Η στενή πύλη (απόσπασμα) Ζωή Καρέλλη.

Υδατογραφία - Fred Featham

(Αψίς Γαλερίου, Θεσσαλονίκη 1959)
(...)
Μνήμη αχνή, παιδική, όταν η αψίδα του Γαλερίου με τα τριμμένα, γεμάτα σκόνη ανάγλυφα, κατείχε το χώρο, επιβλητική και σ' αυτή γύρω, συγκεντρωμένα τα μικρομάγαζα και τα πιο μεγάλα καταστήματα, κάπως καινούργια, τότε - τα μεγάλα σπίτια με τις κλεισμένες, αρχοντικές αυλές και τα μικρότερα, όλα τριγύρω στην Καμάρα.
Εκεί γύρω, πυκνώνονταν οι συνοικίες μας, ημών των υποτελών μαζύ κι' οι εκκλησιές μας. Νοσταλγία. Πώς αισθανόσουν, τότε, τον εαυτό σου, μέσα στην πόλη σου ! Βεβαιότητα για τα γνωστά, στέρεα πλαίσια. - Σχεδόν τίποτα, δεν έχει απομείνει απ' την παληά Θεσσαλονίκη με τους αυστηρούς της αστούς.
Παρατηρώ την παραμερισμένην αψίδα του Γαλερίου, αυτοκράτορος των Ρωμαίων, έτος 300 περίπου μ.Χ. Προς το δείλι, σκιές κυανές και οι ρόδινες προσέρχονται απ' τα γύρω στενορύμια, αυτές προσθέτουν τη μουσική ασύλληπτων ήχων στο αρχαίο μνημείο.
Ανάβουν ύστερα, ηλεκτρικοί γλόμποι, μάλλον φτωχικοί. Ώσπου, πάνω απ' τα σπίτια της πόλης, να υψωθεί η σελήνη μαγεύουσα.
Αυτή αφήνει να φανερωθεί η σιωπηλή κουστωδία: στρατιές, οι αρχοντικές παραστάσεις, οι μάχες, δηώσεις, σφαγές.
Πού να περάσουν όλες αυτές οι μεγάλες ιστορικές ώρες, να χωρέσουν φοβερές και ογκώδεις, οι τρομερές κραυγές θριάμβου και πόνου, τώρα φανταστικές, κάτω απ' το χαμηλό τόξο, που βαστά τη μεγαλοπρέπεια τόσου βίου, με μικρή πια την επιβολή ! Εγνατία Οδός κι' εσύ της Αψίδας πύλη στενή, προς το μέλλον της μνήμης πορεία, της ψυχής οδηγία διαρκής. [...]
τα μάτια τής μοναξιάς!

Από τη συλλογή Το σταυροδρόμι (1973) της Ζωής Καρέλλη

Η Ζωή Καρέλλη (Χρυσούλα Αργυριάδου το γένος Πεντζίκη) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1901. Αδελφός της ήταν ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης.
Ασχολήθηκε με την εκμάθηση ξένων γλωσσών και τη μουσική και παρακολούθησε μαθήματα Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Μετά το 1944 ταξίδεψε σε πολλά μέρη του κόσμου. Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων το 1935 από τις στήλες του περιοδικού «Το 3ο μάτι», όπου δημοσίευσε το πεζογράφημα «Διαθέσεις». Το 1937 πρωτοδημοσίευσε ποίημά της (Φετεπουρσικρί) στο περιοδικό «Μακεδονικές Ημέρες».
Υπήρξε μέλος του κύκλου του περιοδικού «Κοχλίας της Θεσσαλονίκης».
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το δοκιμιακό της έργο κυρίως γύρω από τη λογοτεχνία και το θέατρο. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1998.