Κατοχή.

Ἀλήθεια, δάση καὶ βουνὰ
ὑπάρχουνε στὸν κόσμο ἀκόμη;
Ὑπάρχουν οἱ μεγάλοι δρόμοι
ποὺ πᾶν σὲ μέρη ἀλαργινά;

Ἀνθίζουν πάντοτε οἱ βραγιές;
Στοὺς κάμπους εἶναι φῶς κι εἰρήνη;
Κι ἔμεινε λίγη καλοσύνη
μὲς τὶς ἀνθρώπινες καρδιές;

Ἀπίστευτα μᾶς φαίνονται ὅλα
σ᾿ ἐμᾶς ποὺ ζοῦμε τώρα χρόνια
σὰν σ᾿ ὀρεινά φτωχὰ καλύβια
ποὺ τ᾿ ἀποκλείσανε τὰ χιόνια...

Θὲ νἄρθει τάχα μιὰν ἡμέρα
σὰν ἀπὸ τόπους μακρινοὺς
ἡ Ἄνοιξη ποὺ λαχταρᾶμε;
Καὶ θὰ μᾶς εὕρει ζωντανούς;
 Κώστας Οὐράνης (1890 - 1953)

Εικόνα: του Κώστα Μπαλάφα

Ενδεια κατά τη διάρκεια της Κατοχής, 1941-1942

«Σ’ αυτούς που σημάδεψαν την ιστορία με αίμα και πυρωμένο σίδερο»

Ο Κώστας Μπαλάφας έβλεπε ως χρέος να στρέψει τον φακό του «σ΄ αυτούς που σημάδεψαν την ιστορία με αίμα και πυρωμένο σίδερο»: «Και νιώθω χρέος, για ένα μνημόσυνο των παλικαριών που βαριοκοιμούνται στις βουνοπλαγιές και τα διάσελα (?) σημαδεμένους μόνο με κύκλους και πέτρες π΄ αράδιασαν με πόνο οι συναγωνιστές τους, για να θυμούνται τον τόπο που τους έθαψαν εκεί, κοντά στο μετερίζι που κρατούσαν ζωντανοί, μην τύχει και τους πατήσουν από λάθος οι περαστικοί» (από το βιβλίο «Το αντάρτικο στην Ηπειρο. Ασπρόμαυρες φωτογραφίες 1940-1944»).
Πηγές, Κώστας Οὐράνης - Ποιήματα / maninamag.wordpress.com

.