Ικαριώτικο τανγκό!

«Εμείς ευρωπαϊκά χορεύαμε. Οι παλιοί χορεύανε καριώτικο, άντε και κάνα καλαματιανό όσοι ξέρανε. Μετά μάθαμε βαλς, ταγκό, φοξ αγγλέ... Θυμάμαι τη μάνα μου, πριν τον πόλεμο είχανε έρθει κάτι ξαδέλφες της, Αιγυπτιώτισσες, και της δείχνανε τα βήματα. Έτσι μάθαμε κι εμείς.

Άμα πήγαιναν οι κοπέλες σε καμιά βεγγέρα, σε κανένα σουαρέ, και τις ζητούσε κάποιος καβαλιέρος για χορό, τις ρωτούσε πρώτα «Είσαι για κόσμο;» Αν είσαι διαθέσιμη, σα να λέμε, αν έψαχνες να παντρευτείς. Άμα ήσουνα μικρή ακόμα, ή λογοδοσμένη κρυφά, ή δεν ήθελες, τότε δεν ήσουνα για κόσμο. Αλλά άμα ήσουνα για κόσμο, μπορούσε, σα να λέμε, να σε κορτάρει. Οπότε σου έλεγε να χορέψετε.

Θεόδωρος Ράλλης - Μεγάλη Παρασκευή στην Ελλάδα (1893)

Στολισμός του Επιταφείου. Ελληνίδες με παραδοσιακές ενδυμασίες στολίζουν με λουλούδια τον Επιτάφειο.

Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη το 1852 και ήταν γόνος οικονομικά ευκατάστατης οικογένειας μεγαλεμπόρων της Πόλης που είχε ρίζες από τη Χίο.
Μετά τις πρώτες του σπουδές στη Χάλκη βρέθηκε στο Λονδίνο όπου και  εργάστηκε για λίγο στην οικογενειακή επιχείρηση της Αγγλίας.


Το 1875 πήγε στο Παρίσι όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα.
Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών και δίπλα στον ακαδημαϊκό ζωγράφο και γλύπτη Ζαν Λεόν Ζερόμ.

Ο Θεόδωρος Ράλλης στο στούντιό του (1885~90)

Πήρε μέρος σε όλες σχεδόν τις ετήσιες διαγωνιστικές εκθέσεις των Γάλλων ζωγράφων και τιμήθηκε το 1901 με το παράσημο των Ιπποτών της Λεγεώνας της Τιμής.
Ταξίδεψε στην Ελλάδα, στη Μικρά Ασία, την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο και στο Κάιρο όπου και είχε το δεύτερο εργαστήριό του.
Πέθανε το 1909 στη Λοζάνη αφήνοντας στη διαθήκη του κάποια έργα του στην Εθνική Πινακοθήκη.

.Οι παρακάτω πίνακες παρουσιάζουν εξιδανικευμένες σκηνές από την ελληνική θρησκευτική ζωή 

Θεόδωρος Ράλλης, Μεγάλη Παρασκευή. Ξενυχτά στην πέτρινη φτωχική εκκλησία. Στο δάπεδο διακρίνουμε πέταλα λουλουδιών από τον Επιτάφειο.

Θεόδωρος Ράλλης, Νέα που κάθεται σε στασίδι.

Θεόδωρος Ράλλης, Ευλάβεια.   Προσεύχεται με ευλάβεια στο εικονοστάσι. Στον τοίχο μία γλάστρα με λευκό κρίνο, σύμβολο της αγνότητας.

Θεόδωρος Ράλλης, Εσωτερικό Εκκλησίας. 1852. Εθνική Πινακοθήκη. Μία υπέροχη προσωπογραφία. Ντυμένη με τη γιορτινή στολή της, ανάβει το κερί της από το καντήλι.

Θεόδωρος Ράλλης, Προσευχή σε ελληνική εκκλησία. 1876.

Θεόδωρος Ράλλης, Λιβάνι. 1907. Εθνική Πινακοθήκη.

Θεόδωρος Ράλλης, Ικεσία. 1908-1909. Εθνική Πινακοθήκη. Άραγε, για τι ικετεύει. Τι παρακαλά;

Θεόδωρος Ράλλης, Κοπέλλα που κοιμάται στην εκκλησία. Κουρασμένη από τις πρωινές εργασίες, κοιμάται γλυκά στο ημίφως και την ησυχία της εκκλησίας.

Θεόδωρος Ράλλης, Στην εκκλησία.

Θεόδωρος Ράλλης, Νέα που κοιμάται στην εκκλησία.

http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?artist_id=4305&sel=352

https://paletaart.wordpress.com/2012/07/09/%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82-rallis-theodoros-1852-1909/

http://annagelopoulou.blogspot.com/2016/04/blog-post_30.html

Άσπρο κρινάκι της αυλής...

"Νεράιδα"  Μαρία Παπαγεωργίου

Στίχοι-Μουσική: Γιώργος Κωνσταντινίδης

Άσπρο κρινάκι της αυλής

της γης χαμομηλάκι

μέντα και μοσχολίβανο

δυόσμε γαρουφαλλάκι

Απρίλη μήνα φαίνεσαι

το Μάη μήνα βγαίνεις

ροδόσταμο πώς γένεσαι

και τις καρδιές μαραίνεις, πω πω

και τις καρδιές μαραίνεις...

...Ροδοτριανταφυλλάκι μου

μάτωσες το χειλάκι μου

ξελόγιασμα τα κάλλη σου

βάλσαμο η αγκάλη σου

Στις δρακολίμνες πλένεσαι

στη Φλέγκα π' ανεβαίνεις

σαν τη νεράιδα γένεσαι

στολίζεσαι και βγαίνεις, πω πω

στολίζεσαι και βγαίνεις

Μανιταράκι του βουνού
του κάμπου μελισσάκι
χελιδονάκι τ' ουρανού
του πέλαγου ψαράκι

Πώς σ' αγαπώ αν το 'ξερες
πόσο σε συλλογιέμαι
βράχος να 'σουν θα ράγιζες
κάστρο θα γκρεμιζόσουν, πω πω
κάστρο θα γκρεμιζόσουν

Ο καρτουνίστας που αρνείται να συμβιβαστεί με τη φρίκη.

Ο Abdulla -Al- Morshed είναι 26 ετών. Γεννήθηκε και ζει στο Μπαγκλαντές και από το 2012 εργάζεται με το ψευδώνυμο “Morshed Mishu”. Έχει εργαστεί σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες της χώρας του, ενώ σήμερα εργάζεται για το μεγαλύτερο σατιρικό περιοδικό της Νοτίου Ασίας, το UNMAD και είναι επικεφαλής της ομάδας σκιτσογράφων του Μπαγκλαντές, Cartoon People.
Ο “Morshed Mishu” έγινε παγκοσμίως γνωστός από την εκπληκτική σειρά σκίτσων με τίτλο “Global Happiness Challenge”, στην οποία παρουσίασε εμβληματικές εικόνες από τη φρίκη των πολέμων και της τρομοκρατίας, όπως θα έπρεπε να είναι... εικόνες καθημερινής ευτυχίας.
“Δεν μπορούσα να δεχτώ τη σκληρότητας και αρχικά προσπάθησα να αποφύγω αυτές τις εικόνες. Όμως αυτό δεν ήταν εφικτό. Μπορούσα να μην τις βλέπω, αλλά δεν  μπορούσα να τις βγάλω από το μυαλό μου. Για αρκετές ημέρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ και έτσι ένα βράδυ μου ήρθε στο μυαλό μια ιδέα. Ρώτησα τον εαυτό μου: Αντί για αυτές τις εικόνες, τι θα ήθελες να δεις; Και έδωσα την απάντηση: Θέλω να βλέπω ανθρώπους να χαμογελόυν. Να βλέπουν τους δικούς τους ανθρώπους χαρούμενους”, αναφέρει ο δημιουργός, σημειώνοντας πως η ευτυχία στις μέρες μας αποτελεί μια “πρόκληση” και για αυτό ονόμασε την σειρά σκίτσων “Παγκόσμια Πρόκληση Ευτυχίας”.
“Η ευτυχία βρίσκεται στις απλές στιγμές, όπως η αγάπη ενός πατέρας για το παιδί του, όταν μια παρέα φίλων κερδίζει έναν αγώνα, όταν ένα παιδί διαβάζει ένα παραμύθι και χάνεται στον φανταστικό του κόσμο. Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι και θέλουν αυτές τις στιγμές και τις αξίζουν”, τονίζει.

Ο Ατέλειωτος δρόμος του Boris Fomin

  «Dorogoi dlinnoy» Дорогой длинной ("Ατέλειωτος δρόμος"), που συνέθεσε ο Boris Fomin   (Б.Фомин 1900 -1948) με λόγια του ποιητή Konstantin Podrevsky. Ασχολείται με την ανάμνηση της νεολαίας. και του ρομαντικού ιδεαλισμού.

«Those Were the Days» είναι ένα τραγούδι του  Gene Raskin, ο οποίος έβαλε τους αγγλικούς στίχους στο ρωσικό τραγούδι

Η Γεωργιανή τραγουδίστρια Tamara Tsereteli (1900-1968) και ο Ρώσος τραγουδιστής Αλέξανδρος Βέρτινσκι έκαναν πιθανότατα τις πρώτες ηχογραφήσεις του τραγουδιού, το 1925  και το 1926  αντίστοιχα. 

https://youtu.be/1oNY8J5bhoc?t=1

Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΥ ΣΜΙΛΕΨΕ ΜΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΙΑ

ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΕΛΑ - Χρονολόγιο

1923 Η Ναταλία Μελά γεννήθηκε στις 10/07/1923 στο σπίτι της Κηφισιάς στην οδό Τατοΐου. Ο πατέρας της, αξιωματικός του πυροβολικού Μιχαήλ Μελάς, ήταν γιος του Παύλου Μελά και της Ναταλίας Δραγούμη (αδελφή του Ίωνος Δραγούμη και κόρη του Στέφανου Δραγούμη). Η καταγωγή τους ήταν από την Ήπειρο και τη Μακεδονία. Η μητέρα της, Αλεξάνδρα Πεσματζόγλου, ήταν κόρη του τραπεζίτη Ιωάννη Πεσματζόγλου. Αυτοί κατάγονταν από την Αλεξάνδρεια και παλαιότερα από την Καισάρεια της Μικρασίας.

1923-1930 Τα πρώτα επτά χρόνια κατοικεί στην Κηφισιά στην οδό Τατοΐου.

1930 Γεννιέται ο αδελφός της Παύλος και μετακομίζουν στην οδό Ρηγίλλης 24 στην Αθήνα. Η Κηφισιά παραμένει σπίτι εξοχικό.

1933 Γίνεται οδηγός στο Σώμα Ελληνίδων Οδηγών. Τα πρώτα σχολικά χρόνια πηγαίνει στου Μακρή. Αργότερα αλλάζει σχολείο και πηγαίνει στο Γερμανικό.

1940 Το 1940 αποφοιτά! Μία μέρα πριν τον πόλεμο, στις 27 Οκτωβρίου 1940, γίνεται πρωταθλήτρια Ελλάδος στο τένις στον Όμιλο Αντισφαιρήσεως της Αθήνας. Ξεσπά ο πόλεμος και πηγαίνει νοσοκόμα, παρόλο που είναι μικρή, τη δέχονται λόγω της θέσης που είχε η μητέρα της στον Ερυθρό Σταυρό.

1942 Δίνει εξετάσεις στην Α.Σ.Κ.Τ. στο Εργαστήριο Γλυπτικής. Στην αρχή παρακολουθεί μαθήματα στο Εργαστήριο του Δημητριάδη. Εκεί γνωρίζει το γλύπτη Βάσο Καπάνταη που είναι κι αυτός σπουδαστής. Όταν πεθαίνει ο Δημητριάδης, πηγαίνει στο Εργαστήριο του Τόμπρου. Εκεί βρίσκεται με το Νίκο Κούνδουρο, τη Λένα Τσούχλου, τη Μπούμπα Λυμπεράκη, το Βάσο Καπάνταη κ.ά. Παράλληλα πηγαίνει και στο Εργαστήριο του Απάρτη.

Ευανθία Ρεμπούτσικα. ΒΙΟΛΙ ΜΕ ΨΥΧΗ

Δεν χάριζαν ήχους
τα όργανα μονάχα.
Ήταν στιγμές που η ψυχή σου
έγινε βιολί, και το κορμί σου
ολόκληρο έμοιαζε με δοξάρι,
Ευανθία.

Evanthia Reboutsika

Κάτι σαν έκσταση.

Σαν ο Θεός

να χάιδεψε για λίγο

τα μαλλιά μας,

κι έδωσε ένα φιλί

στο μέτωπό μας.

Την ώρα που στο Παρίσι

έκαιγαν φλόγες καταστροφής,

στο Παλλάς έσβηνε

η δίψα πολλών

για παρηγοριά,

ανάταση

κι Ανάσταση,

πριν τη Μεγάλη Ανάσταση

που έρχεται!

  P. Andreas Konanos

.Ευανθία Ρεμπούτσικα Θέατρο Παλλάς
.

Μεσα απο σενα Ευανθία Ρεμπούτσικα Το αστερι & η ευχη

Οι "Θησαυροί της Ζακύνθου"

Ο Πολωνός κινηματογραφιστής Maciej Tomków πέρασε σχεδόν έναν μήνα στο νησί της Ζακύνθου, τράβηξε πολλές φωτογραφίες και διάνυσε 2.000 χιλιόμετρα σε διάφορα σημεία, αποκαλύπτοντας τις ομορφιές του τόπου. Στη συνέχεια δημιούργησε ένα μαγευτικό βίντεο για το νησί που κερδίζει τις εντυπώσεις… Από το Ναυάγιο και την ενδοχώρα, μέχρι τις εξαιρετικές παραλίες και τον μαγικό βυθό, οι εικόνες εντυπωσιάζουν χωρίς αμφιβολία!

Behind The Timelapse - Treasures of Zakynthos  https://vimeo.com/125718572

Κι αν βρέχει... Τζιλιόλα Τσινκουέτι

Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, λέει ο σοφός λαός, κι εγώ καταφεύγω στη σοφία του, για να δικαιολογήσω την επιμονή μου ανοιξιάτικα στο κεφάλαιο βροχή. Είδαμε τον Τζην Κέλλυ να χορεύει «τραγουδώντας στη βροχή», ας ακούσουμε τώρα και την Τζιλιόλα Τσινκουέτι να τραγουδά «Σύννεφα στον ουρανό, αλλάζει ο καιρός, στον δρόμο πέφτουνε ψιχάλες» [...]
 Γιώργος Παπαστεφάνου
Το 1964, πριν ακόμα κλείσει τα 17, η Τζιλιόλα Τσινκουέτι θα κέρδιζε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ τού Σαν Ρέμο και λίγο μετά, ένα άλλο πρώτο βραβείο την περίμενε στον διαγωνισμό τής Eurovision, με το ίδιο τραγούδι που έλεγε, «Δεν έχω την ηλικία για να σε αγαπήσω». Νon ho l’ eta’ per amarti. Ο δίσκος ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη και πούλησε πάνω από 3.000.000 αντίτυπα.

ΑΦΙΣΕΣ ΑΠΟ ΠΑΛΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ

.

Για κάποιον που ασχολείται με το design ή τις τέχνες γενικά, η συλλογή αυτών των εικαστικών αρχείων που μαζεύεται καθημερινά στο νετ είναι μια μεγάλη χρήσιμη πολυτέλεια. Ιδίως στο ιδανικό σενάριο, μια ταμπλέτα και το pinterest, εκεί που μόνο οι εικόνες μιλάνε, και ατελείωτο scrolling σε δουλειές χιλιάδων καλλιτεχνών. Έτσι ένα ψάξιμο εκεί, αλλά και γενικά στο διαδίκτυο, μου αποκάλυψε τον πλούτο ντόπιων διαφημίσεων που φιλοξενείται. 

Ιδού λοιπόν ένα χορταστικό συγκεντρωτικό ποστ με 410 διαφημίσεις του άλλοτε, διδαχή για το περίπλοκο σήμερα, πως επικοινωνείται με απλότητα και με τα λίγα σχεδιαστικά μέσα του τότε (πολύτιμοι οι περιορισμοί τελικά, φουντώνουν την δημιουργικότητα), ένα προιόν, μια ιδέα. 

Απολαύστε! (κι οι γραφίστες bookmark it, γερή πηγή έμπνευσης, ιδίως οι γραμματοσειρές πόσο καλαίσθητα χειρίζονται ιδίως οι καλλιγράφοι το δύσκολο σχεδιαστικά ελληνικό αλφάβητο).
http://athensville.blogspot.com/2014/03/270.html

Η τύχη απ' την Αμέρικα. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

                                                       Διήγημα

Την πτωχήν την Ασημίναν, σύζυγον του βαρελά του χωρίου, όλαι αι συγγενείς της τhν ελυπούντο και την εκαίοντο, πώς θα κατώρθωνε ν’ αποκαταστήση και να υπανδρεύση τας τέσσαρας κόρας, τας οποίας της έδωκεν ο Θεός, ύστερον από δύο υιούς, τους οποίους της είχε χαρίσει, και αφού τα εξ αυτά τέκνα με κόπον και πολύν καϋμόν τα είχεν αναθρέψει. Το επάγγελμα του συζύγου της είχε, κυρίως ειπείν, μόνον δύο μήνας γόνιμους δι’ όλου τού έτους, όλον δε τον άλλον καιρόν ήτον απραξία, με ολίγες κουτσοδουλειές και «μερεμέτια». Και πάλιν οι δύο εκείνοι μήνες έφεραν περισσότερα παράπονα και δυσαρεσκείας, παρά κέρδη και εισπράξεις.
Καθ’ όλον τον Αύγουστον και τον Σεπτέμβριον, εις την εποχήν τού τρύγου των πρωίμων και των οψίμων, μοσχάτων και μαύρων, έτρεχον όλοι και όλαι μαζύ, οι αμπελοκτήμονες, εις τον μαστρο-Στεφανή, φέροντες κυλιστά από το σπίτι τις κάδες και τα βυτία των και τα βαρέλια των δια να τους τα διορθώση. Ο μαστρο-Στεφανής, αγαπών τ’ αστεία, συνήθιζε να λέγη.
― Μα όλοι μαζύ, χριστιανοί μου;… Τα ίδια που παθαίνει ο παπα-Μακάριος, ο πνεμματικός, τις παραμονές των Χριστουγέννων και τη Μεγάλη Βδομάδα… Ολονών τα κρίματα προφταίνει ένας παπάς, όσο κι’ αν πιάνη η ευκή του, να τα σχωρέση μονοκοπανιά;… Τι να κάμη κι’ εκείνος, το λοιπόν;… «Βαφτίζω και μυρώνω…»

Τα ευτράπελα δεν πάν με το κιλό, θέλουν οκάδες…

  Είναι αρχές του 1938 και η κυβέρνηση Μεταξά, θέλοντας να εκσυγχρονιστεί η χώρα και να ευθυγραμμιστεί με την υπόλοιπη Ευρώπη, αντικαθιστά την οκά με το κιλό. Οι απανταχού μπεκρήδες κηρύσσουν δημόσιο πένθος… Ιδού ο έμμετρος πόνος-εκμυστήρευση ενός από αυτούς, όπως δημοσιεύτηκε στο «ΕΘΝΟΣ» εκείνης της εποχής:

Ήσουνα νειά κι’ αρχόντισσα
τώρα σε λέω γερόντισσα.
γι’ αυτό χτυπάν λυπητερά κι’ οι μπαγλαμάδες,
γιατί τραγούδια ευτράπελα
πώς να στο πω, ρε κάπελα, 
δεν παν ποτέ με το κιλό θέλουν οκάδες.

Πόσες φορές συντρόφισσα
με σένα εφιλοσόφησα∙
πόσοι καϋμοί, πόσα σεκλέτια, πόσα πάθη
εσβύνανε σαν τώπινα
και κύτταζα τ’ ανθρώπινα
απ’ τα δικά σου τα ολοφώτιστα τα βάθη…

-Ο Μπεκρής-

http://pisostapalia.blogspot.com/2019/04/blog-post_9.html  /   η Παλιά Αθήνα

1959 Γιώργος Λουκάς Μαίρη Απέργη  Ενορχήστρωση : Τίτος Παπάζογλου , Δίσκος 45 στροφών της Odeon

« Ταβερνιάρη, ταβερνιάρη, ταβερνιάρη

μη σερβίρεις μ’ άλλα μέτρα και σταθμά,

θέλω μπρος μου το παλιό το καστοστάρι

και να πιω και τη μισή και την οκά...»

Lost At Sea Zorita

Οι Zorita είναι μια ολλανδική μπάντα που δημιουργήθηκε το 2009. Η μουσική τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καλύτερα ως Folk με επιρροές της μουσικής Pop και World.

Η ομάδα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της Amor Y Muerte το Μάιο του 2012. Το συγκρότημα έκανε εμφανίσεις σε Lowlands, Oerol και Zwarte Cross.

 [...]Η μποέμικη μουσική της μπάντας διαθέτει ένα εκλεκτικό μείγμα οργάνων όπως το ακορντεόν, η τρομπέτα και το βιολί. Σε συνδυασμό με το μπάσο, τα τύμπανα και τις κιθάρες, καθώς και την πρωτοφανή φωνή του Carlos Zorita Diaz, αυτό δημιουργεί ένα εντελώς μοναδικό ήχο. Συνδυάζοντας τις επιρροές από τη Νότια Αμερική, τη Μεσόγειο και τη Λαϊκή μουσική.  
https://www.facebook.com/zoritamusic/

.

Κρήτη: Ένα εκπληκτικό θεματικό πάρκο αφιερωμένο στην Ελληνική Ιστορία

Ακριβώς κάτω από την επιβλητική Ιερή κορυφή του Ψηλορείτη, στο χωριό Βορίζια Ηρακλείου, σε απόσταση αναπνοής από τα Μινωικά Ιερά Σπήλαια Ιδαίον Άνδρον, Καμαραϊκό, Κουτσουναρών, Γριάς Σπήλιος και πολλά άλλα, καταμεσής της Αρχαίας Ιεράς Οδού Γόρτυνας Ιδαίου Άνδρους όπου η Ιερή Πομπή παίρνοντας λοξά τις γάγλες του βουνού με ελπίδες φορτωμένη, ανηφόριζε προς την πόλη των βουνίσιων θεών να προσκυνήσουν το θείο βρέφος της Άνοιξης το Δία τον Κρηταγενή, βρίσκεται το μεγαλύτερο Θεματικό Πάρκο Κρήτης, «Ο ΚΡΗΤΑΓΕΝΗΣ ΔΙΑΣ»

Σκοπός του «Κρηταγενούς Δία» είναι να διηγηθεί και να διατηρήσει την ιστορία της Κρήτης από τη Μινωική Εποχή μέχρι σήμερα, για να μαθαίνουν οι μικροί και να θυμούνται οι μεγάλοι. http://cretanzeuspark.gr

αφήγηση/ κείμενο: N.Kαργάκης μουσική: Λάμπης Δουλγεράκης σκηνοθεσία /εικονοληψία /μοντάζ : Στρατήγης Μάνος, Σταματάκης Γιώργος

.

Αγγελική Τουμπανάκη - Ερμηνεύτρια, βοκαλίστρια, ερευνήτρια, καθηγήτρια φωνητικής. .

Θεωρεί την ανθρώπινη φωνή ως το εκφραστικότερο και πλουσιότερο σε αποχρώσεις μουσικό όργανο, τη χρησιμοποιεί για να αυτοσχεδιάσει, να πειραματιστεί, να εκφραστεί και να επικοινωνήσει.
Παράλληλα με τις μουσικές της σπουδές, έχει ολοκληρώσει έναν πολυετή κύκλο επιστημονικής έρευνας – είναι αριστούχος διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στη Μοριακή Βιολογία. Ανάμεσα στα δύο πεδία επέλεξε την τέχνη και έχει αφιερωθεί αποκλειστικά στη μουσική και το τραγούδι, ερευνώντας κυρίως εννοιολογικά και βιωματικά τις δυνατότητες της ανθρώπινης φωνής.

Eirini Tornesaki

Η Ειρήνη Τορνεσάκη (καλλιτεχνικό όνομα Erini), γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης και ζει στη Βοστώνη των ΗΠΑ. Τραγουδάει τζαζ, ελληνική παραδοσιακή μουσική και άλλες μουσικές του κόσμου. Η Ειρήνη έχει εμφανιστεί σε συναυλίες σε Καναδά, ΗΠΑ, Κούβα, Κολομβία, Παναμά, Αραβικά Εμιράτα, Κύπρο, Ελλάδα και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης
.ERINI - Voice, 
Vasilis Kostas Music - Laouto, 
Panos Aivas - Kanun, 
George Lernis - Percussion 
Menexedes kai Zoumpoulia is a Greek Traditional song from Asia Minor, performed by Pharos Ensemble in New York.

με καλλιτέχνες όπως Luciana Souza, George Garzone, Χρήστος Ζώτος, Barry Manilow, James Bay, Jona Lewie, Saw Doctors, Classico Latino, Μάριος Φραγκούλης μεταξύ άλλων. Ξεκινώντας από την ηλικία των 6 ετών, η Ειρήνη σπούδασε πιάνο, βιολοντσέλο, υπήρξε μέλος της ορχήστρας εγχόρδων και της Νεανικής Χορωδίας του Δήμου Ηρακλείου. Από μικρή ηλικία είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τη Μικρασιάτικη μουσική, λόγω της καταγωγής των προππαπούδων της από τη Σμύρνη, αλλά και την αδιάλειπτη παρακολούθηση των προβών της χορωδίας Αλατσατιανών στο Ηράκλειο.

Το 2012, απέκτησε Bachelor στο Vocal Performance στο BIMM του Brighton της Αγγλίας. Τότε συμμετείχε στον δίσκο 'A journey through Latin America' με τους Classico Latino, ηχογραφημένο στο Abbey Road Studios, με τους οποίους ταξίδεψε στην Μπογκοτά της Κολομβίας για μια συναυλία στο Teatro Colsubsidio. Από το 2014 μέχρι το 2017, η Ειρήνη ήταν η μοναδική τραγουδίστρια του υπερθεάματος Kurios του Cirque Du Soleil, περιοδεύοντας στον Καναδά και τις ΗΠΑ, και ολοκληρώνοντας 1074 παραστάσεις. Συμμετείχε στον δίσκο soundtrack της παράστασης, στο DVD, και μια ταινία μικρού μήκους εικονικής πραγματικότητας που κέρδισε βραβείο Emmy το 2016. Τραγούδησε τον Εθνικό Ύμνο των ΗΠΑ στο Wrigley Field, Σικάγο και στο Nationals Park, Ουάσινγκτον Ντι Σι και στο TD Garden σε αγώνα συμμετοχής του Gianni Antetokounpo. Επίσης έχει εμφανιστεί στο περίφημο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης, στο Ronnie Scotts του Λονδίνου και στο Panama Jazz Festival.

Η Ειρήνη παρουσιάζει την ελληνική παραδοσιακή μουσική στις ΗΠΑ, κυρίως τη Μικρασιάτικη μουσική με το σχήμα της “Pharos Ensemble” και είναι ενεργό μέλος του project “Kalesma”, πρωτοβουλία του βιρτουόζου λαουτίστα Βασίλη Κώστα, με στόχο τη δημιουργία μόνιμου μουσικού προγράμματος για τα παιδιά της Κιβωτού του Κόσμου. Προσφάτως, η Ειρήνη ολοκλήρωσε με πλήρη υπότροφία μεταπτυχιακό στο Berklee Global Jazz Institute στη Βοστώνη με τον Danilo Perez και ένα εντυπωσιακό δυναμικό καθηγητών όπως John Patitucci, Joe Lovano, Terri Lyne Carrington, και George Garzone μεταξύ άλλων.

www.erinimusic.com

A Mexican Bolero composed by Álvaro Carrillo Voice: Eirini Tornesaki

Μια καλημέρα αν ζητάς

Από το παραμύθι της Μαριλένας Καβαδά το "κρυφτό της χαράς" Εκδόσεις βιβλιοΔΙΑΠΛΟΥΣ.

Μουσική, Νίκος Παπαδογιώργος

Στίχοι, Μαριλένα Καββαδά (www.magiko-kohili.gr)

Τραγούδι: Γιώργος Μπαγιώκης

Μια καλημέρα αν ζητάς

για σένα κι όσους αγαπάς!

Βάλε σε κάθε της λεπτό

κέφι, χαμόγελο γλυκό!

Βάλε χρώματα και νότες

βάλε λέξεις και φιλιά,

βάλε χάδια κι αγκαλίτσες

χάρισε μου μια ματιά!

Μια καλημέρα αν ζητάς

για σένα κι όσους αγαπάς!

Βάλε σε κάθε της στιγμή

μια πινελιά ξεχωριστή!

Τρέχα τρέχα στον αέρα

παίξε με το φως κρυφτό

πέρνα απ’ το ουράνιο τόξο

χοροπήδα στο γιαλό!

Μια καλημέρα αν ζητάς

μέσα σ’ ότι αγαπάς

ψάξε και βρες το θησαυρό

της χαράς το μυστικό!

. .