Η Francesca Verri είναι από τις γυναίκες εκείνες που δεν το βάζουν ποτέ κάτω.
Μπορεί να είναι 90 χρονών ωστόσο η ίδια ξυπνάει κάθε μέρα στις 5 το πρωί και κατευθύνεται στο εστιατόριο Trattoria dell'Autotreno στην Μπολόνια που βρίσκεται 2 χιλιόμετρα από το σπίτι της.
Εκεί κατασκευάζει μακαρόνια ενώ κεντάει και τις χαρτοπετσέτες.
Η ίδια μεγάλωσε σε ένα αγρόκτημα στη Ferrara, και εργαζόταν στα χωράφια βοηθώντας στην καλλιέργεια τεύτλου, καπνού, και ρυζιού ενώ όπως αποκαλύπτει το πιο δύσκολο ήταν η καλλιέργεια κάνναβης.
«Έμαθα να μαγειρεύω, όπως ένα παιδί, και το έχω αγαπήσει από τότε», λέει σε συνέντευξή της στο Bloomberg, ενώ έφτιαχνε τορτελίνια, ταμπονάροντας μορταδέλα και παρμεζάνα.
«Συνήθιζα να μαγειρεύω για τους ανθρώπους στα χωράφια. Έπρεπε να μαγειρέψω για τόσους πολλούς ανθρώπους. Ο σύζυγός μου ήρθε στην Μπολόνια στα μέσα της δεκαετίας του 1950 για να εργαστεί σε ένα εργοστάσιο με τα ξαδέρφια του. Μετά από έξι μήνες, τον ακολούθησα με το γιο μας.Έπιασα δουλειά σε μια εταιρεία ζυμαρικών. »
Όταν ρωτήθηκε ποιο είναι το μυστικό ενός καλού ζυμαρικού εκείνη απάντησε:
«Θα πρέπει να τα φτιάχνει με το χέρι», λέει. «Αυτό είναι το κλειδί. Δεν χρειάζεται μηχανή. Το μυστικό είναι να χρησιμοποιήσουμε καλά αυγά και καλό αλεύρι. Κάθε Χριστούγεννα κάνω στο σπίτι, 50 κιλά (110 λίβρες) τορτελίνια για να τα κάνω δώρο στους ανθρώπους».
Μπορεί να είναι 90 χρονών ωστόσο η ίδια ξυπνάει κάθε μέρα στις 5 το πρωί και κατευθύνεται στο εστιατόριο Trattoria dell'Autotreno στην Μπολόνια που βρίσκεται 2 χιλιόμετρα από το σπίτι της.
Εκεί κατασκευάζει μακαρόνια ενώ κεντάει και τις χαρτοπετσέτες.
Η ίδια μεγάλωσε σε ένα αγρόκτημα στη Ferrara, και εργαζόταν στα χωράφια βοηθώντας στην καλλιέργεια τεύτλου, καπνού, και ρυζιού ενώ όπως αποκαλύπτει το πιο δύσκολο ήταν η καλλιέργεια κάνναβης.
«Έμαθα να μαγειρεύω, όπως ένα παιδί, και το έχω αγαπήσει από τότε», λέει σε συνέντευξή της στο Bloomberg, ενώ έφτιαχνε τορτελίνια, ταμπονάροντας μορταδέλα και παρμεζάνα.
«Συνήθιζα να μαγειρεύω για τους ανθρώπους στα χωράφια. Έπρεπε να μαγειρέψω για τόσους πολλούς ανθρώπους. Ο σύζυγός μου ήρθε στην Μπολόνια στα μέσα της δεκαετίας του 1950 για να εργαστεί σε ένα εργοστάσιο με τα ξαδέρφια του. Μετά από έξι μήνες, τον ακολούθησα με το γιο μας.Έπιασα δουλειά σε μια εταιρεία ζυμαρικών. »
Όταν ρωτήθηκε ποιο είναι το μυστικό ενός καλού ζυμαρικού εκείνη απάντησε:
«Θα πρέπει να τα φτιάχνει με το χέρι», λέει. «Αυτό είναι το κλειδί. Δεν χρειάζεται μηχανή. Το μυστικό είναι να χρησιμοποιήσουμε καλά αυγά και καλό αλεύρι. Κάθε Χριστούγεννα κάνω στο σπίτι, 50 κιλά (110 λίβρες) τορτελίνια για να τα κάνω δώρο στους ανθρώπους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου