«Μπορώ ακόμα και μιλώ μαζί σου»
Ο Γιάννης Πατίλης είναι ένας από τους αντιπροσωπευτικότερους ποιητές της γενιάς του ’70. Η ποίησή του είναι πολιτική, είναι ποίηση της πόλης και του δημόσιου χώρου, ποίηση που χαρακτηρίζεται από το επιγραμματικό της ύφος, γεμάτη ειρωνεία και σαρκασμό, αλλά και ταυτόχρονα με έναν υφέρποντα λυρισμό.
Η γλώσσα του συνδυάζει όλο το φάσμα της Ελληνικής γλώσσας, από την αρχαία ελληνική γραμματεία μέχρι την καθομιλουμένη και την αργκό.
Η σημαντικότατη παρουσία του Πατίλη στα Νεοελληνικά γράμματα συμπληρώνεται από την έκδοση και διεύθυνση επί 26 χρόνια (1986-2012) του λογοτεχνικού περιοδικού «Πλανόδιον».πηγη.
Τα γράμματά σου τα 'στελνες με τη βροχή
και τον αέρα!...
Όταν μου χτύπαες το τζάμι έβγαινα
κατέβαινα στο δρόμο κι άκουγα: πως σύννεφο ήσουν που ξεκίνησες
κι ήρθες να κλάψεις πάνω απ' το σπίτι μου
στην πόλη...
[πηγή: Γιάννης Πατίλης, Μη καπνιστής σε χώρα καπνιζόντων (Ποιήματα 1970-1980). Με σχέδια του Δημήτρη Γέρου, Ύψιλον/Βιβλία, Αθήνα 1982, σ. 73]και τον αέρα!...
Όταν μου χτύπαες το τζάμι έβγαινα
κατέβαινα στο δρόμο κι άκουγα: πως σύννεφο ήσουν που ξεκίνησες
κι ήρθες να κλάψεις πάνω απ' το σπίτι μου
στην πόλη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου