εκδόσεις: Νεφέλη
Συγγραφέας: Frederick Mansot
Απόδοση: Θεόφιλος Μπαχτσεβάνης
Εκδόσεις: Νεφέλη
Ο κύριος Φρανσίς κάθε μέρα ακολουθεί μια συγκεκριμένη πορεία, μια καθημερινή ρουτίνα που ξεκινάει με την επίσκεψή του στο τροπικό δάσος και καταλήγει στο φούρνο. Κάθε πρωί εφοδιάζεται με μολύβια, γόμα, λευκό χαρτί. Ανοίγει την πόρτα του σπιτιού του και παίρνει το δρόμο της απόλαυσης για το μεγάλο γερμένο μαονί. Εκεί κάνει την πρώτη του στάση. Σκαρφαλώνει στις ρίζες του κι αρχίζει να ζωγραφίζει. Αποτυπώνει κάθε λεπτομέρεια. Το χαρτί του όμως έχει αρκετό χώρο ακόμη… Τότε, χωρίς ενδοιασμό, επιστρέφει σπίτι του, παίρνει το ποδήλατό του και φτάνει στην κόκκινη συκιά. Τη ζωγραφίζει. Όχι μόνη της όμως. Μαζί με τον κοκοφοίνικα, αυτό το ψηλόλιγνο δέντρο που της προσφέρει τη φιλοξενία του. «Δεν είναι λίγα αυτά τα δέντρα, που σαν αυτή τη συκιά, στην αρχή κρύβουν τις προθέσεις τους, μα στο τέλος σκοτώνουν στ’ αλήθεια τα δέντρα που τα φιλοξενούν!»Συνήθως, αυτά τα δέντρα πνίγουν τους οικοδεσπότες τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, τα δύο δέντρα έχουν βρει τις ισορροπίες τους. Αναπτύσσονται με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο μαζί έχοντας το καθένα βρει το προσωπικό του χώρο να αναπνέει.Πόσο συχνά οι άνθρωποι χάνουν τις ισορροπίες τους σε μια συγκατοίκηση αμοιβαίας αγάπης; Πόσο χώρο αφήνουν ο ένας στον άλλο και πόσο πνίγονται μέσα σ’ αυτόν; Μια αλληγορία με έντονα τα σημάδια της στη ζωή των ανθρώπων και στις μεταξύ τους σχέσεις. Πόσοι τα καταφέρνουν σαν την κόκκινη συκιά και τον κοκοφοίνικα; Να είναι συνοδοιπόροι στη ζωή διατηρώντας τη ακεραιότητά τους, τον κοινό αλλά και τον προσωπικό χώρο ανάπτυξής τους; Αυτό ήταν που θαύμαζε τόσο σ’ αυτά τα δύο δέντρα και ήθελε τόσο να τα ζωγραφίσει… Έχοντας όμως ακόμα χώρο στο χαρτί του ξεκινάει για το μεγάλο μοαμπί. Αυτή τη φορά παίρνει ένα αερόστατο για να δει όλο το δάσος από ψηλά και να φτάσει στην άλλη του πλευρά, εκεί που δεσπόζει το πανύψηλο αυτό δέντρο. Όλη αυτή την ομορφιά και την αγαλλίαση θα έρθει να διαλύσει σε μια στιγμή η φωτιά. «Μέσα στη φριχτή μυρωδιά του απανθρακωμένου δάσους…. ο κύριος Φρανσίς δεν μπορεί πια ν’ αναπνεύσει, δεν ακούει πια τίποτα. Και ξαφνικά δε βλέπει πια τίποτα…. Ο κύριος Φρανσίς χάνει τις αισθήσεις του». Όταν συνέρχεται «τα πάντα είναι μαύρα»….Όλα γύρω του είναι νεκρά». Σε όλη την περιοχή μόνο το μαομπί έχει μείνει….Αύριο θα είναι η δική σου σειρά, μεγάλο δέντρο… Πώς θα μπορέσεις ν’ αντισταθείς». Όλα χάθηκαν. Η θλίψη τον κατακλύζει. Τα δάκρυά του τρέχουν ασταμάτητα «ζωγραφίζοντας εδώ κι εκεί δέντρα φαντάσματα». Ο κύριος Φρανσίς κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά του το χαρτί. Ήταν ό,τι του είχε απομείνει από αυτήν την οπτασία. Μέσα από τα δάκρυα του Φρανσίς και του μοαμπί οι σελίδες ανθίζουν. Μαγικά ο τόπος γεμίζει λουλούδια και νεαρά δέντρα. Το δάσος με τη ζωοδόχο δύναμή του αναγεννήθηκε…
Διαβάζοντάς το βιβλίο του Frederick Mansot βιώνεις τα αντίθετα συναισθήματα της ευφορίας και της θλίψης. Μέσα από την ιστορία του Φρανσίς, την ομορφιά, την αρμονία της φύσης και την ασχήμια που προκαλείται με την καταστροφή της γεννώνται ποικίλοι προβληματισμοί. Το πολύτιμο αγαθό της φύσης και της ζωής, η προστασία της, η αξία της, ο σεβασμός των ανθρώπων, η καθημερινότητα, η ζωή στην πόλη και η απομάκρυνση μας από τη φύση, η ανιδιοτελής αγάπη, η προσφορά…
Ο Frederick Mansot ζωγραφίζει με τα πινέλα του αλλά και με τις λέξεις του. Οι εναλλαγές ανάμεσα στο 1ο και 3ο πρόσωπο ζωντανεύουν την αφήγηση.
Ιδιαίτερο, ελκυστικό βιβλίο που ξεφυλλίζοντάς το αντλείς απόλαυση από τις ζωντανές, υπέροχές του εικόνες. Μια εικονογράφηση που απλά δεν την χορταίνεις όσο και να την κοιτάς. Οι ποικίλες αποχρώσεις όσο και οι σχολαστικές, σχεδόν αθέατες, λεπτομέρειες των σχεδίων δημιουργούν μια απερίγραπτη, μοναδική εικονογράφηση.
Από μέσα του ξεπηδά ένα ολόκληρο δάσος που σε γεμίζει με το πλούσιο άρωμα του …. θυμίζοντάς σου την αξία αυτών που τόσο συχνά ξεχνάς…
* Το Βιβλίο εμπνεύστηκε ο Frederick Mansot από την ταινία του Luck Jacket «Il était une Forêt » (Ήταν κάποτε ένα δάσος). Ο ίδιος παραβρέθηκε στα γυρίσματα της ταινίας μαζί με τον βοτανολόγο μελετητή του τροπικού δάσους FrancisHalle.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδώ
Δείτε άλλα αποσπάσματα από την ταινία εδώ
Δείτε μικρά επεισόδια και ανακαλύψτε το σύμπαν του τροπικού δάσους εδώ κι εδώ
Δείτε φωτογραφίες τροπικού δάσους εδώ
_______________________
*Frédérick Mansot, illustrateur
Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018
Το μοναχό δεντρί
Γιάντα το μοναχό δεντρί
ποτέ καρπό δεν κάνει
Γιατί το δέρνει η μοναξά
παράπονο το πιάνει.
Σαν είναι δυό δεντρά μαζί
ως κι'αν τα δέρνει η μπόρα
φιλιούνται κι αγκαλιάζονται
χίλιες φορές την ώρα...
(Ψαραντώνης.)
ποτέ καρπό δεν κάνει
Γιατί το δέρνει η μοναξά
παράπονο το πιάνει.
Σαν είναι δυό δεντρά μαζί
ως κι'αν τα δέρνει η μπόρα
φιλιούνται κι αγκαλιάζονται
χίλιες φορές την ώρα...
(Ψαραντώνης.)
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018
Όταν ο Μίμης Πλέσσας συνάντησε τον Χρήστο Ραφαηλίδη. "WE TWO"
[Από τότε που μετακόμισε στην πόλη της Νέας Υόρκης , ο Ραφαλίδης έπαιξε με τον Ronnie Cuber , τον Randy Brecker , τον Victor Lewis , τον Chaka Khan , τον Joe Locke , τον Antonio Sánchez , τον Steve Hass , τον Donny McCaslin , τον Scott Colley , Ravi Coltrane , Christian McBride , Wynton Marsalis , Mike Stern , και Ron Afif]. https://en.wikipedia.org/wiki/Christos_Rafalides
https://www.youtube.com/user/manhattanvibes/featured
Rafalides-Christos-Fan-Page
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
